Daniel Salis-Soglio
| |
 Feldzeugmeister
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1892 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
generalny inspektor inżynierii |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Daniel Salis-Soglio (ur. 19 lutego 1826 w Chur, zm. 19 września 1919 tamże) – generał artylerii (niem. Feldzeugmeister) cesarskiej i królewskiej Armii, baron, rzeczywisty tajny radca, budowniczy Twierdzy Przemyśl.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Pochodził ze szwajcarskiej rodziny arystokratycznej. Syn szwajcarskiego oficera barona Emanuela Salis-Soglio (1798-1863) i Margarety z baronów Salis-Rietberg (1804-1854)[1].
Jako małoletni wstąpił do Akademii Inżynierii. W latach 1855–1859 był osobistym adiutantem Dyrektora Inżynierii Generalnej arcyksięcia Leopolda. W czasie tej służby i licznych podróży inspekcyjnych po monarchii poznał wszystkie twierdze Cesarstwa.
Został dyrektorem Budowy Fortyfikacji dla południowego Tyrolu z siedzibą w Trydencie[2], a w 1871 dyrektorem Budowy Fortyfikacji w Przemyślu[3]. W 1873 został szefem inżynierii w Dowództwie Generalnym we Lwowie[4][5]. Na tym stanowisku 31 października 1874 został mianowany na stopień generała majora[6]. W 1876 został powołany na stanowisko prezydenta Wojskowego Komitetu Technicznego i Administracyjnego[7][8]. Na tym stanowisku 30 kwietnia 1879 został mianowany na stopień feldmarszałka-lejtnanta[6]. W 1880 został wyznaczony na stanowisko generalnego inspektora inżynierii[9][10][11]. W 1891 został szefem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 76. 27 kwietnia 1899 został mianowany na stopień generała artylerii[6]. 1 sierpnia 1892 został przeniesiony w stan spoczynku[6].
Jego imię nosi Fort I Twierdzy Przemyśl w Siedliskach.
Był dwukrotnie żonaty. W 1853 r. w Kolonii poślubił Theodore Effingh, z którą miał dwóch synów: Emanuela Johanna (ur. 1854) i Paula Hermanna (ur. 1861). Po śmierci pierwszej żony, w 1902 r. w Wiedniu poślubił Marię Zapałowicz z domu Smole, wdowę po polskim inżynierze Władysławie Zapałowiczu. Tym samym Daniel Salis-Soglio został ojczymem polskiego podróżnika Hugona Zapałowicza[12][13].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Wielki Orderu Leopolda[11]
- Order Korony Żelaznej 1. klasy[11]
- Order Korony Żelaznej 2. klasy[10]
- Order Korony Żelaznej 3. klasy z dekoracją wojenną[14]
- Krzyż Zasługi Wojskowej z dekoracją wojenną – 1862[15]
- Signum Laudis Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[11]
- Signum Laudis Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667
- ↑ Rocznik oficerski 1869-1870 ↓, s. 148, 691.
- ↑ Rocznik oficerski 1873 ↓, s. 113, 495.
- ↑ Rocznik oficerski 1874 ↓, s. 114, 511.
- ↑ Rocznik oficerski 1876 ↓, s. 112, 562.
- ↑ a b c d Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 157.
- ↑ Rocznik oficerski 1877 ↓, s. 82, 111, 559.
- ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84, 115, 583.
- ↑ Rocznik oficerski 1881 ↓, s. 86, 117, 615.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1885 ↓, s. 85, 116, 707.
- ↑ a b c d e Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1891 ↓, s. 88, 780.
- ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667-668
- ↑ Paweł Trefler, Zapałowicz Hugo (1852–1917) [w:] Przemyski słownik biograficzny, t. 2, pod red. Lucjana Faca, Tomasza Pudłockiego, Anny Siciak, Przemyśl 2011 s. 189-194
- ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84.
- ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 41, 84.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1874. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1874.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1876. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1875.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1876.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.