Dolina Kondratowa
Dolina Kondratowa – dolina w Tatrach Zachodnich stanowiąca zachodnie odgałęzienie Doliny Bystrej.
Topografia
Oddziela się od Doliny Goryczkowej około 200 m na północ od Kondrackich Rówienek, a następnie biegnie w kierunku południowo-zachodnim. Od południowo-zachodniej strony ograniczają ją stoki Kalackiej Kopy i Giewontu, od zachodu północna grań Kopy Kondrackiej, od południa główna grań Tatr na odcinku od Kopy Kondrackiej przez Suchy Wierch Kondracki i Suche Czuby po Goryczkową Czubę, od wschodu Kondratowy Wierch. Największym odgałęzieniem jest Dolina Sucha Kondracka. W górnym końcu Dolina Kondratowa rozgałęzia się na dwie odnogi: Dolinę Małego Szerokiego podchodzącą pod Kondracką Przełęcz oraz Długi Żleb podchodzący w okolice Przełęczy pod Kopą Kondracką. W Dolinie Małego Szerokiego wyróżnia się jeszcze niewielką kotlinkę, tzw. Piekło[1].
Opis doliny
Większą część doliny budują skały wapienne. Rozwinięte w nich zjawiska krasowe powodują, że dolina jest sucha. Woda płynie podziemnymi wypływami i wypływa nagle w postaci Wywierzyska Bystrej[2]. Krótki Kondratowy Potok wypełnia się wodą tylko po większych opadach. Dno doliny jest stosunkowo płaskie, gdyż w przeszłości było dnem stawu utworzonego przez morenę polodowcową[3]. Ciekawa flora. M.in. występuje tutaj podejźrzon rutolistny i złoć mała – rośliny w Karpatach bardzo rzadkie[4]. Środek doliny stanowi trawiasta Polana Kondratowa, na której położone są na wysokości 1333 m n.p.m. schronisko PTTK na Hali Kondratowej i dyżurka TOPR. Na południowo-wschodnich zboczach doliny znajdują się ogromne głazy, które oderwały się od ścian Giewontu i stoczyły w dół. W 1953 r. jeden z nich, ważący ok. 30 ton, uderzył w ścianę schroniska[3].
W przeszłości Dolina Kondratowa była wypasana, jej pasterskie tereny nazywano Halą Kondratową[5]. Obecnie jest jedną z najczęściej odwiedzanych dolin tatrzańskich, prowadzą przez i ponad nią bardzo popularne szlaki turystyczne na Giewont i Czerwone Wierchy oraz bardzo widokowa trasa od Przełęczy pod Kopą Kondracką główną granią Tatr na Kasprowy Wierch[3].
Szlaki turystyczne
– niebieski z Kuźnic do schroniska, a stąd dalej na Kondracką Przełęcz i Wielki Giewont
- Czas przejścia z Kuźnic do schroniska: 1:20 h, ↓ 1 h
- Czas przejścia ze schroniska na Giewont: 1:45 h, ↓ 1:15 h
– zielony od schroniska na Przełęcz pod Kopą Kondracką. Czas przejścia: 1:20 h, ↓ 1 h[6]
Przypisy
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Cywiński: Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 13. Kasprowy Wierch. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008. ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b c Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.