Emil Michałowski (urolog)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Michałowski
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1906
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1978
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

lekarz urolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Edukacja

Państwowe Gimnazjum w Jaworowie

Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Uczelnia

Akademia Medyczna w Krakowie

Stanowisko

ordynator Oddziału Urologicznego

Rodzice

Stanisław, Maria

Krewni i powinowaci

Maria (siostra)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1950–1986)

Emil Józef Leonard Michałowski (ur. 6 listopada 1906 w Tarnopolu, zm. 26 lutego 1978 w Krakowie) – polski lekarz urolog z tytułem profesora.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Emil Józef Leonard Michałowski urodził się 6 listopada 1906 w Tarnopolu[1]. Był synem Stanisława (urzędnik) i Marii z domu Piwockiej, miał siostrę Marię[2]. Kształcił się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku[3]. 17 czerwca 1924 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Jaworowie[1]. W 1930 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując stopień doktora wszechnauk lekarskich. Od 1928 pracował Klinice Chirurgicznej UJK. Uzyskał specjalizację z chirurgii i urologii. Od 1 marca 1937 był ordynatorem Oddziału Urologicznego Szpitala św. Łazarza w Krakowie. 16 marca 1939 został docentem. 20 kwietnia 1939 uzyskał habilitację jako docent urologii na WL UJK[4]. Stanowisko ordynatora pełnił do 16 stycznia 1940. Tego dnia został aresztowany przez gestapo i przebywał w więzieniu Montelupich. Po odzyskaniu wolności w czerwcu 1940 pracował w Szpitalu oo. Bonifratrów w Krakowie jako konsultant urolog, a także udzielał się w służbie zdrowia Polskiego Czerwonego Krzyża.

Po wojnie od 1950 ponownie był ordynatorem w macierzystym szpitalu, od tego roku pod nazwą Szpital Kliniczny Akademii Medycznej. Od 1 października 1962 do 30 września 1977 był kierownikiem Katedry i Kliniki Urologii AM przy ulicy Grzegórzeckiej. 29 stycznia 1955 mianowany profesorem nadzwyczajnym, a 9 listopada 1972 profesorem zwyczajnym. Od 1945 do 1950 oraz od 1962 do 1977 był wykładowcą urologii na AM. Publikował prace naukowe, podręczniki w zakresie urologii. W swojej specjalności pełnił także funkcje konsultanta, rzeczoznawcy w różnych gremiach i instytucjach. Był przewodniczącym Krajowego Zespołu Specjalistów ds. Urologii[5]. Był współzałożycielem w 1949 oraz w latach 1951–1952 i 1962–1964 prezesem Polskiego Towarzystwa Urologicznego, a w 1970 otrzymał tytuł członka honorowego PTU. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Urologicznego, pełniąc funkcję delegata narodowego. Był także członkiem honorowym Niemieckiego Towarzystwa Urologicznego. Zasiadał w redakcji czasopism „International Urology and Nephrology”, Zeitschrift für Urologie”, „Urologia Internationalis”, zaś od 1949 do 1951 był redaktorem polskiego pisma „Urologia Polska”. Należał do ZBoWiD. Władał kilkoma językami obcymi[6]. Od młodości uprawiał myślistwo[7].

Grobowiec Emila Michałowskiego

Zmarł 26 lutego 1978 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 6 marca 1978[8]. Był żonaty z Anną (córka lekarza pediatry prof. Jana Raczyńskiego, primo voto Jankowa)[9][10].

11 grudnia 1995 jego imieniem nazwano Szpital Specjalistyczny im. prof. Emila Michałowskiego w Katowicach.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Jaworowie za rok szkolny 1923/24 i wyciąg ze sprawozdań za lata 1921/22 i 1922/23. Jaworów: 1923, s. 9, 15, 25, 28.
  2. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 76. ISBN 978-83-933657-8-4.
  3. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 144.
  4. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 234, 31 maja 1939. 
  5. ↑ Andrzej Borkowski, Janusz Judycki, Bolesław Kuzaka. Pamięci Profesora Stefana Wesołowskiego. „Przegląd Lekarski”. 1 (59), 2010. 
  6. ↑ Anegdoty urologiczne. maranda.dico.pl. [dostęp 2017-08-17].
  7. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 77. ISBN 978-83-933657-8-4.
  8. ↑ Emil Michałowski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. 48, s. 4, 28 lutego 1978. 
  9. ↑ Jan Rudolf Raczyński. W: Stanisław Marian Brzozowski: Polski Słownik Biograficzny. T. XXIX. 1996, s. 639.
  10. ↑ Anna Michałowska. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 173, s. 5, 29 lipca 1986. 
  11. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emil_Michałowski_(urolog)&oldid=71915964”