Dułak IV
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/POL_COA_Du%C5%82ak_IV.svg/200px-POL_COA_Du%C5%82ak_IV.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/POL_COA_Du%C5%82ak_IV_odm.svg/200px-POL_COA_Du%C5%82ak_IV_odm.svg.png)
Dułak IV (Węsierski III, Dullack, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Dulicz albo Szeliga.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Dułak IV (Węsierski III, Dullack, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny): W polu błękitnym półksiężyc z twarzą srebrny na którym zaćwieczony krzyż ćwiekowy złoty. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry błękitne, podbite srebrem.
Dułak IV odmienny (Węsierski III odmienny, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny): Pole czerwone, półksiężyc złoty, bez twarzy, w klejnocie trzy pióra strusie, labry czerwone, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Wariant IV wymieniany tylko przez Nowego Siebmachera (jako Dullack-Wensierski), wariant odmienny wymieniany przez Siebmachera i Ledebura (Adelslexikon der preussiche Monarchie von... jako Wensierski i Dullack).
Rodzina Dułak
[edytuj | edytuj kod]Herb przyjęty przez Dułaków osiadłych w okręgu tucholskim w 1772, według Pragerta jest to modyfikacja herbu Duliczów, być może przyjęta z powodu przekonania o wspólnym pochodzeniu (podobieństwo nazwisk). Wariant odmienny, być może błędny, przypisywany gałęzi osiadłej w okręgu kartuskim.
- Osobny artykuł:
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Dułak (Dillak, Diłak, Dulak, Dulek, Dullack, Dullak, Dylak, błędnie Dulkath) być może z nazwiskiem odmiejscowym: Węsierski (Wensierski).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 37-39, 212-213. ISBN 978-83-927383-6-7.