Edyta Szurowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edyta Szurowska
ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

27 września 1967

Profesor doktor habilitowana nauk medycznych
Specjalność:
radiodiagnostyka, radiologia
Alma Mater

Akademia Medyczna w Gdańsku

Doktorat

14 grudnia 2003 – medycyna
Akademia Medyczna w Gdańsku

Habilitacja

18 października 2012 – medycyna
Gdański Uniwersytet Medyczny

Profesura

25 października 2019

Profesor GUMed
Jednostka

Wydział Nauk o Zdrowiu z Oddziałem Pielęgniarstwa i Instytutem Medycyny Morskiej i Tropikalnej, II Zakład Radiologii

Stanowisko

Prorektor ds. klinicznych
(od 2016)

Okres zatrudn.

od 1995

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia”

Edyta Szurowska (ur. 27 września 1967[1]) – polska profesor doktor habilitowana nauk medycznych, radiolożka, w kadencjach 2016–2020 i 2020–2024 prorektor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edyta Szurowska ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. Dyplom lekarza uzyskała w 1993. Tuż po studiach zaczęła pracę w Zakładzie Radiologii. Na macierzystej uczelni została zatrudniona w 1995. W 2001 uzyskała specjalizację II stopnia z radiologii. W 2003 doktoryzowała się w zakresie nauk medycznych na podstawie pracy Zastosowanie wielofazowej spiralnej Tomografii Komputerowej i Tomografii Rezonansu Magnetycznego w różnicowaniu litych zmian ogniskowych w wątrobie (promotor: Michał Studniarek). W 2012 habilitowała, przedstawiając dzieło Ocena zmian współczynnika dyfuzji w nowotworach wątroby leczonych ablacją prądem o wysokiej częstotliwości na podstawie badań MR. W 2019 otrzymała tytuł profesora nauk medycznych[2].

Od 2014 profesor nadzwyczajna, a następnie profesor. Kieruje II Zakładem Radiologii oraz koordynuje Zakładu Radiologii UCK. Utworzyła Pracownię Rezonansu Magnetycznego 3,0T. Od 2016 prorektor GUMed do spraw klinicznych. Współautorka programu nauczania na kierunku badania kliniczne w GUMed.

Jej zainteresowania i praktyka obejmują przede wszystkim neuroobrazowanie, radiologię onkologiczną oraz diagnostykę narządową TK i MRI, nowoczesne techniki obrazowania (perfuzja, dyfuzja, spektroskopia). Odbyła staże: dwukrotnie w Szpitalu Uniwersyteckim w Leuven, w Szpitalu Sacre Coeur w Luksemburgu, w Szpitalu Uniwersyteckim Bichat-Beaujon w Paryżu oraz w Szpitalu Mount Sinai w Nowym Jorku.

Prezeska Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego w kadencji 2023–2025[1][3]. Przewodnicząca Komisji ds. Szpitali Klinicznych przy Konferencji Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych[potrzebny przypis].

Jest autorką prawie 250 prac naukowych, o łącznym IF 445,38[potrzebny przypis]. Promotorka ośmiorga doktorów[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Krajowy Rejestr Sądowy Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego (nr KRS: 0000123362).
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 października 2019 r. nr 115.10.2019 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2019 r. poz. 1125).
  3. Władze, Polskie Lekarskie Towarzystwo Radiologiczne [zarchiwizowane 2023-12-08].
  4. System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2021-01-11].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 września 2013 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 347).
  6. Bolesław Rutkowski (red.), Za zasługi w działalności na rzecz ochrony zdrowia zostali odznaczeni, „Gazeta AMG”, 1 (301), styczeń 2016, s. 4, ISSN 1506-9745 [dostęp 2019-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-22].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 września 2020 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2020 r. poz. 1132).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]