Emil Asmus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Asmus
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1872
Poznań

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1958
Neuendettelsau

Zawód, zajęcie

architekt

Kamienica przy ul. Józefa Chełmońskiego 7, róg ul. Henryka Siemiradzkiego 2, projektu Emila Asmusa

Emil Asmus (ur. 7 czerwca 1872 w Poznaniu, zm. 8 listopada 1958 w Neuendettelsau) – niemiecki architekt, syn mistrza budowlanego, przedsiębiorcy i rajcy miejskiego Friedricha Asmusa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był słuchaczem Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej (niem. Königlich Technische Hochschule zu Berlin) w Berlinie-Charlottenburgu, od 27 października 1893 I Wydziału Architektury, ale nie otrzymał dyplomu końcowego. Z listy studentów został skreślony 14 stycznia 1896. Następnie studiował w Kassel.

Po czym przybył do Poznania, gdzie działał jako architekt w latach 1900–1908. Ożenił się w 1904 z Marią Körber z Kassel. Od 1902 z Maksem Johowem współtworzył zespół mieszkaniowy Johow-Gelände i był autorem planów prawie wszystkich wznoszonych tam kamienic.

Jego autorskie projekty, to kamienice przy ul. Jana Matejki 51, 55, 59, 60, 61. Także dom własny przy ul. Artura Grottgera 4 i dom dla Jana Czepczyńskiego przy ul. Grochowe Łąki. Również kamienice przy ul. Antoniego Małeckiego 35, Artura Grottgera 2 oraz Józefa Chełmońskiego 7.

Od 1907 z kupcem Maksem Krüge prowadził po swoim ojcu firmę Ostdeutsche Bau- Gesellschaft m. b. H.

W 1908 przeniósł się do Świdnicy. Zmarł 8 listopada 1958 w Neuendettelsau w Środkowej Frankonii w Bawarii[1][2].

Lista poznańskich projektów[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Skuratowicz, Magdalena Adamczewska, Piotr Walichnowski: „Secesja w Poznaniu”, Wydawnictwo: Media Rodzina, Poznań 2016. ISBN 978-83-8008-191-8