Grawastar

Grawastar – hipotetyczny obiekt o masie i wielkości podobnej do czarnej dziury, ale mający materialną powierzchnię. Teoria grawastarów została opracowana przez polskiego fizyka Pawła O. Mazura oraz Emila Mottolę w 2001 r^[1]. Jest to teoria alternatywna do czarnych dziur.

Powierzchnia grawastaru jest niezwykle cienka, dlatego dźwięk rozchodzi się w niej z prędkością światła^[2]. W środku grawastaru jest ciemna energia, której ciśnienie nie dopuszcza do tego, by grawastar utworzył czarną dziurę. Wciąż prowadzone są dyskusje, czy takie obiekty mogłyby powstać i czy faktycznie istnieją.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Pawel O.P.O. Mazur Pawel O.P.O., EmilE. Mottola EmilE., Gravitational Condensate Stars: An Alternative to Black Holes, „arXiv”, arXiv:gr-qc/0109035 (ang.).
↑ Vitor Cardoso, Paolo Pani, Mariano Cadoni, Marco Cavaglia. Ergoregion instability of ultra-compact astrophysical objects. „Physical Review D”. 77 (124044), 2008-06-26. DOI: 10.1103/PhysRevD.77.124044. arXiv:0709.0532. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Weronika Śliwa. Dziury w czarnych dziurach. „Wprost”. 1300 (47/2007). [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03].
Marek Abramowicz. Czarne dziury i kot Hawkinga. „Świat Nauki”, 2012-08-09.

[arxiv-gr-qc-0109035-1] Pawel O.P.O. Mazur Pawel O.P.O., EmilE. Mottola EmilE., Gravitational Condensate Stars: An Alternative to Black Holes, „arXiv”, arXiv:gr-qc/0109035 (ang.).

[10.1103-PhysRevD.77.124044-2] Vitor Cardoso, Paolo Pani, Mariano Cadoni, Marco Cavaglia. Ergoregion instability of ultra-compact astrophysical objects. „Physical Review D”. 77 (124044), 2008-06-26. DOI: 10.1103/PhysRevD.77.124044. arXiv:0709.0532. (ang.).

[1]

[2]

Rodzaje	Schwarzschilda rotująca naładowana wirtualna
Rozmiary	mikro cząstka Plancka ekstremalna elektron gwiazdowa o masie pośredniej supermasywna kwazar aktywne jądra galaktyk blazar duża grupa kwazarów
Powstawanie	ewolucja gwiazd zapadanie grawitacyjne gwiazda neutronowa gwiazda zdegenerowana kwarkowa egzotyczna granica Tolmana-Oppenheimera-Volkoffa biały karzeł supernowa hipernowa rozbłysk gamma
Właściwości	akrecja Bondiego ergosfera horyzont zdarzeń orbita fotonowa oscylacje quasiperiodyczne proces Blandforda–Znajek proces Penrose’a promieniowanie Hawkinga promień Schwarzschilda soczewkowanie grawitacyjne spaghettizacja termodynamika związek M–sigma
Modele	osobliwość teoria osobliwości Penrose’a-Hawkinga pierwotna czarna dziura grawastar ciemna gwiazda gwiazda z ciemnej energii czarna gwiazda wiecznie zapadający się obiekt (magnetosferyczny wiecznie zapadający się obiekt) Fuzzball biała dziura naga osobliwość osobliwość pierścieniowa parametr Immirzi paradygmat membrany Kugelblitz tunel czasoprzestrzenny quasistar
Problemy	ER=EPR kosmiczna cenzura komplementarność czarnej dziury modele alternatywne paradoks informacyjny teoria łysiny zasada holograficzna zapora ogniowa
Metryki	Schwarzschilda Kerra Reissnera–Nordströma Kerra–Newmana
Listy	czarne dziury najmasywniejsze kwazary
Powiązane linki	hiper zwarty układ gwiazd kalendarium fizyki czarnych dziur podróże kosmiczne przez czarną dziurę Rossi X-ray Timing Explorer