1°16′S 36°48′E/-1,266667 36,800000Nairobi
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Hrabstwo | |||||
| Burmistrz |
George Aladwa | ||||
| Powierzchnia |
704 km² | ||||
| Wysokość |
1661 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
020 | ||||
Położenie na mapie Kenii  | |||||
| 1°16′S 36°48′E/-1,266667 36,800000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Nairobi – miasto i hrabstwo w Afryce, stolica Kenii, położone w centrum kraju na wysokości 1700 m n.p.m. u podnóża gór Aberdare i źródeł rzeki Athi. Jedno z największych miast Afryki Wschodniej. Główne gałęzie przemysłu to spożywczy, włókienniczy, chemiczny, drzewny i papierniczy. Ważny węzeł drogowy, ma połączenie kolejowe z Mombasą i Kampalą w Ugandzie.
Założone w 1899 przez Brytyjczyków na terenach Masajów w trakcie budowy linii kolejowej z Ugandy do Mombasy. W roku 1905 stało się stolicą brytyjskiego Protektoratu Afryki Wschodniej, a w roku 1963 niepodległej Kenii. Jest siedzibą szeregu szkół wyższych m.in. Uniwersytetu Strathmore.
W pobliżu miasta znajduje się port lotniczy Jomo Kenyatta International Airport.
Miasto jest jedną z czterech głównych siedzib ONZ na świecie (pozostałe to Nowy Jork, Genewa i Wiedeń), jedyną w kraju rozwijającym się. Gości Sekretariaty Programów Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEP) i ds. Osiedli Ludzkich (UN-Habitat).
W 1981 zostały tu uchwalone Afrykańska Karta Praw Człowieka i Ludów (26 czerwca) oraz Traktat w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego (26 września).
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W Nairobi mieści się Muzeum Narodowe Kenii z wartościową ekspozycją początków rodzaju ludzkiego. W stolicy Kenii znajduje się także Muzeum Karen Blixen, poświęcone duńskiej pisarce, autorce słynnej powieści Pożegnanie z Afryką wydanej w 1937 r.
Niedaleko miasta znajduje się Park Narodowy Nairobi.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]
Komunikacja miejska pojawiła się w Nairobi w 1937; wówczas powstało przedsiębiorstwo Kenya Bus Service KBS. W ostatnich latach działalności tej firmy nie była ona w stanie zapewnić obsługi ciągle rozrastającemu się miastu, zarówno pod względem liczby mieszkańców, jak i terytorium. Z tego powodu stały się bardzo popularne przewozy mikrobusami, zwanymi matatu. Matatu przejęły komunikację, co spowodowało, iż w 1998 KBS, mając zaledwie 30% udziału w rynku przewozów miejskich, upadło[1].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Simon Wainaina. Komunikacja zbiorowa w Kenii. „Transport miejski”. 1/2000, s. 2-8. Kraków: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej.