De Mono

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
De Mono
Ilustracja
Obecny skład zespołu - zdjęcie z 2011 roku
Rok założenia 1984
Pochodzenie Warszawa
Gatunek pop rock
Aktywność 1984–1991, od 1992
Wydawnictwo Zic Zac, Arston, BMG Poland
Powiązania Magma, T.Love, Daab
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

De Mono – polski zespół pop-rockowy. Powstał w 1984 r. i był najbardziej popularny pod koniec lat 80. oraz w pierwszej połowie lat 90. XX wieku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zespół założony został przez gitarzystę Marka Kościkiewicza, basistę Piotra Kubiaczyka i perkusistę Dariusza Krupicza pod nazwą „Mono”. Trzy lata później skrystalizował się skład - do zespołu, przemianowanego na „De Mono”, dołączyli gitarzysta Jacek Perkowski, saksofonista Robert Chojnacki i wokalista Andrzej Krzywy. W 1989 ukazał się debiutancki album zespołu Kochać inaczej, który zdobył szereg nagród i wyróżnień; tytułowa piosenka była notowana na Liście przebojów Programu Trzeciego przez ponad rok i stała się polskim evergreenem. Kolejny album Oh Yeah!, wydany w 1990, przyniósł przeboje Moje miasto nocą i Zostańmy sami i umocnił zespół w czołówce polskiej sceny rockowej. W tym czasie zespół często koncertował, także za granicą (trasa w Stanach Zjednoczonych).

W 1991 zespół przeżył kryzys, który doprowadził do zawieszenia działalności, ale już rok później powrócił (bez Perkowskiego, który związał się z T.Love), nagrywając swoją najpopularniejszą płytę Stop (z przebojami: Znów jesteś ze mną, Statki na niebie i Ostatni pocałunek). Dwa lata później ukazał się Abrasax, z którego pochodziły m.in. Kamień i aksamit oraz Zaklęci w tańcu. W połowie lat 90. muzycy poświęcili się solowym projektom. Chojnacki, Kościkiewicz i Krzywy wydali albumy pod swoimi nazwiskami, a Kubiaczyk i Krupicz założyli zespół Magma. Największy sukces komercyjny przypadł w udziale Chojnackiemu, którego trzy albumy sprzedały się w nakładzie półtora miliona egzemplarzy. W 1996 roku, De Mono opuścił Marek Kościkiewicz, aczkolwiek w 1999 powrócił jeszcze do grupy i współpracował z nią do ok. 2001.

W 2001 zespół nagrał na potrzeby programu Big Brother piosenkę Poznaj siebie, stanowiącą podkład muzyczny czołówki programu. W 2003 zespół nagrał dwa covery, które znalazły się na składance RMF FM – Moja i Twoja Muzyka: Nasza jest cała ta noc (ang. tytuł oryg. I'll Be Your Baby Tonight Boba Dylana) oraz Bo dziś nie ma już nas (ang. tytuł oryg. Sacrifice Eltona Johna).

Jeden z poprzednich składów zespołu - zdjęcie z 2007 roku

Od 2005 zespół gra w zmienionym składzie. Do grupy dołączyli: klawiszowiec Paweł Dampc oraz wieloletni gitarzyści zespołu Mafia - Tomasz Banaś i Zdzisław Zioło. Rok później, z zespołu odszedł Chojnacki, aby kontynuować karierę solową. Jego miejsce zajął Paweł Pełczyński. W marcu 2006 ukazał się kolejny album De Mono Siedem dni, promowany m.in. przez singiel tytułowy oraz Patrzę w Ciebie. Był to także pierwszy wydany w Polsce album w formacie pamięci USB[1].

W 2007 grupę opuścił perkusista Dariusz Krupicz, a jego miejsce zajął kolejny muzyk związany przez lata ze wspomnianym zespołem Mafia - Marcin Korbacz. Rok później, na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film, De Mono otrzymało nagrodę Drewniany Yach za wideoklip do ich (wydanego jako singiel) coveru przeboju Grupy ABC - Asfaltowe łąki.[2]

W 2008 Marek Kościkiewicz utworzył zespół o takiej samej nazwie, w skład którego wchodzili członkowie oryginalnego składu grupy - Marek Kościkiewicz, Robert Chojnacki i Dariusz Krupicz - inny, długoletni członek dawnego De Mono, czyli Wojciech Wójcicki (instrumenty klawiszowe, gitara) oraz nowi muzycy: wokalista Rafał Brzozowski i gitarzysta Michał Grymuza. Później Brzozowskiego zastąpił Michał Karpacki, a jeszcze później, nowym wokalistą został Tomasz Korpanty.

