Ekogroszek
Ekogroszek – nazwa handlowa określająca paliwo stałe produkowane z węgla kamiennego lub brunatnego[1] przeznaczone do produkcji energii cieplnej w kotłach retortowych.
Wytwarzany jest z wysokokalorycznego (≥24 MJ/kg) węgla o niskiej zawartości siarki (≤1%)[2], małej zawartości wody i substancji niepalnych (≤12%) oraz niskiej spiekalności (RI < 10)[3]. Dzięki temu podczas spalania wytwarzane ilości tlenków siarki są niższe niż w przypadku innych węgli, a po jego spaleniu pozostaje stosunkowo mało popiołu.
Rozmiary ziaren w zakresie 5-25 mm pozwalają na stosowanie ekogroszku w automatycznych dozownikach węgla. Spalanie ekogroszku w zasilanych automatycznie palnikach retortowych, w porównaniu do spalania w kotłach rusztowych zasilanych ręcznie, powoduje obniżenie zawartości tlenku węgla, węglowodorów aromatycznych, dioksyn, furanów i pyłów w spalinach. Jednak z uwagi na konieczność zastosowania mechanicznego nadmuchu powietrza, a co za tym idzie zwiększonej temperatury spalania w tego typu palnikach, emisja tlenków azotu jest wyższa niż to ma miejsce w tradycyjnych kotłach pracujących na naturalnym ciągu kominowym[4].
Certyfikację ekogroszku pod kątem zgodności z kryteriami niskoemisyjnymi prowadzi Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla[5].
W handlu spotykane są podróbki ekogroszku składające się z miału węglowego niskiej jakości i lepiszcza, o znacznie gorszych parametrach grzewczych i emisyjnych. Wiele kotłów deklaratywnie przeznaczonych do spalania ekogroszku umożliwia również spalanie dowolnego innego rodzaju paliwa[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ekogorszek - fakty i mity. Polmark. [dostęp 2016-04-11].
- ↑ Niska zawartość siarki
- ↑ Polskie normy PN-82/G-9700-1, PN-82/G-9700-2, PN-82/G-9700-3
- ↑ K.Kubica: Uwarunkowania czystszego spalania paliw stałych w domowych instalacjach produkcji energii cieplnej. Gliwice, 2010.
- ↑ Kryteria emisyjno-energetyczne IChPW na "znak bezpieczeństwa ekologicznego". Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla, 2006.
- ↑ Kto ma zgasić piece węglowe. Dziennik Polski, 2013.
