Ekogroszek
Ekogroszek – nazwa handlowa określająca paliwo stałe produkowane z węgla kamiennego lub brunatnego[1] przeznaczone do produkcji energii cieplnej w kotłach retortowych.
Wytwarzany jest z wysokokalorycznego (≥24 MJ/kg) węgla o niskiej zawartości siarki (≤1%)[2], małej zawartości wody i substancji niepalnych (≤12%) oraz niskiej spiekalności (RI < 10)[3]. Dzięki temu podczas spalania wytwarzane ilości tlenków siarki są niższe niż w przypadku innych węgli, a po jego spaleniu pozostaje stosunkowo mało popiołu.
Rozmiary ziaren w zakresie 5–25 mm[4] pozwalają na stosowanie ekogroszku w automatycznych dozownikach węgla. Spalanie ekogroszku w zasilanych automatycznie palnikach retortowych, w porównaniu do spalania w kotłach rusztowych zasilanych ręcznie, powoduje obniżenie zawartości tlenku węgla, węglowodorów aromatycznych, dioksyn, furanów i pyłów w spalinach. Jednak z uwagi na konieczność zastosowania mechanicznego nadmuchu powietrza, a co za tym idzie zwiększonej temperatury spalania w tego typu palnikach, emisja tlenków azotu jest wyższa niż to ma miejsce w tradycyjnych kotłach pracujących na naturalnym ciągu kominowym[5].
Certyfikację ekogroszku pod kątem zgodności z kryteriami niskoemisyjnymi prowadzi Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla[6].
W handlu spotykane są podróbki ekogroszku składające się z miału węglowego niskiej jakości i lepiszcza, o znacznie gorszych parametrach grzewczych i emisyjnych. Wiele kotłów deklaratywnie przeznaczonych do spalania ekogroszku umożliwia również spalanie dowolnego innego rodzaju paliwa[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ekogorszek – fakty i mity. Polmark. [dostęp 2016-04-11].
- ↑ Niska zawartość siarki.
- ↑ Polskie normy PN-82/G-9700-1, PN-82/G-9700-2, PN-82/G-9700-3.
- ↑ Katalog ekogroszków, jakiekogroszek.pl [dostęp 2019-02-22].
- ↑ K.Kubica: Uwarunkowania czystszego spalania paliw stałych w domowych instalacjach produkcji energii cieplnej. Gliwice, 2010. [dostęp 2013-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-06)].
- ↑ Kryteria emisyjno-energetyczne IChPW na „znak bezpieczeństwa ekologicznego”. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla, 2006.
- ↑ Kto ma zgasić piece węglowe. Dziennik Polski, 2013.