Od 2008 pomiędzy Andrzejem Krzywym i Markiem Kościkiewiczem toczył się sądowy spór o nazwę „De Mono” i prawa do wykonywania piosenek skomponowanych przez Kościkiewicza[3]. Od tamtej pory, nazwy „De Mono” używały równolegle dwa składy prowadzone przez byłych członków zespołu - pierwszy z wokalistą Andrzejem Krzywym i basistą Piotrem Kubiaczykiem, a drugi - z Markiem Kościkiewiczem, Robertem Chojnackim i Dariuszem Krupiczem.[4] W 2018 pozew Krzywego przeciwko Kościkiewiczowi został oddalony. W wyniku tego, oba składy mogły dalej występować pod tym samym szyldem[5]. W 2020 Sąd Apelacyjny zakazał Markowi Kościkiewiczowi oraz dwóm innym pozwanym członkom zespołu - Wojciechowi Wójcickiemu i Michałowi Karpackiemu - używania nazwy „De Mono” „w prowadzonej przez nich działalności artystycznej w formie i kontekście innym niż historyczny”.[6] Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego nie zamknęło sprawy, bowiem prawnik reprezentujący Marka Kościkiewicza zapowiedział złożenie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego.[7] Jednak 30 października 2021, na oficjalnych profilach składu dowodzonego przez Andrzeja Krzywego w mediach społecznościowych pojawiła się informacja, że dzień wcześniej, skarga kasacyjna nie została przyjęta do rozpoznania i że „tym samym i tak prawomocny już wyrok Sądu Apelacyjnego można uznać za ostatecznie zapieczętowany”.[8]

8 września 2010 ukazał się dziewiąty studyjny album zespołu pt. No Stress[9], który uzyskał status złotej płyty. Pierwszym singlem był utwór Póki na to czas, a drugim - utwór Życie to sen[9]. Płyta okazała się wielkim sukcesem, a piosenka Póki na to czas, według rankingu firmy Nielsen Polska przygotowanego dla ZPAV, została Radiowym Przebojem Roku 2010. Nagrodę wręczono podczas gali Fryderyków.

W 2011 zespół wystąpił na festiwalu TopTrendy w Sopocie jako gość specjalny gdzie odebrał Złotą Płytę za album No stress, a we wrześniu tego samego roku, De Mono pojechało na wielki koncert do niemieckiego Essen. Zespół wystąpił też w programie „Szansa na sukces” na antenie TVP2, a w Sylwestra zagrał na warszawskim Placu Konstytucji.

W 2012 z okazji 25-lecia zespół nagrał płytę Spiekota, którą chciał złożyć hołd polskiej piosence. Grupa z Andrzejem Krzywym na czele nagrała na nowo wielkie przeboje sprzed lat, ale w odświeżonych aranżacjach. Gościnnie na albumie zaśpiewali wykonawcy muzyki reggae młodego pokolenia - Marika, Junior Stress, Cheeba i Dawid Portasz.

10 lutego 2014 na rynku ukazał się album pt. Symfonicznie, na który zespół nagrał swoje największe przeboje z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Jacka Piskorza. Pierwszy koncert odbył się w Studiu im. Lutosławskiego w Warszawie.

W 2017 zespół świętował 30 lat wspólnego grania na scenie. Z tej okazji od marca odbywali ogólnopolską trasę koncertową pod nazwą 30/30, obejmującą 30 występów. Ponadto wydali album pt. XXX, zawierają 12 piosenek stanowiących przekrój twórczości grupy od początku jej istnienia, jednak w akustycznych aranżacjach. Płytę promowali premierowym singlem Próżno nie chcę czekać na twoją miłość, czyli polskojęzycznym coverem przeboju Boba Marleya Waiting In Vain.

W 2018 zespół po 24 latach zakończył współpracę z dotychczasowym menedżerem, a nowym przedstawicielem grupy została firma J&J MusicArt. W listopadzie 2019 zespół wydał album pt. Reset, który promował singlami: Prosto w serce, Gra się do końca i W taką noc. Początkowo mieli odbyć ogólnopolską trasę koncertową, jednak została ona zawieszona z powodu pandemii COVID-19 w Polsce. 27 marca 2020 opublikowali muzyczny apel pt. Idiota w koronie, włączając się w akcję #zostańwdomu, ponadto wzięli udział w akcji #hot16challenge2 na zbiórkę dla personelu medycznego zaangażowanego w walkę z koronawirusem. 16 sierpnia 2020 zaprezentowali w sieci koncert OsieckY, zrealizowany bez publiczności i udostępniony za darmo dla oglądających w ramach programu "Kultura w sieci". W kwietniu 2021 wydali album pt. OsieckY, który promowali własną interpretacją przeboju Seweryna Krajewskiego Uciekaj moje serce.

