Przejdź do zawartości

Driakiew żółta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Driakiew żółta
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Rodzina

przewiertniowate

Rodzaj

driakiew

Gatunek

driakiew żółta

Nazwa systematyczna
Scabiosa ochroleuca L.
Sp. pl. 1:101. 1753

Driakiew żółta, d. żółtawa (Scabiosa ochroleuca L.) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych[3]. Występuje w środkowej i południowej Europie, w europejskiej części Rosji, w Turcji, Kazachstanie, Mongolii i Chinach[4]. W Polsce bardzo nierównomiernie rozprzestrzeniony – na niektórych obszarach pospolity (np. w pasie wyżyn, na Dolnym Śląsku, w rejonie doliny dolnej Wisły), gdzie indziej bardzo rzadki (np. na Pomorzu Zachodnim)[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiatostan
Owoce
Liście
Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziająca się, w dolnej części gęsto owłosiona, górą słabiej. Osiąga wysokość 10–80 cm.
Liście
Gęsto owłosione przylegającymi włoskami. Liście łodygowe 1–3-pierzastosieczne, złożone z równowąskich odcinków. Liście odziomkowe o lirowatym kształcie lub karbowane albo piłkowane.
Kwiaty
Żółtawobiałe, zebrane w półkulistą główkę o średnicy 1,5–3,5 cm i omszonych listkach okrywy. Na dnie główki łuseczkowate, drobne przysadki. Kwiaty 5-krotne, lekko grzbieciste, bezwonne. Brzeżne kwiaty w koszyczku dużo większe. Posiadają miseczkowato rozszerzony na szczycie kieliszek o błoniastym brzegu. Kielich przekształcony w szczeciny, w młodych kwiatach brunatne.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit. Siedlisko: suche zbocza, murawy, przydroża, świetliste zarośla. Kwitnie od czerwca do października. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Festucetalia valesiacae i Ass. Scabioso-Genistetum (lokalnie)[6].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z driakwią gołębią[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. World Flora Online. [dostęp 2019-08-02].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
  5. Adam Zając, Maria Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 502. ISBN 83-915161-1-3.
  6. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.