Dwór w Zakrzowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwór w Zakrzowie
Symbol zabytku nr rej. A-380/79 z 8.09.1980[1].
Ilustracja
Dwór w Zakrzowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zakrzów

Styl architektoniczny

klasycyzm

Rozpoczęcie budowy

pocz. XIX

Położenie na mapie gminy Stryszów
Mapa konturowa gminy Stryszów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Zakrzowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Zakrzowie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dwór w Zakrzowie”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Zakrzowie”
Ziemia49°49′38,424″N 19°39′29,912″E/49,827340 19,658309

Dwór w Zakrzowie – zabytkowy dwór znajdujący się w Zakrzowie, w gminie Stryszów, w powiecie wadowickim, w województwie małopolskim.

Dwór, park, brama wjazdowa i budynek gospodarczy zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dwór wzniesiony został na początku XIX wieku dla Montléartów – dziedziców majątku w Zakrzowie[2]. Przed 1927 rokiem Zakrzów przejął Karol Lewakowski (1895–1976), syn Zygmunta Lewakowskiego[3]. W okresie okupacji 1939–1945 w zabudowaniach dworskich funkcjonowało niemieckie gospodarstwo rolne, produkujące wódki gatunkowe dla hitlerowskich dygnitarzy[4]. Po 1945 roku majątek został znacjonalizowany. Następnie obiekt służył jako dom wypoczynkowy dla kombatantów i byłych więźniów obozów koncentracyjnych, później funkcjonował w nim ośrodek zdrowia oraz dom dziecka[5]. W latach 80. dwór został przejęty przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną „Chełm” ze Stryszowa. Po modernizacji na parterze dworu funkcjonuje restauracja, a na piętrze hotel[6].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Dwór późnoklasycystyczny, murowany z cegły i kamienia, otynkowany, częściowo podpiwniczony, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym z dachówki ceramicznej. W części środkowej fasady – skierowanej na stronę południową – duży trójkątny szczyt z półkolistym świetlikiem w tympanonie. Prawdopodobnie w okresie międzywojennym dobudowano ganek wsparty na czterech kanelowanych filarach podtrzymujących taras ograniczony tralkową balustradą[3][2][6].
Pomieszczenia na parterze są nakryte sklepieniem żaglastym lub stropem drewnianym. W jednej z sal znajduje się drewniany portal zwieńczony puttami podtrzymującymi tarczę monogramową[3]. Na belce stropowej wyryty jest łaciński napis[6]:

„Renovatum + A.D. MCM XXVII Sibi Amicis ET Posterimati” („Odnowiony 1927. Sobie, Przyjaciołom i Przybyłym”)

Park krajobrazowy[edytuj | edytuj kod]

W parku o powierzchni 4,5 ha okalającym dwór widoczne są pozostałości dawnego ogrodu tarasowego. Rosną tam m.in. brzozy, dęby, jawory, jesiony, modrzewie i świerki[6][4].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]