Ekstremalna czarna dziura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ekstremalna czarna dziura – najmniejsza możliwa czarna dziura mająca dany ładunek i moment pędu.

Stosunek ładunku do masy takiej czarnej dziury jest stały. Oznacza to, że jej przyśpieszenie w przypadku obecności pola magnetycznego jest zdeterminowane wyłącznie przez to pole i niezależne od jej masy^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ J. Maldacena, L. Susskind, Cool horizons for entangled black holes, arXiv:1306.0533 (ang.)

Czarne dziury

Rodzaje	Schwarzschilda rotująca naładowana wirtualna
Rozmiary	mikro cząstka Plancka ekstremalna elektron gwiazdowa o masie pośredniej supermasywna kwazar aktywne jądra galaktyk blazar duża grupa kwazarów
Powstawanie	ewolucja gwiazd zapadanie grawitacyjne gwiazda neutronowa gwiazda zdegenerowana kwarkowa egzotyczna granica Tolmana-Oppenheimera-Volkoffa biały karzeł supernowa hipernowa rozbłysk gamma
Właściwości	akrecja Bondiego ergosfera horyzont zdarzeń orbita fotonowa oscylacje quasiperiodyczne proces Blandforda–Znajek proces Penrose’a promieniowanie Hawkinga promień Schwarzschilda soczewkowanie grawitacyjne spaghettizacja termodynamika związek M–sigma
Modele	osobliwość teoria osobliwości Penrose’a-Hawkinga pierwotna czarna dziura grawastar ciemna gwiazda gwiazda z ciemnej energii czarna gwiazda wiecznie zapadający się obiekt (magnetosferyczny wiecznie zapadający się obiekt) Fuzzball biała dziura naga osobliwość osobliwość pierścieniowa parametr Immirzi paradygmat membrany Kugelblitz tunel czasoprzestrzenny quasistar
Problemy	ER=EPR kosmiczna cenzura komplementarność czarnej dziury modele alternatywne paradoks informacyjny teoria łysiny zasada holograficzna zapora ogniowa
Metryki	Schwarzschilda Kerra Reissnera–Nordströma Kerra–Newmana
Listy	czarne dziury najmasywniejsze kwazary
Powiązane linki	hiper zwarty układ gwiazd kalendarium fizyki czarnych dziur podróże kosmiczne przez czarną dziurę Rossi X-ray Timing Explorer