Język wysokoniemiecki
| |||
| Obszar | Niemcy, Austria, Szwajcaria i inne | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Niemcy, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria, Luksemburg oraz Belgia, Dania, Włochy, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej | ||
| Organ regulujący | ? | ||
| Kody języka | |||
| Glottolog | high1289 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – język etniczny lub makrojęzyk posiadający co najmniej trzy warianty standardowe, część kontinuum dialektalnego języków zachodniogermańskich. W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do samego standardu literackiego[1] (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim, które obecnie bywają uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii (schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.
Często zamiast zbiorczego pojęcia język wysokoniemiecki używa się określenia dialektów wysokoniemieckich lub wręcz języków wysokoniemieckich i do niniejszej grupy zalicza się język niemiecki, język jidysz, język luksemburski i etnolekt wilamowicki.
Język wysokoniemiecki dzieli się na dwa duże zespoły dialektalne:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ta nazwa wynika z faktu, iż język literacki oparty na dialekcie wysokoniemieckim był używany przez inteligencję i tzw. wyżyny społeczne, był językiem kultury i literatury, w przeciwieństwie do dialektów dolnoniemieckich, które typowe były dla ludności wiejskiej
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dialekty wysokoniemieckie w Polsce. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 9 marca 2014].
- Niemieckie gwary Śląska. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 9 marca 2014].