Edmund Szamlewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Szamlewski
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1917
Pięćmorgi

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1982
Iława

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wehrmacht

Jednostki

5 Pułk Piechoty Legionów,
Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
• obrona Westerplatte
• front wschodni

Późniejsza praca

Polskie Koleje Państwowe

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Edmund Szamlewski (ur. 3 lutego 1917 w Pięćmorgach w powiecie świeckim, zm. 1 sierpnia 1982 w Iławie)[1][2] – kapral piechoty Wojska Polskiego, członek załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte podczas kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny robotniczej, był synem Władysława i Marii z d. Schmidt. W 1934 ukończył Szkołę Podoficerską Piechoty dla Małoletnich w Śremie. Następnie służył w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1938 – jako kapral zawodowy – został przeniesiony na Westerplatte. W czasie obrony był dowódcą placówki „Wał” przy bramie kolejowej, następnie przebywał na placówce „Fort”. 2 września – podczas nalotu – znajdował się w wartowni nr 5[3], gdzie został ciężko ranny. Po kapitulacji trafił do obozu jenieckiego w Dulken (Nadrenia), potem jako robotnik przymusowy pracował w kolejnictwie. We wrześniu 1944 został wcielony do armii niemieckiej i wysłany na front wschodni. Od maja do czerwca 1945 przebywał w niewoli sowieckiej.

Po powrocie do Polski został zrehabilitowany. Pracował w kolejnictwie, był m.in. zwrotniczym i dyżurnym ruchu – ostatnie lata przepracował ze względu na zły stan zdrowia w biurze technicznym. Na emeryturę przeszedł w 1977. Od 1956 był członkiem PZPR, pełniąc w latach 1970–1977 funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej w swoim zakładzie.

Zmarł w Iławie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Karoliną, którą poznał podczas służby w Wilnie. Miał sześcioro dzieci: Zdzisława (ur. 1939), Henryka (ur. 1945), Władysława (ur. 1945), Janusza (ur. 1947), Marię (ur. 1948) i Benedykta (ur. 1957)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Film[edytuj | edytuj kod]

W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte postać kpr. Edmunda Szamlewskiego zagrał Józef Nalberczak.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b westerplatte.pl - Edmund Szamlewski (pol.) [dostęp 2011-11-15]
  2. ↑ Na nagrobku na cmentarzu w Iławie data śmierci: 2 sierpnia 1982. Por. Radosław Nojman, Obrońca Westerplatte w Iławie, "Debata", 2019, nr 9 (144), s. 13.
  3. ↑ Zbombardowanie Koszar i Wartowni nr 5 | Muzeum II Wojny Światowej [online], muzeum1939.pl [dostęp 2020-04-10] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Szamlewski&oldid=70535516”