Irlandczycy
|
||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
||
1 rząd: Brendan Żeglarz • Brendan Starszy 2 rząd: Kolumba opat z Hy • Święty Findbar • Wirgiliusz z Salzburga |
||
Liczebność ogółem | 80 000 000 | |
Regiony zamieszkania | ![]() 3 900 660 ![]() 14 000 000 ![]() 36 495 800 ![]() 4 354 155 ![]() 1 900 000 |
|
Języki | irlandzki angielski, irlandzki goidelski, irlandzki shelta | |
Główne religie | katolicyzm, protestantyzm | |
Pokrewne grupy etniczne | Szkoci, Manx, Walijczycy, Kornwalijczycy, Bretończycy, Anglicy |
Ten artykuł od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Irlandczycy (ang.: Irish (people)), irl.: Muintir na hÉireann, na hÉireannaigh, na Gaeil) – naród pochodzenia celtyckiego zamieszkujący Irlandię.
W przeszłości ich językiem ojczystym był język irlandzki, ale współcześnie jest to zazwyczaj język angielski (tylko dla niespełna 1% Irlandczyków językiem ojczystym jest język irlandzki). Dominującym wyznaniem wśród Irlandczyków jest katolicyzm, schrystianizowani w V wieku naszej ery. Zasadniczą rolę w etnogenezie odegrali Celtowie którzy w IV-III wieku p.n.e. opanowali Irlandię. Od XII wieku świadomość narodowa kształtowała się w walce z Anglikami. W XVII wieku utracili całkowicie niepodległość, co spowodowało liczną emigrację w XIX i na początku XX wieku do Ameryki.
Około 80 mln osób na całym świecie przyznaje się do pochodzenia irlandzkiego[1]. Istnieje bardzo duża diaspora Irlandczyków mieszkających poza Irlandią, najwięcej w Stanach Zjednoczonych - 36,5 mln. Wielu zamieszkuje także Kanadę - 4,3 mln i Australię - 1,9 mln. W średniowieczu irlandzka kultura oddziaływała na Europę zachodnią, ale stopniowo ulegała kulturze angielskiej i traciła celtycki charakter. Od XIX wieku notuje się odrodzenie irlandzkiej kultury i zachowanie celtyckiej tożsamości, zwłaszcza języka. W kulturze ludowej przetrwały do dziś elementy celtyckie, bogaty i żywy folklor muzyczny i słowny oraz kult Świętego Patryka, bohatera narodowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The island history (ang.). discoverireland.com.