Przejdź do zawartości

Eduardo Blanco (pisarz): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
WP:SK, drobne redakcyjne, lit., int.
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
Boty
542 874 edycje
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 8 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
⚫
{{Artysta infobox
{{Czy wiesz do artykułu|4}}
|imię i nazwisko = Eduardo Blanco
⚫
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Eduardo Blanco
|imię i nazwisko org = {{k||}}
|imię i nazwisko org =
|pseudonim =
|grafika = Eduardo Blanco - Antonio Herrera Toro.jpg
|grafika = Eduardo Blanco - Antonio Herrera Toro.jpg
|opis grafiki = Eduardo Blanco, obraz [[Antonio Herrera Toro]]
|opis grafiki = Eduardo Blanco, obraz [[Antonio Herrera Toro]]
|podpis =
|pełne imię i nazwisko =
|data urodzenia = [[25 grudnia]] [[1838]]
|data urodzenia = [[25 grudnia]] [[1838]]
|miejsce urodzenia = [[Caracas]], [[Wenezuela]]
|miejsce urodzenia = [[Caracas]], [[Wenezuela]]
⚫
|data śmierci = [[30 czerwca]] [[1912]]
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[30 czerwca]] [[1912]]
|miejsce śmierci = [[Caracas]], [[Wenezuela]]
|narodowość = wenezuelska
⚫
|miejsce śmierci = [[Caracas]], [[Wenezuela]]
|zawód = [[pisarz]], [[polityk]]
|język = hiszpański
|odznaczenia =
|Alma Mater =
|commons =
|dziedzina sztuki = literatura
|wikicytaty =
|epoka =
|www =
|muzeum artysty =
|ważne dzieła = [[Venezuela Heroica]], [[Zárate (powieść)|Zárate]]
|faksymile = Eduardo Blanco signature.jpg
|opis faksymile =
|odznaczenia =
|nagrody =
|commons =
|wikiźródła =
|wikicytaty =
|www =
}}
}}
'''Eduardo Blanco''', pseudonim '''Manlius''' (ur. [[25 grudnia]] [[1838]] w [[Caracas]], zm. [[30 czerwca]] [[1912]] w Caracas) – [[Wenezuela|wenezuelski]] pisarz i polityk.
'''Eduardo Blanco''', pseudonim '''Manlius''' (ur. [[25 grudnia]] [[1838]] w [[Caracas]], zm. [[30 czerwca]] [[1912]] w Caracas) – [[Wenezuela|wenezuelski]] pisarz i polityk.
== Biografia ==
== Biografia ==
[[Plik:Gen Ramon Tello Mendoza Dr Eduardo Blanco.jpg|thumb|Eduardo Blanco (po prawej) i generał [[Ramon Tello Mendoza]]]]
[[Plik:Gen. Ramon Tello Mendoza and Dr. Eduardo Blanco, seated LCCN2014680808.jpg|thumb|Eduardo Blanco (po prawej) i generał [[Ramón Tello Mendoza]]]]
Eduardo Blanco w wieku dwudziestu lat rozpoczął karierę wojskową i w szybkim tempie awansował do stopnia pułkownika sztabu generalnego<ref name=":0">{{Cytuj stronę | url = https://thebiography.us/en/blanco-eduardo | tytuł = Biography of Eduardo Blanco | opublikowany = The Biography | język = en | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>. Został doceniony przez generała [[José Antonio Páez]]a, bohatera niepodległości i pierwszego prezydenta Wenezueli po rozpadzie [[Wielka Kolumbia|Wielkiej Kolumbii]] w 1830 roku, i został jego adiutantem. Od 30 lipca 1900 do 8 listopada 1901 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie [[Cipriano Castro]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.goodreads.com/author/show/853913.Eduardo_Blanco | tytuł = Eduardo Blanco | opublikowany = Goodreads Inc | język = en | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.
Eduardo Blanco w wieku dwudziestu lat rozpoczął karierę wojskową i w szybkim tempie awansował do stopnia pułkownika sztabu generalnego<ref name=":0">{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20180308165212/https://thebiography.us/en/blanco-eduardo | tytuł = Biography of Eduardo Blanco | opublikowany = The Biography | język = en | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>. Został doceniony przez generała [[José Antonio Páez]]a, bohatera niepodległości i pierwszego prezydenta Wenezueli po rozpadzie [[Wielka Kolumbia|Wielkiej Kolumbii]] w 1830, który uczynił go swym adiutantem. Od 30 lipca 1900 do 8 listopada 1901 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie [[Cipriano Castro]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.goodreads.com/author/show/853913.Eduardo_Blanco | tytuł = Eduardo Blanco | opublikowany = Goodreads Inc | język = en | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.


