De Laurans

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

de Laurans (du Laurans) − polski herb szlachecki, herb własny z indygenatu.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Tarcza dzielona w słup, w polu prawym, srebrnym, od czoła liść dębowy zielony w skos, pod którym trzy skosy błękitne, w polu lewym, srebrnym, od czoła liść dębowy zielony w skos lewy, pod którym trzy skosy lewe czerwone, tworzące z poprzednimi trzy krokwie. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie kolejno czerwone, srebrne i błękitne. Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Indygenat udzielony w 1768 Franciszkowi Wilhelmowi du Laurans, kapitanowi regimentu gwardii pieszej koronnej i w 1782 Karolowi Jakubowi du Laurans, majorowi regimentu generała Schacka[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

de Laurans (du Laurans, Laurans).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza; [druk:] Józef Sikorski, 1906, s. 175.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4700 herbów szlacheckich 49 tysięcy nazwisk 60 tysięcy rodzin. Gdańsk: L&L, 2011, s. 213. ISBN 978-83-60597-68-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]