Przejdź do zawartości

Elvir Baljić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elvir Baljić
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1974
Sarajewo

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–1995 FK Sarajevo 11 (8)
1995–1998 Bursaspor 87 (42)
1998–1999 Fenerbahçe SK 30 (18)
1999–2000 Real Madryt 11 (1)
2000–2001 Fenerbahçe SK (wyp.) 27 (5)
2001–2002 Rayo Vallecano (wyp.) 10 (1)
2002–2004 Galatasaray SK 34 (3)
2005 Konyaspor 14 (2)
2005–2006 MKE Ankaragücü 15 (2)
2006–2008 İstanbulspor A.Ş. 25 (9)
W sumie: 264 (91)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–2005  Bośnia i Hercegowina 39 (14)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Elvir Baljić (ur. 8 lipca 1974 w Sarajewie) – piłkarz bośniacki grający na pozycji napastnika. Posiada także obywatelstwo tureckie.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Baljić jest wychowankiem klubu FK Željezničar z rodzinnego Sarajewa, ale zmuszony był przerwać treningi z powodu wojny w Bośni. W 1994 roku został piłkarzem FK Sarajevo, a w 1995 roku wyjechał do Turcji i podpisał kontrakt z tamtejszym Bursasporem. W jego barwach szybko stał się gwiazdą i w sezonie 1996/1997 strzelił 21 goli przyczyniając się do zajęcia wysokiego 5. miejsca w tureckiej lidze. W sezonie 1997/1998 zdobył 11 bramek, a równa forma poskutkowała transferem do jednego z czołowych klubów w kraju, Fenerbahçe SK. Tam spędził cały sezon 1998/1999, w którym stworzył atak wraz z rodakiem Elvirem Boliciem oraz Rumunem Viorelem Moldovanem, ale to Baljić strzelił najwięcej goli dla zespołu (18), który zajął 3. miejsce w lidze.

Skuteczna postawa w tureckiej ekstraklasie poskutkowała tym, że latem 1999 Baljić przeszedł do Realu Madryt. W Primera División zadebiutował 18 września w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Deportivo La Coruña, ale w składzie Realu byli wówczas tacy piłkarze jak Raúl, Fernando Morientes czy Nicolas Anelka i Baljić nie miał szans na grę w wyjściowej jedenastce. W lidze wystąpił łącznie w 11 meczach i zdobył 1 gola (w wygranym 1:0 meczu z Celtą Vigo), a klub prowadzony przez Vicente del Bosque wygrał Ligę Mistrzów.

W 2000 roku Baljić wrócił do Fenerbahçe, z którym na koniec sezonu został mistrzem Turcji. Latem 2001 po raz drugi wyjechał do Hiszpanii, gdzie grał w Rayo Vallecano Madryt, a w ataku był partnerem Bolicia. Pobyt w Rayo był podobnie jak w Realu nieudany i zawodnik zdobył zaledwie jednego gola. W 2002 roku Baljić podpisał 3-letni kontrakt z Galatasaray SK. Z powodu licznych kontuzji występował w małej liczbie meczów. W 2003 roku wywalczył wicemistrzostwo kraju, w 2004 zajął dopiero 6. miejsce w lidze, a zimą 2005 przeszedł do Konyasporu, w którym spędził pół roku. Urazy spowodowały, że Baljić nosił się z zamiarem zakończenia kariery i przez rundę jesienną sezonu 2005/2006 nie grał w żadnym klubie. Następnie mówiło się o transferze do Dinama Zagrzeb oraz Kataru, ale ostatecznie w styczniu 2006 zawodnik podpisał umowę z MKE Ankaragücü. Natomiast w sezonie 2006/2007 występował w Istanbulsporze.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1994–1995 FK Sarajevo Bośnia i Hercegowina  Premijer liga ? ?
1995–1996 Bursaspor Turcja  Superliga 27 9
1996–1997 Bursaspor Turcja  Superliga 31 21
1997–1998 Bursaspor Turcja  Superliga 29 12
1998–1999 Fenerbahçe SK Turcja  Superliga 30 18
1999–2000 Real Madryt Hiszpania  Primera División 11 1
2000–2001 Fenerbahçe SK Turcja  Superliga 27 5
2001–2002 Rayo Vallecano Hiszpania  Primera División 10 1
2002–2003 Galatasaray SK Turcja  Superliga 16 2
2003–2004 Fenerbahçe SK Turcja  Superliga 8 0
2004/05 Fenerbahçe SK Turcja  Superliga 10 1
2004–2005 Konyaspor Turcja  Superliga 14 2
2005–2006 MKE Ankaragücü Turcja  Superliga 23 7
2006–2007 Istanbulspor Turcja  Superliga 25 9
2007–2008 Istanbulspor Turcja  Superliga 7 1

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Bośni i Hercegowiny Baljić zadebiutował w 1996 roku. Przez 10 lat w kadrze narodowej wystąpił 39 razy i strzelił 14 goli. Jest jedynym bośniackim piłkarzem, który w meczu reprezentacji zdobył 4 gole w jednym spotkaniu. Miało to miejsce w 1999 roku, a Bośnia pokonała Estonię 4:1.