Język wysokoniemiecki
| ||
| Obszar | Niemcy, Austria, Szwajcaria i inne | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki germańskie **Języki zachodniogermańskie ***Język wysokoniemiecki | |
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| język urzędowy | Niemcy, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria, Luksemburg oraz Belgia, Dania, Włochy, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej | |
| Regulowany przez | ? | |
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | {{{iso1}}} | |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}} | |
| ISO 639-3 | {{{iso3}}} | |
| SIL | {{{sil}}} | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata
| ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – język etniczny lub makrojęzyk posiadający co najmniej trzy warianty standardowe, część kontinuum dialektalnego języków zachodniogermańskich. W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do standardowego języka literackiego[1] (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim, które obecnie bywają uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii (schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.
Często zamiast zbiorczego pojęcia język wysokoniemiecki używa się określenia dialektów wysokoniemieckich lub wręcz języków wysokoniemieckich i do niniejszej grupy zalicza się język niemiecki, język jidysz, język luksemburski i etnolekt wilamowicki.
Język wysokoniemiecki dzieli się na dwa duże zespoły dialektalne:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ta nazwa wynika z faktu, iż język literacki oparty na dialekcie wysokoniemieckim był używany przez inteligencję i tzw. wyżyny społeczne, był językiem kultury i literatury, w przeciwieństwie do dialektów dolnoniemieckich, które typowe były dla ludności wiejskiej
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dialekty wysokoniemieckie w Polsce. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 9 marca 2014].
- Niemieckie gwary Śląska. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 9 marca 2014].
| |||||||||||||||||
