Przejdź do zawartości

Edward O’Hare

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward O’Hare
Butch
Ilustracja
Porucznik Edward „Butch" O’Hare w samolocie Grumman F4F-3 Wildcat. Wojenny cenzor zamazał słynne insygnia eskadry „Felix the Cat” na tym zdjęciu
Lieutenant commander Lieutenant commander
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1914
Saint Louis, Missouri

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1943
Wyspy Gilberta

Przebieg służby
Lata służby

1937–1943

Siły zbrojne

 US Navy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Honoru (Stany Zjednoczone) Krzyż Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone) Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Stany Zjednoczone) Purpurowe Serce (Stany Zjednoczone)

Edward Henry O’Hare (ur. 13 marca 1914 w Saint Louis, zm. 26 listopada 1943 w okolicy Wysp Gilberta) – amerykański wojskowy o niemiecko-irlandzkich korzeniach, pilot marynarki z okresu II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy as myśliwski marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, którym został 20 lutego 1942, kiedy samodzielnie zaatakował formację dziewięciu japońskich średnich bombowców zbliżających się do jego lotniskowca, którym był USS „Lexington” (CV-2). Mimo że pozostał sam (jego bocznemu zacięła się broń i musiał zawrócić), zaatakował je i zestrzelił pięć z nich. Z resztą rozprawili się piloci przybyli pod komendą Thach'a. Był pierwszym lotnikiem marynarki wojennej, który otrzymał Medal Honoru podczas II wojny światowej. Ostatecznie podczas służby zestrzelił 12 samolotów wroga[1][2][3].

W nocy 26 listopada 1943, gdy dowodził pierwszym w historii nocnym atakiem myśliwców US Navy, przeprowadzonym z pokładu lotniskowca USS „Enterprise” (CV-6), podczas spotkania z grupą japońskich bombowców torpedowych Grumman F6F Hellcat został zestrzelony. Istnieje możliwość zestrzelenia przez ogień z japońskiego bombowca, ale prawdopodobieństwo ognia bratobójczego nie zostało wykluczone[1][3]; jego samolot nigdy nie został odnaleziony.

W 1945 niszczyciel USS „O’Hare” (DD-889) został nazwany na jego cześć. 19 września 1949 lotnisko Orchard Field w Chicago zostało przemianowane na port lotniczy Chicago-O’Hare. Grumman F4F-3 Wildcat, w barwach identycznych z samolotem („White F-15”) pilotowanym przez O’Hare, jest obecnie wystawiony w Terminalu 2. Ekspozycja została oficjalnie otwarta w siedemdziesiątą piątą rocznicę lotu odznaczonego Medalem Honoru[4].

Jego ojciec, Eddie O’Hare senior, znany jako „Easy Eddie”, był prawnikiem i partnerem biznesowym szefa mafii Ala Capone. Odegrał kluczową rolę w skazaniu go i uwięzieniu go za malwersacje podatkowe. Eddie O’Hare został zastrzelony w swoim samochodzie w listopadzie 1939 prawdopodobnie przez gangsterów Ala Capone[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Lt. Cdr. Edward "Butch" O’Hare. First U.S. Navy Ace, Medal of Honor Recipient.. acepilots.com. [dostęp 2024-05-06]. (ang.).
  2. O’Hare, Edward Henry, LCDR.. navy.togetherweserved.com. [dostęp 2024-05-06]. (ang.).
  3. a b Spick 2006 ↓, s. 168.
  4. O’Hare Airport Celebrates 75th Anniversary Of Namesake's Heroic Flight.. cbsnews.com. [dostęp 2024-05-06]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mike Spick, Asy myśliwskie aliantów, wyd. I, Warszawa: Bellona, 2006, ISBN 83-11-10272-4.