Pierwszym utworem literackim Blanco była opowieść zatytułowana ''Número 111'', opublikowana w 1873 pod pseudonimem Manlius, w Caracas w piśmie „La Revista”. W kolejnym roku pismo „La Tertulia” opublikowało w odcinkach romantyczną historię ''Vanitas vanitatis''. Na łamach tego pisma ujawniona została też prawdziwa tożsamość autora. 2 sierpnia 1879 w Teatro Caracas odbyła się premiera dramatu w trzech aktach ''Lionfort'', który znacząco zaznaczył obecność Eduardo Blanco kręgu literackim Wenezueli. Utwór teatralny zyskał jednogłośną pochwałę krytyków i widzów<ref name=":0" />.
Pierwszym utworem literackim Blanco była opowieść zatytułowana ''Número 111'', opublikowana w 1873 pod pseudonimem Manlius, w Caracas w piśmie „La Revista”. W kolejnym roku pismo „La Tertulia” opublikowało w odcinkach romantyczną historię ''Vanitas vanitatis''. Na łamach tego pisma ujawniona została też prawdziwa tożsamość autora. 2 sierpnia 1879 w Teatro Caracas odbyła się premiera dramatu w trzech aktach ''Lionfort'', który znacząco zaznaczył obecność Eduardo Blanco kręgu literackim Wenezueli. Utwór teatralny zyskał jednogłośną pochwałę krytyków i widzów<ref name=":0" />.


Największym dziełem Blanco jest ''Venezuela Heroica'', klasyczne dzieło romantyczne napisane prozą, ukazujące historię jako [[epos]]. Pisarz wykorzystał swoje umiejętności, aby przedstawić krwawą wojnę i największe bitwy wojny o niepodległość, oddając jednocześnie hołd bohaterom, którzy walczyli o wolność Wenezueli<ref name=":0" />. Pierwsze wydanie ukazało się w 1881 i składało się z pięciu rozdziałów poświęconych bitwom pod: [[La Victoria]], San Mateo, Las Queseras del Medio, Boyacá i [[Bitwa pod Carabobo|Carabobo]]. W 1883 Blanco rozszerzył dzieło i dodał kolejne sześć bitew pod: Sitio de Valencia de Venezuela, Maturín, La invasión de los Seiscientos, La Casa Fuerte, San Félix i Matasiete. Historię bitwy pod Carabobo usłyszał od generała José Antonio Páeza, podczas spotkania z marszałkiem [[Juan Crisóstomo Falcón|Juanem Crisóstomo Falcón]], w pobliżu miejsca bitwy, gdzie spotkali się, aby zakończyć wojnę federalną (1859-1863)<ref name=":1">{{Cytuj stronę | url = http://www.monografias.com/trabajos34/venezuela-heroica/venezuela-heroica.shtml | tytuł = "Venezuela Heroica" Contexto histórico de Eduardo Blanco | opublikowany = Monografias | język = es | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.
Największym dziełem Blanco jest ''[[Venezuela Heroica]]'', klasyczne dzieło romantyczne napisane prozą, ukazujące historię jako [[epos]]. Pisarz wykorzystał swoje umiejętności, aby przedstawić krwawą wojnę i największe bitwy wojny o niepodległość, oddając jednocześnie hołd bohaterom, którzy walczyli o wolność Wenezueli<ref name=":0" />. Pierwsze wydanie ukazało się w 1881 i składało się z pięciu rozdziałów poświęconych bitwom pod: [[La Victoria]], San Mateo, Las Queseras del Medio, Boyacá i [[Bitwa pod Carabobo|Carabobo]]. W 1883 Blanco rozszerzył dzieło i dodał kolejne sześć bitew pod: Sitio de Valencia de Venezuela, Maturín, La invasión de los Seiscientos, La Casa Fuerte, San Félix i Matasiete. Historię bitwy pod Carabobo usłyszał od generała José Antonio Páeza, podczas spotkania z marszałkiem [[Juan Crisóstomo Falcón|Juanem Crisóstomo Falcónem]], w pobliżu miejsca bitwy, gdzie spotkali się, aby zakończyć wojnę federalną (1859–1863)<ref name=":1">{{Cytuj stronę | url = http://www.monografias.com/trabajos34/venezuela-heroica/venezuela-heroica.shtml | tytuł = "Venezuela Heroica" Contexto histórico de Eduardo Blanco | opublikowany = Monografias | język = es | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.


