Nerecznica grzebieniasta
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Podklasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
nerecznica grzebieniasta | ||
Nazwa systematyczna | |||
Dryopteris cristata (L.) A. Gray Manual 631. 1848[3] | |||
Synonimy | |||
|
Nerecznica grzebieniasta[5], paprotnik grzebieniasty[4] (Dryopteris cristata (L.) A. Gray) – gatunek rośliny należący do rodziny nerecznicowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Występuje w Europie i Ameryce Północnej[6]. Przez Polskę przebiega południowa granica zwartego zasięgu tego gatunku i na obszarze nizin i pasma wyżyn występuje dość często, zwłaszcza we wschodniej i północno-wschodniej części kraju. W kierunku południowo-zachodnim jest coraz bardziej rozproszony[7]. W górach występuje na kilku oderwanych, reliktowych stanowiskach w Karpatach: na Polanie Biały Potok pod Tatrami, na dwóch stanowiskach w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, w Kotlinie Jeleśniańskiej i w widłach potoków Kalnica i Wetlina w Bieszczadach Zachodnich[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Roślina o wysokości od 30 do 60 cm[9].
- Liście
- Na ogonkach (krótszych od blaszki) skąpo pokryte wraz z główną osią liścia łuskami. Liście płonne do 30 cm długości, ukośnie rozłożone, liście zarodnionośne wzniesione ku górze, dłuższe[9].
- Gatunki podobne
- Często bywa mylony z nerecznicą krótkoostną (Dryopteris spinulosa) i wietlicą samiczą (Athyrium filix-femina)[10].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Bylina, hemikryptofit. W Polsce zarodnikowanie odbywa się w sierpniu i wrześniu. Występuje na torfowiskach, w lasach olsowych oraz łozowiskach. Kłącze nerecznicy (Rhizoma Filicis) zawiera pochodne floroglucyny (aspidyna, aspidynol, albaspidyna, kwas flawaspidowy i filiksowy), olejek eteryczny, garbniki. Gatunek charakterystyczny klasy Alnetea glutinosae[11]. Liczba chromosomów 2n = 164[8].
Zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski z 2006 w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V)[12]. W wydaniu czerwonej listy z 2016 nie została uznana za gatunek zagrożony w skali kraju[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
- ↑ The Plant List. [dostęp 2017-01-29].
- ↑ a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 76. ISBN 83-01-00129-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 202, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1973
- ↑ W. Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13520-4.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- BioLib: 3146
- EoL: 597460
- EUNIS: 150383
- Flora of North America: 200004410
- FloraWeb: 2034
- GBIF: 5275110
- identyfikator iNaturalist: 82566
- IPNI: 17093920-1
- ITIS: 17531
- NCBI: 32114
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): tro-26600145
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:17093920-1
- Tela Botanica: 23253
- identyfikator Tropicos: 26600145
- USDA PLANTS: DRCR4
- CoL: 37W7V