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Kochać inaczej
  • Data: 1989
  • Wydawca: Arston
 –
Oh Yeah!
  • Data: 1990
  • Wydawca: Arston, Zic Zac
 –
Stop
  • Data: 1992
  • Wydawca: Arston, Zic Zac
 –
Abrasax
  • Data: 1994
  • Wydawca: Zic Zac
 –
  • POL: platynowa płyta[13]
Paparazzi
  • Data: 1997
  • Wydawca: BMG
 –
Play
  • Data: 1999
  • Wydawca: Zic Zac
 –
De Luxe
  • Data: 19 listopada 2001[14]
  • Wydawca: BMG
 42[15]
Siedem dni
  • Data: 20 marca 2006[16]
  • Wydawca: Sony BMG
 31[17]
No Stress
  • Data: 8 września 2010[18]
  • Wydawca: Sony Music
 –
  • POL: złota płyta[19]
Spiekota
  • Data: 21 maja 2012[20]
  • Wydawca: Polskie Radio
 –
Symfonicznie
  • Data: 10 lutego 2014
  • Wydawca: Polskie Radio
 20[21]
Reset
  • Data: 15 listopada 2019
  • Wydawca: Demonolit/J&J Musicart Ltd

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Stereo hity
  • Data: 1995
  • Wydawca: Zic Zac
 –
De Best
  • Data: 24 maja 2004[23]
  • Wydawca: BMG
 –
Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
  • Data: 18 grudnia 2007
  • Wydawca: TMM Polska
 –
Radio Zet Gold. De Mono. Przeboje na wagę złota
  • Data: 18 marca 2014
  • Wydawca: Sony Music
 5[24]
„–” album nie był notowany.

Single[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Rok Pozycja na liście
LP3
[25]
Kamień i aksamit[26] 1994 8
Druga w nocy[27] 1996 21
Paparazzi[28] 1997 40
Kiedy byłaś blisko mnie...[29] 1998 –
Tajna miłość[30] 50
Może to o nas[31] –
Wszystko na sprzedaż[32] 1999 24
Kim naprawdę jesteś[33] 47
Znowu zwykły dzień[34] 41
Żyj tylko chwilą[35] 2000 39
A-41[36] –
Anna mieszka tutaj[37] 46
Nie może być[38] 2001 –
Tamtego lata[39] –
Poznaj siebie[40] –
Bez przebaczenia[41] 2002 –
Nasza jest cała ta noc[42] 2003 –
Najlepsze pozostanie[43] 2004 –
Patrzę w ciebie[44] 2006 13
Siedem dni[45] 36
Nocne ćmy[46] –
Asfaltowe łąki[47] 2008 –
„–” singel nie był notowany.

