Deutsche Esperanto-Bibliothek
48°50′13″N 10°05′31″E/48,837000 10,092000 Zbiory | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Aalen |
| Adres |
Gmünder Straße 9, 73430 Aalen |
| Właściciel |
Deutcher Esperanto-Institut |
| Dyrektor |
Utho Maier |
| Data założenia |
1908 |
| Siglum |
DE-M136 |
| Wielkość zbiorów |
53000 |
| Rodzaje zbiorów |
specjalistyczne językowe |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 48°50′13″N 10°05′31″E/48,837000 10,092000
| |
| Strona internetowa | |
Deutsche Esperanto-Bibliothek (eo : Germana Esperanto-Biblioteko) jest książnicą ze zbiorami w języku esperanto Deutsches Esperanto-Institut. Od 1989 r. znajduje się w strukturze Biblioteki Miejskiej w Aalen w południowych Niemczech. Posiada 53 000 unikalnych jednostek bibliograficznych, w tym m.in. 25768 książek i 2592 czasopism (2017). Należy do największych na świecie bibliotek specjalistycznych z dziedzin esperantologii i interlingwistyki. (W Niemczech duże zbiory prac w esperanto przechowują m.in. biblioteki uniwersyteckie w Kolonii, Monachium, Frankfurcie nad Menem[1]).
Współczesną instytucję z Aalen zapoczątkowała założona przez doktora Alberta Schramma biblioteka Sächsischen Esperanto-Institut (z niem. Saksoński Instytutu Esperanto), która powstała w sierpniu 1908 roku, a którą przeniesiono do Drezna w 1913[1]. Po I wojnie światowej zmieniała się nazwa instytucji wiodącej na Esperanto-Institut für das Deutsche Reich (z niem. Instytut Esperanto Rzeszy Niemieckiej). W tym okresie dyrektorem był dr Johannes Dietterle[1]. Pod koniec 1936 Preussische Staatsbibliothek w Berlinie przejęła ponad 3000 jednostek bibliograficznych, które wcześniej przetrwały czas palenia zbiorów przez nazistów. Po reaktywacji działalności esperanckiej Deutsche Esperanto-Institut po II wojnie światowej w 1948 skromny zaczątek nowych zbiorów utworzyły dary esperantystów z Niemiec i z zagranicy[1]. Kiedy w 1953 Siegfried Ziegler zrezygnował z kierowania Instytutem Esperanto zbiory złożono do pudeł w różnych miejscach Monachium. Od 1967 do 1972 zbiory przechowywano na plebanii ewangelickiej w Gechingen, a następnie w Bissingen an der Teck, gdzie opiekował się nimi pastor Adolf Burkhardt[1]. W 1989 roku nastąpiła przeprowadzka do Aalen[2], do siedziby Biblioteki Miejskiej[1].
Ze zbiorów bibliotecznych można korzystać po wcześniejszej rejestracji. Biblioteka przyjmuje zamówienia od bibliotek uczestniczących w niemieckim lub międzynarodowym systemie wypożyczeń międzybibliotecznych.
Biblioteka jest utrzymywana przez członków Aalen Esperanto Group i jest wspierana finansowo przez miasto Aalen i Deutscher Esperanto-Bund.
Po śmierci dyrektora Adolfa Burkhardta w 2004 roku dyrektorem jest Utho Maier. Od 1989 roku opiekunem zbiorów jest Karl Heinz Schaeffer.
-
Stare papierowe fiszki katalogowe w języku esperanto, podstawa katalogu cyfrowego -
Karl Heinz Schaeffer w Niemieckiej Bibliotece Esperanto (2010)
Zobacz również[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Geschichte der Deutschen Esperanto-Bibliothek Aalen | Esperanto in Deutschland [online], www.esperanto.de [dostęp 2023-02-09].
- ↑ Deutsche Esperanto-Bibliothek Aalen | Esperanto in Deutschland [online], www.esperanto.de [dostęp 2023-02-09].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Geschichte der Deutschen Esperanto-Bibliothek Aalen. www.esperanto.de. [dostęp 2023-02-09]. (niem.).
- Barbara Brandenburg: Die Esperanto-Bibliothek in Aalen. Krit. Überlegungen zu Geschichte, Aufbau und Funktion e. geisteswiss. Spezialbibliothek. Fachhochschule für das öff. Bibliothekswesen, Bonn 1995.
- Johannes Dietterle: Verzeichnis der Königlich Sächsischen Esperanto-Bücherei. Mimosa, Leipzig 1918.
- Königlich Sächsische Esperanto-Bibliothek. Übersicht über den Stand der Bibliothek bei der Übergabe am 1. Aug. 1913. Königl.-Sächs. Esp.-Bibl., Leipzig 1913.
- Karl Heinz Schaeffer: Deutsche Esperanto-Bibliothek Aalen. Geschäftsbericht für das Jahr 2001. Aalen 2002.
- Karl Heinz Schaeffer: La Germana Esperanto-Biblioteko/Die Deutsche Esperanto-Bibliothek. Dulingva. 15 Jahre im neuen Heim in Aalen. Aalen 2003.