Dwaj muszkieterowie
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
18 grudnia 1964 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
81 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Karel Zeman |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Václav Huňka |
| Scenografia |
Zdeněk Rozkopal |
| Kostiumy |
Jiří Jaška |
| Montaż |
Miroslav Hájek |
| Produkcja |
Josef Ouzký |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Ústřední půjčovna filmů |
Dwaj muszkieterowie (cz. Bláznova kronika) – czechosłowacki film z 1964 roku w reżyserii Karela Zemana. Opisany przez Zemana jako film „pseudo-historyczny”, jest antywojenną czarną komedią dziejącą się podczas wojny trzydziestoletniej. Film łączy akcję na żywo z animacją, stylizowaną na grawerunki Matthäusa Meriana[1].
Polska premiera odbyła się w lutym 1966 roku w podwójnym pokazie z animowaną Jedyną radością Zdeněka Smetany z 1962 roku[2].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
XVII-wieczne Czechy. Nadworny błazen urzędujący w jednym zamków na Morawach opisuje losy dwóch muszkieterów. Młody rolnik Piotr źle się czuje na wojnie i planuje. On i jego kompan, jowialny Maciej z Babic podczas swych wojaży docierają do zamku hrabiowskiego. Hrabia lawiruje pomiędzy dwoma obozami rozdzierającymi Czechy - prohabsburskim popierający cesarza niemieckiego Ferdynanda I i produńskim popierający króla Christiana IV. W zależności od tego muszkieterom wiedzie się różnie, a nadworny artysta co nóż przemalowuje portret błyskawicznie zmieniających się konkurentów do ręki córki hrabiego, mając jedno życzenie - by pozwolono mu zachować na obrazie buty generalskie jako jedyna rzecz, która mu się udała[2].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Petr Kostka – Piotr
- Miloslav Holub – oficer Maciej z Babic
- Emília Vášáryová – Lenka
- Valentina Thielová – hrabianka Weronika
- Karel Effa – hetman Varga z Koňousov
- Eva Šenková – hrabina
- Eduard Kohout – hrabia
- Vladimír Menšík – nadworny malarz
- Čestmír Řanda – stróż
- Jiří Holý – hiszpański oficer
- Josef Haukvic – muszkieter
- František Kovářík – błazen
Wersja polska[edytuj | edytuj kod]
Reżyseria: Maria Olejniczak
Dialogi: Jan Moes
Operator dźwięku: Mariusz Kuczyński
Montaż: Henryka Meldner
Kierownictwo produkcji: Ryszard Kowalski
W wersji polskiej udział wzięli:
- Andrzej Zaorski – Piotr
- Kazimierz Wichniarz – oficer Maciej
- Barbara Wrzesińska – Lenka
- Wanda Majerówna – hrabianka Weronika
- Tadeusz Cygler – hetman Varga z Koňousov
i inni
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Film odniósł znaczący sukces na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1964 roku, zdobywając nagrodę dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera[2]. Został również wybrany Najlepszym Filmem na MFF Addis Abeba w 1964 roku w Etiopii i został wyróżniony w trzech kategoriach w Cannes[3].
Janusz Skwara z „Filmu” dał pozytywną recenzję. Określił Dwóch muszkieterów jako „czeski odpowiednik Trzech muszkieterów” i porównał Macieja do Zagłoby z Trylogia Sienkiewicza. Według niego Zeman udoskonalił swoją technikę stylizowania na dawne malarstwo, porównując go do Georgesa Mélièsa. Uważał jednocześnie, że Zemanowi nie udało się osiągnąć zamierzonej „głębszej myśli” i w zasadzie filozofia filmu sprowadza się do „umiarkowanego pacyfizmu” z XVII wieku, który nie ma siły oddziaływania we współczesnych czasach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Harriet Polt, (Spring 1964). The Czechoslovak Animated Film. „Film Quarterly”. 3 (17), s. 38, 1964. DOI: 10.1525/fq.1964.17.3.04a00120. JSTOR: 1210908.
- ↑ a b c Idziemy do kina. „Film”. 5, s. 15, 1966-01-30. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
- ↑ The Jester's Tale – Distribution Sheet. Národní filmový archiv v Praze. [dostęp 2020-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (cz.).
- ↑ Janusz Skwara. Śladami Dumasa i Mélièsa. „Film”. 5, s. 6, 1966-02-06. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dwaj muszkieterowie w bazie IMDb (ang.)
- Dwaj muszkieterowie w bazie Filmweb