Notowane utwory[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Rok Pozycja na liście
POL
[48] 		LP3
[25]
P jak pieniądze 1988 – 38
Do ciebie mówię – 33
Psychokiller – 25
Kochać inaczej 1989 – 1
Otoczony – 8
Za chwilę coś się stanie – 15
Dziś taki dzień – 5
Sweet Jail 1990 – 25
Tak blisko ciebie – 5
Zostańmy sami – 2
Oh Yeah! 1991 – 29
Światła i kamery 1992 – 12
Statki na niebie 1993 – 5
Ostatni pocałunek – 1
Znów jesteś ze mną – 4
Płomień – 28
Do końca świata (& Anita Lipnicka) 1994 – 12
Póki na to czas 2010 3 –
Prosto w serce 2019 23 –
Gra się do końca – 18
W taką noc – –
„–” utwór nie był notowany.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1994 Najlepszy album muzyki tanecznej Abrasax Fryderyki 1994 Laur [49]
Najlepsza grupa De Mono Nominacja
1999 Piosenka roku „Wszystko na sprzedaż” Fryderyki 1999 Nominacja [50]
Album roku – pop Play Nominacja
2001 De Luxe Fryderyki 2001 Nominacja [51]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ De Mono w pendrive. 2007-10-15. [dostęp 2009-06-10].
  2. ↑ Laureaci 17. Festiwalu Polskich Wideoklipów!. [dostęp 2009-06-10].
  3. ↑ „Czyje jest De Mono?”, onet.pl, 31 marca 2012.
  4. ↑ INTERIA.PL, De Mono z nowym wokalistą [dostęp 2017-06-16] (pol.).
  5. ↑ Kamil Siałkowski, Wojna domowa w De Mono. Sąd: „Każdy z członków ma prawo do nazwy zespołu”, warszawa.wyborcza.pl, 30 lipca 2018 [dostęp 2018-07-31].
  6. ↑ Zapadł wyrok w sprawie De Mono – komu przysługuje nazwa zespołu? - Musicodex - prawnicy od muzyki, 13 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  7. ↑ Kamil Siałkowski, Prawomocny wyrok w sprawie De Mono. Sąd zabiera twórcy zespołu prawa do nazwy, warszawa.wyborcza.pl, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-23].
  8. ↑ https://pl-pl.facebook.com/zespolDeMono/posts/4729416907089526
  9. ↑ a b De Mono we wrześniu (pol.). cgm.pl. [dostęp 2012-06-09].
  10. ↑ Skład zespołu De Mono. demono.pl. [dostęp 2012-06-25].
  11. ↑ https://pl-pl.facebook.com/zespolDeMono/posts/4729416907089526
  12. ↑ Skład zespołu DEMONO. DeMono.com.pl. [dostęp 2012-06-25].
  13. ↑ a b Platynowe płyty CD przyznane w 1997 roku, ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  14. ↑ De Mono – „Deluxe” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26].
  15. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 17.12.2001 – 06.01.2002 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2012-10-11].
  16. ↑ De Mono – „Siedem dni” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26].
  17. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 03.04.2006 – 09.04.2006 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2011-10-26].
  18. ↑ De Mono – „No Stress” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26].
  19. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2012 roku, ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  20. ↑ De Mono: „Spiekota”. Wielka premiera nowej płyty! (pol.). demono.pl. [dostęp 2012-05-25].
  21. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 24.02.2014 – 02.03.2014 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2014-05-02].
  22. ↑ Złote płyty CD przyznane w 1997 roku, ZPAV [dostęp 2020-10-27].
  23. ↑ De Mono – „De Best” (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-10-26].
  24. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.08.2014 – 17.08.2014 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2014-05-02].
  25. ↑ a b De Mono – Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego (pol.). lp3.pl. [dostęp 2011-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)].
    De Mono & Anita Lipnicka – Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego (pol.). lp3.pl. [dostęp 2011-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)].
  26. ↑ De Mono – Kamień i aksamit (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)].
  27. ↑ De Mono – Druga w nocy (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].
  28. ↑ De Mono – Paparazzi (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  29. ↑ De Mono – Kiedy Byłaś Blisko Mnie... (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  30. ↑ De Mono – Tajna miłość (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)].
  31. ↑ De Mono – Może to o nas (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02].
  32. ↑ De Mono – Wszystko Na Sprzedaż (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  33. ↑ De Mono – Kim Naprawdę Jesteś (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  34. ↑ De Mono – Znowu zwykły dzień (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)].
  35. ↑ De Mono – Żyj tylko chwilą (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-02)].
  36. ↑ De Mono – A-41 (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)].
  37. ↑ De Mono – Anna Mieszka Tutaj (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  38. ↑ De Mono – Nie może być (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02].
  39. ↑ De Mono – Tamtego lata (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02].
  40. ↑ De Mono – Poznaj siebie (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)].
  41. ↑ De Mono – Bez Przebaczenia (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  42. ↑ De Mono – Nasza Jest Cała Ta Noc (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2014-05-02].
  43. ↑ De Mono – Najlepsze pozostanie (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02].
  44. ↑ De Mono – Patrzę w ciebie (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)].
  45. ↑ De Mono – Siedem dni (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)].
  46. ↑ De Mono – Nocne ćmy (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)].
  47. ↑ De Mono – Asfaltowe łąki (pol.). www.archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].
  48. ↑ De Mono – Póki na to czas (AirPlay Top: 18.09. – 24.09.2010) (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2013-08-28].
    De Mono – Prosto w serce (AirPlay Top: 19.10. – 25.10.2019) (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2019-10-28].
  49. ↑ Fryderyki 1994: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09].
  50. ↑ Fryderyki 1999: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09].
  51. ↑ Fryderyki 2001: nominowani i laureaci (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Mono&oldid=65373655”