Blanco jest także autorem powieści historycznej ''Zárate'' (1882). Dzieło to dało początek ruchowi literackiemu w literaturze wenezuelskiej zwanemu [[kreolizm]]em (''criollismo literario'' lub ''literatura criollista''). Ten trend literacki był popularny od końca XIX do początku XX w. w [[Ameryka Łacińska|Ameryce Łacińskiej]] i [[Ameryka Południowa|Południowej]]. Cechował się przedstawianiem w realistyczny sposób scen, języka, obyczajów i historii kraju, z którego pochodził pisarz<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.monografias.com/trabajos35/literatura-venezolana/literatura-venezolana.shtml | tytuł = Historia de la Literatura Venezolana | opublikowany = Monografias | język = es | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.
Blanco jest także autorem powieści historycznej ''[[Zárate (powieść)|Zárate]]'' (1882). Dzieło to dało początek ruchowi literackiemu w literaturze wenezuelskiej zwanemu [[kreolizm]]em (''criollismo literario'' lub ''literatura criollista''). Ten trend literacki był popularny od końca XIX do początku XX w. w [[Ameryka Łacińska|Ameryce Łacińskiej]] i [[Ameryka Południowa|Południowej]]. Cechował się przedstawianiem w realistyczny sposób scen, języka, obyczajów i historii kraju, z którego pochodził pisarz<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.monografias.com/trabajos35/literatura-venezolana/literatura-venezolana.shtml | tytuł = Historia de la Literatura Venezolana | opublikowany = Monografias | język = es | data dostępu = 2018-03-07}}</ref>.


W 1911 obchodzono w Wenezueli pierwsze stulecie niepodległości, podczas uroczystości w Teatro Municipal Eduardo Blanco został uhonorowany mianem pisarza narodowego<ref name=":1" />.
W 1911 obchodzono w Wenezueli pierwsze stulecie niepodległości, podczas uroczystości w Teatro Municipal Eduardo Blanco został uhonorowany mianem pisarza narodowego<ref name=":1" />.
Linia 46: Linia 55:
{{SORTUJ:Blanco, Eduardo}}
{{SORTUJ:Blanco, Eduardo}}
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Caracas]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Caracas]]
[[Kategoria:Wenezuelscy politycy]]
[[Kategoria:Pisarze związani z Caracas]]
[[Kategoria:Wenezuelscy pisarze]]
[[Kategoria:Wenezuelscy pisarze]]
[[Kategoria:Wenezuelscy politycy]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1838]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1838]]
[[Kategoria:Zmarli w 1912]]
[[Kategoria:Zmarli w 1912]]

Aktualna wersja na dzień 19:29, 26 sty 2024

Eduardo Blanco
Ilustracja
Eduardo Blanco, obraz Antonio Herrera Toro
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1838
Caracas, Wenezuela

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1912
Caracas, Wenezuela

Narodowość

wenezuelska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Venezuela Heroica, Zárate

