Edward Krasiński (rzeźbiarz)
Data urodzenia |
3 marca 1925 |
---|---|
Data śmierci |
8 czerwca 2004 |
Narodowość |
polska |
Dziedzina sztuki |
rzeźba, instalacje |
Epoka |
Edward Krasiński (ur. 3 marca 1925 w Łucku na Wołyniu[1], zm. 6 kwietnia 2004 w Warszawie[1]) – polski artysta malarz, związany z kierunkami awangardowymi. Od roku 1968 jego znakiem rozpoznawczym była niebieska taśma samoprzylepna, którą artysta umieszczał na swoich pracach na wysokości 1,3 m[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W czasie II wojny światowej uczęszczał do Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1945–1950) w pracowni prof. Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa[3].
W latach 50. przeprowadził się do Warszawy, w 1962 roku ożenił się z Anką Ptaszkowską. Działalność wystawienniczą rozpoczął w 1962 roku. Początkowo współpracował z artystami z kręgu Galerii Krzywego Koła, a po jej zamknięciu w 1966 roku razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim współtworzył warszawską Galerię Foksal, w której wielokrotnie (z przerwą w latach 1970–1984) prezentował swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004 roku)[2].
W 1965 roku wziął udział w I Biennale Forma Przestrzennych w Elblągu. Do dzisiaj można zobaczyć tam jego pracę[4].
Od 1968 roku Krasiński zaczął oznaczać przestrzeń ciągłą linią przylepiając na wysokości 130 cm niebieską taśmę (blue scotch) – ta niebieska taśma stała się znakiem rozpoznawczym jego sztuki. Niebieski pasek pojawił się po raz pierwszy w domu artysty w Zalesiu Górnym pod Warszawą, gdzie artysta okleił nim kilka dni drzew i dwie małe dziewczynki. Za granicą po raz pierwszy wykorzystał ją w 1970 w Paryżu[2].
Prace Krasińskiego brały udział w wielu wystawach w galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku w 2003 roku)[3]. W 2017 amsterdamskie Stedelijk Museum prezentowało pierwszą retrospektywę artysty w Holandii[5].
Od 1970 roku mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. „Solidarności”) w Warszawie, a po śmierci Stażewskiego, w 1988, mieszkał tam do końca swojego życia, do 2004[2]. Obecnie mieści się tam Instytut Awangardy, gdzie zachowane zostały wnętrza tak, jak zaaranżował je za życia Krasiński[6][1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Edward Krasiński - prace [galeria] [online], Culture.pl [dostęp 2021-08-31] (pol.).
- ↑ a b c d Edward Krasiński | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2021-08-31] (pol.).
- ↑ a b Edward Krasiński - Desa Unicum [online], desa.pl [dostęp 2021-08-31] .
- ↑ OTWARTA GALERIA - BIENNALE FORM PRZESTRZENNYCH – Moje Mapy Google [online], Google My Maps [dostęp 2022-01-22] .
- ↑ Grrr.nl, EDWARD KRASIŃSKI [online], www.stedelijk.nl [dostęp 2022-03-26] (ang.).
- ↑ Instytut Awangardy [online], miejsce artysty [dostęp 2021-08-31] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Krasiński Edward, artinfo.pl