Przejdź do zawartości

Disintegration

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Disintegration
ilustracja
Wydany

2 maja 1989

Nagrywany

1988 (nagrywano w Outside Studios w Berkshire; miksowano w Rak Studio Three w Londynie)

Gatunek

rock alternatywny
rock gotycki

Długość

72:27

Wydawnictwo

Elektra
Fiction[1]

Producent

David M. Allen, Robert Smith[1]

Oceny
Album po albumie
The Peel Sessions
(1988)
Disintegration
(1989)
Mixed Up
(1990)
Single z albumu Disintegration
  1. Lullaby
    Wydany: 4 kwietnia 1989
  2. Fascination Street
    Wydany: 18 kwietnia 1989 (tylko w USA)
  3. Lovesong
    Wydany: 19 sierpnia 1989
  4. Pictures of You
    Wydany: 6 marca 1990

Disintegration – ósmy studyjny album zespołu The Cure, wydany w 1989. Dotarł do 12. miejsca listy Billboard 200.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

The Cure stali się mrocznym i tajemniczym zespołem we wczesnych latach 80. dzięki albumom takim jak Faith i Pornography. Zerwali z tym wizerunkiem dzięki lekkim popowym singlom takim jak „Let's Go to Bed” czy „The Lovecats” i towarzyszącym im teledyskom Tima Pope'a. Kolejne albumy, The Top, The Head on the Door i Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me, kontynuowały eksperymenty popowe, aczkolwiek wszystkie trzy pokazywały elementy mroczniejszej strony Smitha, zarówno muzycznie, jak i lirycznie. Disintegration reprezentuje powrót do mrocznych stylów, ale ukazuje też ciągłe poszukiwania nowych pomysłów i brzmień[3][12].

Disintegration był pierwszym albumem The Cure nagranym z przeznaczeniem na CD, czego powodem był brak miejsca dla utworów „Last Dance” i „Homesick” na wydaniu winylowym. Wersja kompaktowa trwa ponad 71 minut, dużo więcej niż standardowy album rockowy. Połowa z dwunastu utworów trwa ponad 6 minut.

Album zadebiutował na 3. miejscu w Wielkiej Brytanii, a także powoli wspinał się na 12. miejsce podczas 55-tygodniowego pobytu na liście Billboardu w Stanach Zjednoczonych. 28 czerwca 1989 otrzymał złotą, a 20 października 1989 platynową płytę w USA. 1 lipca 2004 został albumem podwójnie platynowym.

W 1998 w odcinku South Parku pt. Mecha-Streisand, w którym gościnnie wystąpił Robert Smith, Kyle nazwał płytę Disintegration „najlepszym albumem wszech czasów”.

Album jest uważany za drugą część „trylogii” Roberta Smitha, składającej się ponadto z Pornography oraz Bloodflowers. W 2002 The Cure zagrali wszystkie trzy albumy w całości dla publiczności w Berlinie. Koncert ten został wydany na DVD jako Trilogy w 2003.

W 2003 album został sklasyfikowany na 326. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[14].

W dniu 6 sierpnia 2010 wydano złożoną z trzech płyt wersję Deluxe.

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Twórcy wszystkich utworów: Gallup, O’Donnell, Smith, Thompson, Tolhurst i Williams

  1. „Plainsong” – 5:12
  2. Pictures of You” – 7:24
  3. „Closedown” – 4:16
  4. Lovesong” – 3:29
  5. „Last Dance” – 4:42
  6. Lullaby” – 4:08
  7. Fascination Street” – 5:16
  8. „Prayers for Rain” – 6:05
  9. „The Same Deep Water as You” – 9:19
  10. „Disintegration” – 8:18
  11. „Homesick” – 7:06
  12. „Untitled” – 6:30

(Utwory „Last Dance” i „Homesick” znalazły się tylko na wydaniach CD i MC)

Twórcy

[edytuj | edytuj kod]

Autorem wszystkich tekstów jest Robert Smith. Album nagrywano w Outside Studios w Berkshire. Miksowano w Rak Studio Three w Londynie.

Instrumenty

[edytuj | edytuj kod]

The Cure:

Produkcja i miksowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • produkcja – Robert Smith, David M. Allen
  • inżynieria – David M. Allen, Robert Smith
  • inżynier pomocniczy w Outside Studios – Richard Sullivan
  • inżynier pomocniczy w Rak Studio Three – Roy Spong

Pozycje na listach

[edytuj | edytuj kod]
Rok Singel Lista Pozycja
1989 "Fascination Street" Billboard Hot 100 46
1989 Mainstream Rock Tracks 24
1989 Modern Rock Tracks 1
1989 Hot Dance Music/Club Play 7
1989 Hot Dance Music/Maxi-Singles Sales 13
1989 "Lovesong" Billboard Hot 100 2
1989 Modern Rock Tracks 2
1989 Hot Dance Music/Club Play 8
1989 "Lullaby" Billboard Hot 100 74
1989 Modern Rock Tracks 23
1989 Hot Dance Music/Club Play 31
1990 "Pictures of You" Billboard Hot 100 71
1990 Modern Rock Tracks 19
1990 Hot Dance Music/Club Play 33

Certyfikacje

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Certyfikacja Sprzedaż
Stany Zjednoczone 2x Platyna 2,300,000
Wielka Brytania Złota 200,000

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b The Cure – Disintegration. Discogs. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
  2. The Cure – Disintegration. Album of the Year. [dostęp 2023-12-13]. (ang.).
  3. a b Stephen Thomas Erlewine: Disintegration – The Cure. AllMusic. [dostęp 2023-12-13]. (ang.).
  4. Douglas Wolk: The Cure: Disintegration. Blender. [dostęp 2023-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  5. Steve Johnson: The CureDisintegration (Elektra). Chicago Tribune. [dostęp 2023-12-13]. (ang.).
  6. Robert Christgau: CG: cure
  7. Samantha Lopez: Classic Album Review: The Cure’s Disintegration Remains a Record for Hopeless Romantics of all Generations. Consequence of Sound. [dostęp 2023-12-13]. (ang.).
  8. Melissa Maerz: Disintegration: Deluxe Edition. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
  9. Kelly Scanlon: The Cure – ‘Disintegration’. Far Out Magazine. [dostęp 2024-11-06]. (ang.).
  10. Terry Atkinson: The Cure : More Love and Madness. Los Angeles Times. [dostęp 2023-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-07)]. (ang.).
  11. Nitsuh Abebe: Disintegration (Deluxe Edition): The Cure. Pitchfork. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
  12. a b Michael Azzerad: The Cure: Disintegration : Music Reviews : Rolling Stone. [dostęp 2008-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-02)].
  13. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 205. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  14. Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).