Faksymile

Eduardo Blanco, pseudonim Manlius (ur. 25 grudnia 1838 w Caracas, zm. 30 czerwca 1912 w Caracas) – wenezuelski pisarz i polityk.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Eduardo Blanco (po prawej) i generał Ramón Tello Mendoza

Eduardo Blanco w wieku dwudziestu lat rozpoczął karierę wojskową i w szybkim tempie awansował do stopnia pułkownika sztabu generalnego[1]. Został doceniony przez generała José Antonio Páeza, bohatera niepodległości i pierwszego prezydenta Wenezueli po rozpadzie Wielkiej Kolumbii w 1830, który uczynił go swym adiutantem. Od 30 lipca 1900 do 8 listopada 1901 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Cipriano Castro[2].

Pierwszym utworem literackim Blanco była opowieść zatytułowana Número 111, opublikowana w 1873 pod pseudonimem Manlius, w Caracas w piśmie „La Revista”. W kolejnym roku pismo „La Tertulia” opublikowało w odcinkach romantyczną historię Vanitas vanitatis. Na łamach tego pisma ujawniona została też prawdziwa tożsamość autora. 2 sierpnia 1879 w Teatro Caracas odbyła się premiera dramatu w trzech aktach Lionfort, który znacząco zaznaczył obecność Eduardo Blanco kręgu literackim Wenezueli. Utwór teatralny zyskał jednogłośną pochwałę krytyków i widzów[1].

Największym dziełem Blanco jest Venezuela Heroica, klasyczne dzieło romantyczne napisane prozą, ukazujące historię jako epos. Pisarz wykorzystał swoje umiejętności, aby przedstawić krwawą wojnę i największe bitwy wojny o niepodległość, oddając jednocześnie hołd bohaterom, którzy walczyli o wolność Wenezueli[1]. Pierwsze wydanie ukazało się w 1881 i składało się z pięciu rozdziałów poświęconych bitwom pod: La Victoria, San Mateo, Las Queseras del Medio, Boyacá i Carabobo. W 1883 Blanco rozszerzył dzieło i dodał kolejne sześć bitew pod: Sitio de Valencia de Venezuela, Maturín, La invasión de los Seiscientos, La Casa Fuerte, San Félix i Matasiete. Historię bitwy pod Carabobo usłyszał od generała José Antonio Páeza, podczas spotkania z marszałkiem Juanem Crisóstomo Falcónem, w pobliżu miejsca bitwy, gdzie spotkali się, aby zakończyć wojnę federalną (1859–1863)[3].

Blanco jest także autorem powieści historycznej Zárate (1882). Dzieło to dało początek ruchowi literackiemu w literaturze wenezuelskiej zwanemu kreolizmem (criollismo literario lub literatura criollista). Ten trend literacki był popularny od końca XIX do początku XX w. w Ameryce Łacińskiej i Południowej. Cechował się przedstawianiem w realistyczny sposób scen, języka, obyczajów i historii kraju, z którego pochodził pisarz[4].

W 1911 obchodzono w Wenezueli pierwsze stulecie niepodległości, podczas uroczystości w Teatro Municipal Eduardo Blanco został uhonorowany mianem pisarza narodowego[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • El Número Ciento once (1873)
  • Vanitas vanitatis (1874)
  • Una Noche en Ferrara (1875)
  • Lionfort (1879)
  • Venezuela Heroica (1881)
  • Zárate (1882)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Biography of Eduardo Blanco. The Biography. [dostęp 2018-03-07]. (ang.).
  2. ↑ Eduardo Blanco. Goodreads Inc. [dostęp 2018-03-07]. (ang.).
  3. ↑ a b "Venezuela Heroica" Contexto histórico de Eduardo Blanco. Monografias. [dostęp 2018-03-07]. (hiszp.).
  4. ↑ Historia de la Literatura Venezolana. Monografias. [dostęp 2018-03-07]. (hiszp.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardo_Blanco_(pisarz)&oldid=72688929”