Barbara Wrzesińska

	Barbara Wrzesińska
	Barbara Wrzesińska
	; Barbara Wrzesińska w przestawieniu Lament na placu Konstytucji, wystawianym na placu Konstytucji w Warszawie przez Teatr „Polonia”
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1938 ; Warszawa
Zawód	aktorka
Lata aktywności	od 1956
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Barbara Wrzesińska w przedstawieniu Lament na placu Konstytucji, wystawianym na placu Konstytucji w Warszawie przez Teatr „Polonia”

Małgorzata Zawadzka, Barbara Wrzesińska i Katarzyna Maternowska w przestawieniu Lament na placu Konstytucji, wystawianym na placu Konstytucji w Warszawie przez Teatr „Polonia”

Barbara Wrzesińska (ur. 15 stycznia 1938 w Warszawie) – polska aktorka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1960 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Występowała w Warszawie w teatrach: Teatrze Współczesnym (1956–1973), Teatrze Narodowym (1973–1976), Teatrze Ateneum (1976–1993), Teatrze Scena Prezentacje. Najbardziej znana z telewizyjnych kabaretów Olgi Lipińskiej. Laureatka m.in. Złotego Ekranu (1972), odznaczona medalem Per aspera ad astra przez Fundację Sceny na Piętrze (2001).

Odtwórczyni ról dramatycznych m.in. Honey – Kto się boi Wirginii Woolf? E. Albeego, Gladys - Aloes A. Fugarda, Ala – Tango S. Mrożka), komediowych i charakterystycznych (m.in. Molly – Opera za trzy grosze B. Brechta, Spika hrabina Tremendosa – Oni S.I. Witkiewicza, Eleonora – Zamek w Szwecji F. Sagan).

Była żoną Jacka Janczarskiego, Macieja Maciąga i Bohdana Łazuki. Ma dwóch synów. Jej synową była modelka Agnieszka Maciąg, która jest matką jej wnuka.

1958: Dwoje z wielkiej rzeki – Elza Veit
1961: Dwaj panowie N (reż. Tadeusz Chmielewski) – kobieta w samochodzie z panem N
1969: Struktura kryształu (reż. Krzysztof Zanussi) – Anna
1972: Trzeba zabić tę miłość (reż. Janusz Morgenstern) – kochanka Andrzeja
1972: Kopernik / Kopernik, serial telewizyjny (reż. Ewa i Czesław Petelscy) – Anna Schilling
1973: Nagrody i odznaczenia (reż.Jan Łomnicki) – pielęgniarka Joanna Fontańska
1975: Dulscy (reż. Jan Rybkowski) – Julliasiewiczowa
1976: Znaki szczególne – żona Jaworowicza
1976: Dagny (reż. Haakona Sandøya) – żona Jana Kasprowicza, Jadwiga
1977: Coś za coś (reż. Agnieszka Holland) - Anna Walewska
1977: Lalka, serial telewizyjny (reż. Ryszard Ber) – Kazimiera Wąsowska
1978: Zielona miłość – Magda, matka „Sarny”
1979: Terrarium – Maria Zatorska
1993: Człowiek z ... (reż. Kondrad Szołajski) – matka Macieja Okraglaka
2003: Na dobre i na złe (reż. Maciej Dejczer) – Rozalia, siostra Neli
2006: Niania, serial telewizyjny (reż. Jerzy Bugajewicz) – Apolonia, babcia Frani
2008: Agentki (reż. Piotr Wereśniak) – właścicielka mieszkania
2009–2010: Plebania (reż. Jerzy Łukaszewicz) – babcia Michała
2009: Nie opuszczaj mnie (reż. Ewa Stankiewicz) – starsza pani na cmentarzu
2020: Listy do M. 4 (reż. Patrick Yoka) – Kornelia Leśniewska

w Teatrze TVP: Lucy Crown według Irwina Shawa; Pan Jowialski według Aleksandra Fredry; Igraszki z Diabłem według Jana Drdy

w kabaretach: Głupia sprawa – 10 spektakli 1968–1970; Gallux Show – 10 spektakli 1970–1974; Właśnie leci kabarecik – 10 spektakli 1975–1977; Kurtyna w górę – 18 spektakli 1977–1981; Kabaret Olgi Lipińskiej; Kabaret Starszych Panów

w programach dla dzieci: Babcia Róża i Gryzelka jako babcia Róża – 3 odcinki z 2005 roku