Dobrudża
| |||
Państwa | |||
---|---|---|---|
Stolica |
Konstanca | ||
Ważniejsze miejscowości | |||
Położenie na mapie |
Dobrudża (rum. Dobrogea, bułg. Добруджа) – kraina historyczna między Morzem Czarnym a ostatnim przed ujściem odcinkiem Dunaju, podzielona obecnie między Rumunię i Bułgarię[1]. Powierzchnia całkowita wynosi ok. 23 000 km².
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Wschodnią granicę Dobrudży tworzy wybrzeże Morza Czarnego. Granicę zachodnią i północną tworzy odcinek dolnego Dunaju – w przybliżeniu od miasta Tutrakan do ujścia. Do Dobrudży zalicza się również Deltę Dunaju. Na południu granica jest mało wyraźna – Wyżyna Dobrudży łączy się tu z płaskowyżem Łudogorie. W przybliżeniu biegnie linią Tutrakan – Warna.
W obrębie Dobrudży wyraźnie wyróżnia się region delty Dunaju, która stanowi bagnistą równinę pociętą niezliczonymi kanałami, zbudowaną – i wciąż budowaną przez Dunaj – z osadów rzecznych. Południowo-zachodnią granicę delty Dunaju stanowi ramię Święty Jerzy.
Pozostałą część Dobrudży zajmuje Wyżyna Dobrudży – wysoko położony region o zróżnicowanej powierzchni. Wyższa jest część północna, w skład której wchodzą pasma wzgórz. Wśród nich najwyższe są wzgórza Pricopan (Măcin) z kulminacją Țuțuiatul (467 m n.p.m.)[1], leżące w łuku Dunaju. Wzgórza te, mimo niewielkiej wysokości bezwzględnej, robią wrażenie gór, ponieważ dominują nad leżącą niemal na poziomie morza doliną Dunaju. Między nimi a wzniesieniami Wyżyny Besarabskiej Dunaj tworzy swój ostatni przełom. Pozostałe pasma wzgórz to Nicolițel i Wzgórza Tulczańskie. Na południe od wzgórz leżą wyżyny Babadag i Casimcea, sięgające 401 m n.p.m. Dalej na południe Dobrudżę dzieli w poprzek obniżenie rzeczki Caraș, za którym leżą wyżyny Medgidia, Negru Vodă, Oltina i Istria. Wyżyna Dobrudży ciągnie się dalej aż do wzgórz Łudogoria, których północny skraj również leży w granicach Dobrudży.
Wyżyna Dobrudży jest zbudowana z trzeciorzędowych wapieni i pokryta lessem, jedynie pasma wzgórz są zbudowane z granitu i kwarcytów. Wchłaniające wodę wapienne podłoże w połączeniu z warunkami klimatycznymi powoduje ubóstwo wód powierzchniowych. Rzeki Dobrudży są krótkie i z reguły okresowe. Niedostatek wody i ciepły klimat zaowocowały stepowym charakterem regionu – udział lasów jest bardzo mały, najmniejszy w Rumunii. Z powodu suszy słabo rozwinięte jest również rolnictwo, tym niemniej uprawia się tu kukurydzę i winorośl.
Wybrzeże Dobrudży na odcinku delty Dunaju i na południe od niej ma charakter lagunowy; znajdują się tu największe jeziora Rumunii. Natomiast odcinek wybrzeża na południe od Konstancy stanowi stromy wapienny klif[1].
Klimat Dobrudży jest umiarkowany kontynentalny. Jest to najsuchszy spośród regionów Rumunii i Bułgarii – roczne opady nie przekraczają 450 mm. Zimy są bardzo łagodne, lata gorące.
Główne miasta Dobrudży to Konstanca w Rumunii[1] i Dobricz w Bułgarii. Wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego rozsiane są liczne kąpieliska.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Już w IV w. p.n.e. teren ten nazywany był przez Greków Scytią Mniejszą. W roku 46 n.e. terytorium Dobrudży zostało wcielone do rzymskiej prowincji Mezja, od IV wieku należało do Bizancjum, a w końcu VII wieku zostało włączone do Bułgarii. W XI–XII w. powróciło ono do Bizancjum, a następnie ponownie do Bułgarii. W XIV w. od Bułgarii odłączył się bułgarski Despotat Dobrudży ze stolicą w Kawarnie, który u schyłku XIV wieku został włączony do Hospodarstwa Wołoskiego, po czym w XV wieku Dobrudża znalazła się pod władzą Turcji.
W roku 1878 podzielono ją na mocy traktatu berlińskiego pomiędzy odrodzoną Bułgarię oraz powstałą parę lat wcześniej Rumunię. W roku 1913 została włączona w całości do Rumunii i została jej oficjalnie przyznana w roku 1919, traktatem w Neuilly-sur-Seine.
7 września 1940 układ rumuńsko-bułgarski w Krajowej przyznał południową część Dobrudży Bułgarii, przeprowadzono także wymianę ludności rumuńskiej i bułgarskiej z tych terenów; a ustalona wtedy granica została potwierdzona 10 lutego 1947 roku przez pokój paryski z 1947.
Miasta
[edytuj | edytuj kod]Największe miasta w Dobrudży według danych rumuńskich[2] i bułgarskich[3]:
miasto | populacja (2011) |
państwo | |
---|---|---|---|
1. | Konstanca | 283 872 | |
2. | Dobricz | 91 030 | |
3. | Tulcza | 73 707 | |
4. | Medgidia | 39 780 | |
5. | Mangalia | 36 364 | |
6. | Silistra | 35 607 | |
7. | Năvodari | 32 981 | |
8. | Cernavodă | 17 022 | |
9. | Ovidiu | 13 847 | |
10. | Bałczik | 12 127 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Stanisław Figiel: Dobrogea (Dobrudża). archive.org. [dostęp 2017-06-26]. (pol.).
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-10)].
- ↑ Request Rejected [online], nsi.bg [dostęp 2021-09-09] .