Edward Brzeski

Edward Brzeski

major artylerii
Data i miejsce urodzenia	18 października 1887 Kaczkowo
Data i miejsce śmierci	23 października 1939 Kościan
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	14 pułk artylerii polowej
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	rolnik
Odznaczenia

Edward Brzeski (ur. 18 października 1887 w Kaczkowie, zm. 23 października 1939 w Kościanie) – oficer armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, major Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Erazma i Wandy z Zielenieckich. Absolwent gimnazjum i szkoły handlowej w Berlinie. W 1911 powołany do armii niemieckiej do 1 pułku artylerii polowej gwardii w Berlinie. W 1914 został ponownie zmobilizowany i walczył na froncie zachodnim I wojny światowej.

W styczniu 1919 wstąpił do oddziałów powstańczych i wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W składzie I dywizjonu 3 pułku artylerii polowej Wielkopolskiej wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W lipcu 1920 kolumna 14 Dywizja Piechoty przebijała się szosą od Żłobinki na zachód w kierunku Motykały Wielkie. Podczas tego przemarszu kolumna kilkakrotnie napotkała na zacięty opór nieprzyjaciela, mianowicie na wysokości folwarku Bary. Nieprzyjaciel atakował z trzech stron.(...) kilkakrotnie kazał zajmować otwarte pozycje i stojąc w bezustannym ogniu nadzwyczaj skutecznie prowadził ogień, przyczyniając się do uratowania grupy. Po zakończeniu walk zdemobilizowany. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 84. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii. Posiadał przydział w rezerwie do 14 pułku artylerii polowej w Poznaniu.

W okresie międzywojennym prowadził własne gospodarstwo rolne w Oborzyskach Starych. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kościan. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas w grupie oficerów „po ukończeniu 40 roku życia”.

Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Kościana, został zatrzymany, a potem rozstrzelany w grupie 17 innych zakładników pod ścianą kościańskiego Ratusza.

Pogrzebany na cmentarzu żydowskim, a po ekshumacji w 1946 jego prochy złożono w Mauzoleum na cmentarzu parafialnym.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2315
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (15 września 1937)

Bibliografia

• Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych , 1923.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Stanisław Uziembło: Zarys historji wojennej 14-go pułku artylerii polowej wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.