Diecezja wrocławska (Kościół Polskokatolicki w RP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diecezja wrocławska
ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Wrocław
ul. Oławska 19/3
50-123 Wrocław

Data powołania

23 marca 1961

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Polskokatolicki

Katedra diecezjalna

św. Marii Magdaleny we Wrocławiu

Biskup diecezjalny

bp Stanisław Bosy

Dane statystyczne (2020[1])
Liczba wiernych
• odsetek wiernych

3887
21,6%

Liczba kapłanów

14

Liczba dekanatów

3

Liczba parafii

17

Mapa
Strona internetowa

Diecezja wrocławska – jedna z trzech diecezji Kościoła Polskokatolickiego w RP, ze stolicą we Wrocławiu (tymczasowa siedziba administratora znajduje się w Szczecinie). Od 2004 diecezją administruje ks. Stanisław Bosy (do 2023 jako infułat – administrator, od 2023 biskup ordynariusz).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze parafie Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego (PNKK) na obecnym obszarze diecezji wrocławskiej (zachód kraju) powstały ok. 1936 na terenie wielkopolski (Leszno), pierwszą parafią założoną na ziemiach odzyskanych (po 1945) była parafia w Boguszowie. Od momentu powstania pierwszej parafii PNKK w Polsce w 1921, aż do 1961 nie istniał praktycznie żaden podział Kościoła na struktury wyższego rzędu (diecezje).

Po II wojnie światowej kilkakrotnie zmieniała się struktura administracyjna Kościoła Polskokatolickiego w PRL (do 1951: Polski Narodowy Kościół Katolicki), według spisu przedłożonego przez Kościół władzom w 1945 Kościół podzielony był na 6 okręgów: warszawski, kielecki, chełmski, lubelski, małopolski i wielkopolski. W 1951 nastąpiła likwidacja okręgów, a w ich miejsce zawiązano dekanaty tj. warszawski, kielecki, krakowski, wrocławski, bydgoski, lubelski i chełmski. W 1952 dekanat warszawski przemianowano na centralny, krakowski na małopolski, bydgoski na pomorski, a wrocławski na śląski. W 1954 przeprowadzono centralizację struktury administracyjnej Kościoła Polskokatolickiego w PRL dzieląc sam Kościół na cztery dekanaty: centralny, lubelski, śląsko-małopolski i pomorski. Rok 1957 przyniósł kolejną reformę administracyjną – powrócono do podziału na 7 dekanatów, rok później było ich już tylko 6: centralny, lubelski, chełmski, krakowski oraz wrocławski.

Kiedy wydawało się, że powyższy podział przetrwa dłuższy czas, postanowiono na nowo ulepszyć strukturę administracyjną Kościoła Polskokatolickiego w PRL. Decyzja w tej sprawie zapadła pod koniec 1959, natomiast weszła w życie na początku kolejnego, kiedy bp Maksymilian Rode powiadomił księży o nowym podziale administracyjnym na 11 dekanatów. W 1961 na mocy dekretu wydanego 23 marca bp Rode doprowadził do utworzenia trzech jednostek wyższego rzędu tj. diecezji. Diecezja wrocławska składała się z dekanatów: wrocławsko-opolskiego, poznańsko-zielonogórskiego i szczecińsko-koszalińskiego. W sumie, w diecezji wrocławskiej były 3 dekanaty i 11 parafii. W 1975 diecezja liczyła 30 parafii, a w 1989 – 22.

W latach 1980-2004 diecezją kierował ks. bp Wiesław Skołucki, którego w 2004, ze względu na zły stan zdrowia – zastąpił ks. inf. Stanisław Bosy, rezydujący w Szczecinie, od 2023 biskup. Stolica diecezji nadal znajduje się formalnie we Wrocławiu.

Ordynariusze[edytuj | edytuj kod]

1960-1963. ks. inf. Jerzy Józef Osmólski
1963-1965. bp Julian Pękala
1966-1968. bp Franciszek Koc
1968-1977. bp elekt Walerian Kierzkowski
1979. ks. inf. Antoni Pietrzyk
1979-2004. bp Wiesław Skołucki
2004 – nadal bp Stanisław Bosy (2004-2023 jako administrator)

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Diecezja dzieli się na dekanaty:

Kościołami o wyższej randze są:

Dane teleadresowe[edytuj | edytuj kod]

  • Kuria Biskupia diecezji wrocławskiej
  • ul. Oławska 19/3
  • 50-123 Wrocław
  • Kancelaria administratora diecezji wrocławskiej
  • pl. Świętych Piotra i Pawła 4/5
  • 70-520 Szczecin

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dominik Rozkrut i inni, Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa: GUS, 2021, s. 201, ISSN 1506-0632.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Konrad Białecki, Kościół Narodowy w Polsce w latach 1944-1965, Poznań 2003, s. 114-123