Uniwersytet Techniczny w Berlinie
| Berliński Uniwersytet Techniczny | |
| Technical University of Berlin Technische Universität Berlin |
|
 Budynek główny Uniwersytetu Technicznego w Berlinie, 2006 |
|
| Data założenia | 1 listopada 1770 |
| Typ uczelni | publiczna |
| Państwo |  Niemcy |
| Adres | Berlin |
| Liczba studentów | 29 675 |
| Rektor | Jörg Steinbach |
|
Położenie na mapie Berlina
  Berliński Uniwersytet Techniczny
|
|
|
Położenie na mapie Niemiec
 Berliński Uniwersytet Techniczny
|
|
 52°30′43″N 13°19′35″E/52,511944 13,326389 |
|
| Strona internetowa | |
Berliński Uniwersytet Techniczny[1] (niem. Technische Universität Berlin, TU Berlin) – niemiecki uniwersytet techniczny, jeden z czterech uniwersytetów w Berlinie.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
1 listopada 1770 z polecenia Frederyka II powstał Górniczo-Hutniczy Instytut Nauki (Berg- und Hüttenmännisches Lehrinstitut), który został później przemianowany na Akademię Górniczą (Bergakademie). 13 marca 1799 na miejscu Akademii Górniczej została utworzona Akademia Budowlana (Bauakademie), która z kolei 1 listopada 1821 została przekształcona w Szkołę Techniczną (Technische Schule, w 1827 roku przemianowana na Królewski Instytut Przemysłowy – Königliches Gewerbe-Institut). W 1879 została utworzona Królewska Wyższa Szkoła Techniczna (Königliche Technische Hochschule), zwana też inaczej Wyższą Szkołą Techniczną Charlottenburg (od nazwy wówczas podberlińskiego miasta, w którym znajduje się uczelnia, a obecnie dzielnicy Berlina). Po II wojnie światowej, 9 kwietnia 1946 roku uczelnia przemianowana została na Technische Universität Berlin.
Budynek Główny (Hauptgebäude) został wybudowany w latach 1878-1884, a jego projektantami byli: Richard Lucae, Friedrich Hitzig i Julius Raschdorff. Była to monumentalna budowla w stylu późnego włoskiego renesansu z pięcioma dziedzińcami. Podczas II wojny światowej budynek główny uległ poważnym zniszczeniom wskutek działań wojennych. Po wojnie część budowli została zrekonstruowana, m.in. trzy dziedzińce, skrzydła oraz część tylna. W 1965 dobudowany został do „starego” budynku głównego 10-piętrowy, pokryty szkłem i aluminium „nowy” budynek główny. Ta łącząca historię i nowoczesność budowla usytuowana jest w centralnej części kampusu (przy Straße des 17. Juni), na który składa się szereg innych budynków, usytuowanych w większości w najbliższej okolicy.
Uniwersytet oferuje chętnym ponad 45 kierunków kształcenia. Strukturalnie podzielony jest na siedem fakultetów:
- Nauki Humanistyczne
- Matematyka i Nauki Przyrodnicze
- Inżynieria Procesów
- Elektrotechnika i Informatyka
- Inżynieria Transportu i Budowa Maszyn
- Połączone fakultety „Budownictwa i Geonauk Stosowanych” oraz „Architektury Środowiska Społeczeństwa”
- Dawniej „Architektura Środowisko Społeczeństwo”, od 1 kwietnia 2005 połączony z Fakultetem VI
- Ekonomia i Zarządzanie
Jednostką uniwersytetu jest także Zentrum für Antisemitismusforschung.
Absolwenci[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Gorgolewski (1871), polski architekt, twórca Teatru Wielkiego we Lwowie
- Roger Sławski (1895), polski architekt, naczelny architekt Powszechnej Wystawy Krajowej
- Gustaw Josephy (1879), niemiecki fabrykant i przedsiębiorca, polityk na Śląsku Austriackim
- Kazimierz Ulatowski (1908), polski architekt, twórca modernistycznych gmachów w Toruniu
- Józef Tuchołka (1913, doktorat 1920), polski inżynier górnik, dyrektor górniczy, doktor nauk technicznych, działacz gospodarczy, wykładowca akademicki.
- Juliusz Kolberg, polski kartograf i geodeta, profesor
Do najbardziej znanych osób związanych z Technicznym Uniwersytetem w Berlinie należą: Carl Bosch, Franz Dischinger, Ludwig Freund, Walter Gropius, Arthur Kickton, Alexander Meissner, Hans Poelzig, Adolf Slaby, Albert Speer (ojciec), Konrad Zuse.
Przypisy
- ↑ Niemcy. Ważniejsze szkoły wyższe (1993). Encyklopedia PWN. [dostęp 2014-08-18].
