Daniel (herb szlachecki)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Daniel – polski herb szlachecki nadany w Królestwie Kongresowym.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu błękitnym ze skrajem złotym, daniel na murawie, w prawo zwrócony z gałązką oliwną w zębach.
W szczycie hełmu trzy pióra strusie: środkowe niebieskie, a na nim gwiazda sześciopromienna srebrna.
Labry: błękitne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany 25 marca 1845 Franciszkowi Danielewskiemu, byłemu szefowi urzędu pocztowego w Warszawie[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Danielewski
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. 1907, s. 53.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nikołaj Iwanowicz Pawliszczew: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego. T. 2. 1853, s. 209.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Daniel z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |