Matthäus Merian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Matthäus Merian
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1593
Bazylea

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1650
Bad Schwalbach

Zawód, zajęcie

rytownik

Matthäus Merian, obraz z 1769

Matthäus Merian der Ältere (starszy) (ur. 22 września 1593Bazylei, zm. 19 czerwca 1650Langenschwalbach k. Wiesbaden) – rytownik pochodzenia szwajcarskiego, działający głównie w Niemczech.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Sztuki rytowniczej uczył się w Zurychu, później pracował i uczył się w Strasburgu, NancyParyżu, po czym w 1615 powrócił do Bazylei. W następnym roku przeniósł się do Frankfurtu nad Menem, gdzie pracował dla księgarza Johanna Theodora de Bry, z którego córką Marią Magdaleną ożenił się w 1617. W 1620 znów powrócił do Bazylei, ale już po trzech latach (w 1623) przeprowadził się z powrotem do Frankfurtu, aby po śmierci teścia przejąć wydawnictwo, które początkowo prowadził wspólnie z rodziną zmarłego. W 1626 uzyskał obywatelstwo miasta Frankfurtu, dzięki czemu mógł pracować jako niezależny wydawca. Wydawał m.in. prace polskiego przyrodoznawcy Jana Jonstona[1].

W 1647 urodziła się córka Maria Sibylla Merian, późniejsza malarka i rysowniczka, znana głównie ze swych rysunków przyrodniczych.

Większość swojego twórczego życia spędził we Frankfurcie. Już w młodości stworzył szczegółowe plany miasta w charakterystycznym dla siebie stylu (np. plan Bazylei z 1615 r.). Z niemieckim geografem Martinem Zeillerem (1589–1661), wykonał wielotomową Topographia Germaniae, zawierającą ponad 2000 planów i widoków miast Niemiec (m.in. Wrocławia). Oprócz tego najbardziej znanego dzieła Merian wykonał również ilustracje do Pisma ŚwiętegoTheatrum Europaeum (ukończony przez jego syna Matthäusa młodszego). Po de Brym przejął i dokończył wydawanie Grands VoyagesPetits Voyages, wydawanych od 1590 r.

Na pracach Meriana wzorował się bezpośrednio Erik Dahlbergh przy tworzeniu Suecia Antiqua et Hodierna.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Darwin’s Ancestors, Bryn Mawr College, 2009/10 [dostęp: 19.07.2015]
  2. Maciej Słomiński: Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie. s. 15. ISBN 83-910291-2-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]