Eduard Erdmann
| Imię i nazwisko |
Eduard Paul Ernst Erdmann |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Eduard Paul Ernst Erdmann[1] (ur. 5 marca 1896 w Wenden, zm. 21 czerwca 1958 w Hamburgu[1][2]) – niemiecki pianista i kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się na terenie dzisiejszej Łotwy[1][2]. Studiował w Rydze, gdzie jego nauczycielami byli Bror Möllersten i Jean du Chastain (fortepian) oraz Harald Creutzburg (teoria)[2]. W latach 1914–1918 uczył się w Berlinie u Conrada Ansorgego (fortepian) i Heinza Tiessena (kompozycja)[1][2]. Jako pianista debiutował w 1919 roku[1][2]. Od 1925 do 1935 roku uczył gry na fortepianie w Hochschule für Musik w Kolonii[1][2]. W następnych latach skupił się na koncertowaniu[1][2]. Od 1950 roku był wykładowcą Musikhochschule w Hamburgu[2].
Skomponował m.in. 4 symfonie (I 1920, II 1924, III 1951, IV 1954 ), Koncert fortepianowy (1930), Konzertstück na fortepian i orkiestrę (1946), ponadto utwory fortepianowe i skrzypcowe oraz pieśni[2]. Jako pianista wykonywał utwory m.in. Bacha, Schuberta, Beethovena i Chopina[1], ceniony był też jako interpretator utworów współczesnych[1][2].