Przejdź do zawartości

Dyftongizacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dyftongizacjaproces powstawania dwugłosek (czyli dyftongów[1]) z samogłosek prostych (czyli monoftongów). Występuje m.in. w języku czeskim (np. [uː] > [ou]) i w niektórych gwarach polskich, np. podhalańskiej.

W języku niemieckim zaszła tak zwana dyftongizacja nowo-wysoko-niemiecka. W jej wyniku długie samogłoski î [iː], û [uː] oraz iu [yː] przeszły odpowiednio w ei [a], au [a] i eu/äu [ɔ] (np. niem. mein neues Haus „mój nowy dom” ze śrwniem. mîn niuweȥ hûs).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 142.