Edgar Henckel-Gaschin von Donnersmarck
| |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Karol Maria |
| Odznaczenia | |
| |
Edgar Henckel-Gaschin von Donnersmarck, właściwie Edgar Hugo Łazarz Maria Henckel-Gaschin von Donnersmarck (ur. 17 lipca 1859 w Siemianowicach, zm. 14 maja 1939 w Krowiarkach) – hrabia, śląski magnat, hrabia von Henckel-Gaschin od 25 listopada 1911, 14. wolny pan stanowy Bytomia od 19 grudnia 1916 roku, dziedziczny członek pruskiej Izby Panów, Kawaler Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 lipca 1859 w Siemianowicach jako syn Hugona II i Wandy von Gaschin[1][2][3]. Do 1870 przebywał w rodzinnym pałacu w Siemianowicach. Uczył się w Dreźnie, Żaganiu i gimnazjum w Paczkowie, a studiował na uniwersytecie w Bonn. Następnie przybywał we Włoszech, po czym wstąpił do armii, gdzie służył w 6 Pułku Huzarów, który stacjonował w Prudniku. Dalszą służbę w wojsku uniemożliwił mu upadek z konia. Podczas służby został odznaczony medalem za zasługi w ratowaniu ludzi[4].
23 października 1894 we Lwowie poślubił księżniczkę Karolinę zu Windisch-Grätz[1][2][3][4]. 2 kwietnia 1908 odziedziczył po ojcu Brynek i Siemianowice, a także został współpanem fideikomisu bytomskiego oraz dóbr Wolfsberg oraz użytkownikiem fideikomisu Krowiarki[2][4]. 30 sierpnia 1908 po śmierci matki stał się panem fideikomisu Krowiarki[4]. Natomiast od 25 października 1911 każdy pan fideikomisu Krowiarki używał tytułu hrabia Henckel-Gaschin von Donnersmarck z nadania w Donaueschingen przez króla pruskiego i cesarza Wilhelma II[2][3][4]. Edgar od tej chwili nosił tytuł 1. hrabiego Henckel-Gaschin von Donnersmarck[4][5]. Potomstwo Edgara (z wyjątkiem syna Hansa) używało tytułu hrabia Henckel von Donnersmarck[2][3].
Podczas I wojny światowej działał w Maltańskim Czerwonym Krzyżu, gdzie organizował transport rannych, za co dostał order „Patriae ac Humanitati” I klasy[5]. 19 grudnia 1916 po śmierci Guidona von Donnersmarck został 14. wolnym panem stanowym Bytomia[2][3][5]. W latach 1921–1936 został prezesem spółki rodzinnej „The Henckel von Donnersmarck-Beuthen Estates Limited”[5]. Zmarł 14 maja 1939 w Krowiarkach, gdzie został pochowany wraz z żoną na przykościelnym cmentarzu[1][2][3].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Z małżeństwa Edgara i Karoliny pochodziło sześcioro dzieci. Jego dziećmi byli[1][3][6]:
- Karol Maria Hugo Amand Alfred Emil Łazarz (ur. 23 sierpnia 1895 w Kietrzu, zm. 26 stycznia 1940 w Hamm) – poślubił 28 października 1919 hrabiankę Marię Alicję Henckel von Donnersmarck;
- Ludwik Maria Hugo Łazarz (ur. 27 września 1896 w Saros-Patak, zm. 16 sierpnia 1918 w Laon) – kawaler;
- Franciszka Ksawera Maria Sara Ludwika Wanda Paulina Eleonora Antonina (ur. 30 września 1898 w Kietrzu, zm. 31 października 1985 w Hemau) – niezamężna;
- Hans Maria Łazarz Amand Antonii (ur. 23 grudnia 1899 w Kietrzu, zm. 15 czerwca 1993 w São Paulo) – poślubił 21 stycznia 1939 Annę Zofię von Ceising;
- Maria Waleria Wanda Laura Franciszka Paulina Eleonora Antonina (ur. 22 sierpnia 1905 w Kietrzu, zm. 1986 w São Paulo) – poślubiła 23 lipca 1925 w Krowiarkach hrabiego Aurela Dessewffy de Csernek et Tárkö;
- Małgorzata (ur. 4 października 1908 w Kietrzu, zm. 3 stycznia 1929 w Brynku) – niezamężna.
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Pradziadkowie |
hrabia |
?? ∞ |
hrabia Leopold Armand von Gaschin |
margrabia Jan Stanisław Sumiński | ||||
| Dziadkowie | hrabia Hugo I Henckel von Donnersmarck |
hrabia | ||||||
| Rodzice |
hrabia | |||||||
| Edgar (1859-1939), hrabia Henckel-Gaschin von Donnersmarck | ||||||||
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2008-11-07]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Arkadiusz Kuzio-Podrucki: Henckel von Donnersmarck – Kariera i fortuna rodu. Bytom: PPHU „Rococo”, 2003, s. 174. ISBN 83-86293-41-1.
- ↑ a b c d e f g Genealogia rodziny Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2010-12-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Arkadiusz Kuzio-Podrucki: Henckel von Donnersmarck – Kariera i fortuna rodu. Bytom: PPHU „Rococo”, 2003, s. 79. ISBN 83-86293-41-1.
- ↑ a b c d Arkadiusz Kuzio-Podrucki: Henckel von Donnersmarck – Kariera i fortuna rodu. Bytom: PPHU „Rococo”, 2003, s. 80. ISBN 83-86293-41-1.
- ↑ Arkadiusz Kuzio-Podrucki: Henckel von Donnersmarck – Kariera i fortuna rodu. Bytom: PPHU „Rococo”, 2003, s. 175. ISBN 83-86293-41-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arkadiusz Kuzio-Podrucki: Henckel von Donnersmarck – Kariera i fortuna rodu. Bytom: PPHU „Rococo”, 2003. ISBN 83-86293-41-1.
- Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2008-11-07]. (niem.).
- Genealogia rodziny Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2010-12-06]. (ang.).