Przejdź do zawartości

Dżamjangijn Lchagwasüren

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dżamjangijn Lchagwasüren
Жамъянгийн Лхагвасүрэн
Data urodzenia

16 marca 1912

Data śmierci

13 maja 1982

minister obrony Mongolskiej Republiki Ludowej
Okres

od 1959
do 1969

Przynależność polityczna

Mongolska Partia Ludowo-Rewolucyjna

Odznaczenia
Bohater Mongolskiej Republiki Ludowej
Order Suche Batora (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Suche Batora (Mongolia) Order Suche Batora (Mongolia) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Czerwonego Sztandaru Pracy (Mongolia) Order Gwiazdy Polarnej (Mongolia – baretka do 1961) Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR)

Dżamjangijn Lchagwasüren (mong. Жамъянгийн Лхагвасүрэн; ur. 16 marca 1912, zm. 13 maja 1982) – mongolski generał i polityk komunistyczny, minister obrony Mongolskiej Republiki Ludowej (1959–1969).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1935 członek komunistycznej Mongolskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej, od 1939 szef Zarządu Politycznego i zastępca naczelnego dowódcy Mongolskiej Armii Ludowo-Rewolucyjnej. Brał udział w bitwie nad Chałchin-Goł w 1939 oraz w działaniach przeciw wojskom japońskim i Mandżukuo w 1945. W 1951 ukończył Akademię Wojskową im. M. Frunze w Moskwie. W larach 1939-1947 członek Prezydium KC i kandydat na członka, następnie członek Biura Politycznego KC Mongolskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej. W 1940-1947 był deputowanym do Małego Churału, a w 1951 został deputowanym do Wielkiego Churału Państwowego. W 1959-1969 minister spraw wojskowych i naczelny dowódca Wojska Ludowego Mongolskiej Republiki Ludowej. Później był ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym w Bułgarii i Polsce[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Na podstawie mongolskiej wikipedii.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa t. 2, Warszawa 1970.