Daniel Moi
Daniel Moi (1979) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 lutego 2020 |
2. Prezydent Republiki Kenii | |
Okres |
od 22 sierpnia 1978 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Daniel Toroitich arap Moi (ur. 2 września 1924 w Sacho[1], zm. 4 lutego 2020 w Nairobi[2]) – kenijski polityk, w latach 1967–1978 wiceprezydent[3], w latach 1978–2002 prezydent Kenii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Sacho w prowincji Rift Valley na zachodzie kraju. Po ukończeniu szkoły średniej w 1946 roku, pracował jako nauczyciel. W 1955 roku założył Afrykański Demokratyczny Związek Kenii (KADU), którego celem była obrona interesów mniejszych plemion, takich jak Kalenjin, do którego sam należał. W 1963 roku Jomo Kenyatta przekonał go do połączenia sił, co też nastąpiło. W 1964 roku otrzymał nominację na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, a w 1967 roku został wiceprezydentem Kenii. W 1978 roku, po śmierci Kenyatty, został zaprzysiężony na urząd prezydenta kraju. Przez powszechne protesty i naciski z zagranicy, został zmuszony do przeprowadzenia przedterminowych wyborów w 1992 roku. Poprowadził partię KANU do zwycięstwa w wyborach w 1992 i 1997 roku. Stanowisko sprawował do wyborów w 2002 roku, po których wycofał się z polityki.
Moi jest znany Kenijczykom jako „Nyayo”, co w języku suahili oznacza „kroki, ślady”, ponieważ często mówił, że podąża śladami pierwszego prezydenta, Jomo Kenyatty. Nazywają go także „profesorem polityki”, gdyż był prezydentem swojego kraju przez 24 lata, najdłużej w historii Kenii[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Roger East , Richard J. Thomas , Profiles of People in Power: The World’s Government Leaders, Routledge, 3 czerwca 2014, ISBN 978-1-317-63940-4 [dostęp 2017-08-16] (ang.).
- ↑ Kenya's former President Daniel arap Moi dies aged 95
- ↑ Profile of Daniel Toroitich arap Moi [online], 5 lipca 2014 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-05] .
- ↑ Moi: the ruthless 'professor of politics' - theage.com.au [online], theage.com.au [dostęp 2017-08-16] .