Emilian Madey

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilian Madey
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1975
Polska (Warszawa)

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor, dyrygent

Emilian Madey (ur. 19 sierpnia 1975 w Warszawie) – kompozytor, pianista, dyrygent i pedagog, wykładowca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Doskonalił się na kursach u wirtuozów takich jak: Wilhelm Riekert, Niel Immelman, Naum Sztarkman, Roberto Pagano, Wiktor Mierzanow i Aldona Dvarionaite. W roku 1989 został laureatem II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów i Skrzypków im. Balysa Dvarionasa w Wilnie. W 1990 r. uzyskał Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Claude Kahn'a w Paryżu. Jest laureatem dwóch Festiwali im. Józefa Hofmanna w Nałęczowie w latach 1994 i 1996. Prowadził kursy mistrzowskie w Konserwatorium Ciurlionisa w Wilnie i w Suwŏn University, College of Music w Korei Południowej. Nagrane przez niego płyty zaowocowały pięciokrotną nominacją do Nagrody Muzycznej Fryderyk w sekcji muzyka poważna[1][2][3][4][5].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

  • Melodia na fortepian (1983)
  • Kanon na fortepian (1984)
  • Dwa interludia na fortepian (1988)
  • Chorał i Fuga na smyczki (1993)
  • Nokturn na fortepian (1993)
  • The Dream na gitarę amplifikowaną (1993)
  • Dwa obrazy na gitarę amplifikowaną, chór i orkiestrę kameralną (1993-94)
  • Preludium i Fuga na fortepian (1994)
  • Corruptio optimi pessima na obój solo (1994)
  • In Time of the Breaking of Nations [wersja I] na głos średni i zespół instrumentalny (1994)
  • Agnus Dei na chór a cappella (1994)
  • Piosenki do poezji Thomasa Hardy'ego na głos średni i fortepian (1994-95)
  • In Time of the Breaking of Nations [wersja II] na głos i fortepian (1994)
  • Fuga podwójna na wielką orkiestrę symfoniczną (1995-96)
  • Frottola na tam-tam (1995)
  • Elegia na flet, wiolonczelę i fortepian (1995)
  • Allegro per 2 batterie ed alcuni strumenti (1995)
  • Four Essays dla trzech perkusistów (1995)
  • Fides Quarens Intellectum na fortepian (1995)
  • Piosenki do poezji Roberta Herricka na głos średni i fortepian (1995)
  • Concert Study na fortepian (1996)
  • Introduzione e Toccata na dwie wiolonczele (1996)
  • Rondo per voci ed alcuni strumenti (1996)
  • Il Pezzo na klarnet (1996)
  • Fuga w dawnym stylu na fortepian (1996)
  • Preludium Aleksander Skriabin in memoriam na fortepian (1996)
  • Etiuda koncertowa Sergiej Rachmaninow in memoriam na fortepian (1996)
  • Trzy pieśni romantyczne na fortepian (1996)
  • Ruszaj z nami na wagary na głos średni i fortepian (1996)
  • Astronomica na 2 orkiestry smyczkowe i perkusję (1997)
  • Chorał na zespół instrumentów dętych blaszanych (1997)
  • Sinfonietta per alcuni strumenti (1997)
  • Agony for tape (1997)
  • Ciacconetta na skrzypce (1997)
  • Gdy słoneczko rankiem wschodzi na głos i fortepian (1997)
  • Sapienti Sat na 2 flety i 4 tempelbloki (1998)
  • Quasi una Fantasia na wiolonczelę i fortepian (1998)
  • Variations for Twelve na zespół instrumentalny (1998)
  • Concerto – Variazioni in tre movimenti na fortepian i orkiestrę (1999)
  • Trzy preludia na fortepian (2000-2001)
  • Corale na orkiestrę dętą (2002)
  • Suita na wiolonczelę solo (2002)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bogusław Madey – Metamorfozy – Wariacje na temat Paganiniego (Polskie Radio)
  • Franciszek Lessel – II Koncert fortepianowy (Acte Préalable, płyta nominowana do Fryderyka 2000[1])
  • Emilian Madey – Corruptio Optimi Pessima na obój, wykonawca: Filip Woniakowski – The New Polish Music Panorama IV Master and his pupils – 1[6] (Acte Préalable)
  • Ludwig van Beethoven – III Koncert fortepianowy (Prior Musica)
  • Portret/Portrait – dwupłytowy album solowy z dziełami różnych kompozytorów oraz utworami własnymi (Polskie Radio/Sony Music, płyta nominowana do Fryderyka 2004[2])
  • Emilian Madey – Toccata na dwie wiolonczele, wykonawcy: Aleksandra Ohar, Mariusz Wysocki – Laboratory of Contemporary Music – 2004[7] (Acte Préalable, płyta nominowana do Fryderyka 2005[3])
  • Władysław Szpilman – Concertino (Polskie Radio)
  • Jan Sebastian Bach – Pedagogiczna literatura fortepianowa: z Notatnika Anny Magdaleny Bach, z Notatnika Wilhelma Friedemanna Bacha, Male Preludia (EPTA/Fundacja Bednarska)
  • Piotr Moss – Portraits – Koncert na fortepian i orkiestrę (DUX[8], płyta nominowana do Fryderyka 2011 i 2012[4][5])
  • Ignacy Feliks Dobrzyński – Dobrzyński (Overture to ‘Monbar’ • Piano Concerto • Symphony no.2 ‘Characteristic’) (Chandos, 2013)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Nominowani i laureaci 2000. ZPAV. [dostęp 2012-04-13]. (pol.).
  2. ↑ a b Nominowani i laureaci 2004. ZPAV. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  3. ↑ a b Nominowani i laureaci 2005. ZPAV. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  4. ↑ a b Nominowani i laureaci 2011. ZPAV. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  5. ↑ a b Nominowani i laureaci 2012. ZPAV. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  6. ↑ The New Polish Music Panorama IV Master and his pupils – 1. acteprealable.com. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  7. ↑ Laboratory of Contemporary Music – 2004. acteprealable.com. [dostęp 2012-04-15]. (pol.).
  8. ↑ Wytwórnia DUX. [dostęp 2012-05-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emilian_Madey&oldid=72431044”