Przejdź do zawartości

Piotr Moss

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Moss
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1949
Bydgoszcz

Pochodzenie

polskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Piotr Moss (ur. 13 maja 1949 w Bydgoszczy) – polski kompozytor, mieszkający na stałe w Paryżu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia kompozytorskie odbywał w latach 1968–1972 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci w klasie Piotra Perkowskiego. Konsultacji kompozytorskich udzielał mu także Krzysztof Penderecki. Studia uzupełniał w latach 1976–1977 u Nadii Boulanger w Paryżu.

Od 1981 mieszka w Paryżu. W 1984 przyjął obywatelstwo francuskie.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Moss jest autorem licznych kompozycji orkiestrowych, kameralnych, solowych, chóralnych a cappella, wokalno-instrumentalnych o tematyce religijnej oraz scenicznych. Twórczość Mossa zwraca na siebie uwagę przede wszystkim pod względem ilościowym. Na czoło wysuwa się muzyka instrumentalna, w tym – obok dzieł na orkiestrę, solowych oraz utworów przeznaczonych na różne konfiguracje instrumentalne – szereg kompozycji na instrument solo z towarzyszeniem orkiestry.

W swoich zainteresowaniach wykorzystuje wszystkie niemal gatunki i formy, posługuje się zróżnicowanymi środkami techniki kompozytorskiej, wśród których zauważyć można m.in. aleatoryzm, sonoryzm, wielotony i niekonwencjonalne sposoby wydobycia dźwięku, stosowanie cytatów (także autocytatów). W niektórych utworach, obok tradycyjnego wykorzystuje instrumentarium egzotyczne, dawne i elektroniczne. Obok dzieł instrumentalnych ważne znaczenie w dorobku kompozytorskim Piotra Mossa odgrywają dzieła wokalne i wokalno-instrumentalne, wśród których szereg jest o tematyce religijnej, a także twórczość sceniczna.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Piotr Moss jest laureatem licznych nagród i wyróżnień uzyskanych na konkursach kompozytorskich. Należą do nich m.in. następujące pierwsze nagrody:

  • 1972 – I nagroda na konkursie kompozytorskim w Krakowie za Tre istanti per arpa sola
  • 1977 – Nagroda Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za twórczość kompozytorską
  • 1978 – Główna Nagroda na konkursie Associazione Musicale Valentino Bucchi w Rzymie za Trois pensées...
  • 1978 – I nagroda na konkursie im. A. Malawskiego w Krakowie za Garść liści wierzbowych
  • 1978 – I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. C.M. Webera w Dreźnie za Quartetto per quattro violoncelli
  • 1979, konkurs Prix Italia – Nagroda Regionu Apulia w kategorii „Dokument” (Prize of the Regione Puglia for Documentaries) dla filmu Maailman paras paikka (ang. The Best Place in the World, produkcja YLE) – nagrodzeni zostali reżyser i autor scenariusza, Jarmo Jääskeläinen, oraz Piotr Moss jako autor muzyki[1].
  • 1982 – I nagroda na Konkursie im. A. Malawskiego za Sonatę na kwartet smyczkowy
  • 1982 – I nagroda na konkursie im. J. Cererolsa w Montserrat za Salve Regina
  • 1984 – I nagroda na konkursie kompozytorskim we Fresnes za Musique concertante
  • 1985 – I nagroda na konkursie kompozytorskim w Brasilii za Stances
  • 21 maja 2012 – Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” – Grand Prix festiwalu w kategorii słuchowisk Teatru PR – za opracowanie muzyczne słuchowiska Hamlet Williama Szekspira w reżyserii Waldemara Modestowicza[2].

Ponadto, Piotr Moss otrzymał także szereg drugich nagród, m.in.:

  • 1973 – II nagroda na XVI Konkursie Młodych ZKP za Symfonię Charon
  • 1983 – II nagroda na Międzynarodowym Konkursie „Berliner Liedertafel” w Berlinie Zachodnim za Glorię
  • 1984 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Tours za Dans la nuit...
  • 1984 – II nagroda i Nagroda Miasta Trydentu za Oj, lulajże mi lulaj
  • 1984 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Bernbach za Der du bist drei in Einigkeit
  • 1985 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Eisteddfod (RPA) za Scrabble na chór mieszany
  • 1992 – II nagroda na konkursie kompozytorskim w Spittal an der Drau za Es gibt keinen Weg na chór mieszany

Jest także laureatem trzecich nagród, wyróżnień, nagrody I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, Medalu „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2002 roku przyznano mu we Francji tytuł Kawalera Orderu Sztuki i Literatury („Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres”) za twórczość kompozytorską oraz za zasługi w rozpowszechnianiu kultury we Francji i na świecie.

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Sinfonietta, 1970
  • Finis coronat opus, 1970
  • Tre movimenti per orchestra da camera, 1971
  • Symfonia „Charon”, 1972
  • Musica lugubre, 1977
  • Sinfonia in dieci parti, 1978
  • Incontri, 1981
  • ZOO – suita na orkiestrę, 1981
  • Silence, 1982
  • Hymne, 1985
  • Expériences, 1987
  • Hymne papal, 1988
  • Novella, 1991
  • Intrada, 1993
  • Tissages – symfonia kameralna, 1993
  • Presto, 1997
  • Fresque pour orchestre, 1998
  • Adagio III, 1999
  • Suite LA na orkiestrę i chór (ad libitum), 2001
  • Rapsodia na orkiestrę, 2003

Na instrument solo i orkiestrę

[edytuj | edytuj kod]
  • Koncert skrzypcowy, 1971
  • Concertino na fortepian i małą orkiestrę, 1973
  • Koncert wiolonczelowy, 1975
  • Muzyka w trzech częściach na klawesyn i 3 grupy instrumentów, 1975
  • Poemat na wiolonczelę i orkiestrę, 1978
  • Koncert na klawesyn i 2 orkiestry smyczkowe, 1980
  • Concertino na 2 skrzypiec, 2 kwartety smyczkowe i kontrabas, 1984
  • Symfonia koncertująca na flet, fortepian i orkiestrę, 1985
  • Rémanences – koncert na harfę celtycką i smyczki, 1986
  • Koncert na akordeon i orkiestrę smyczkową, 1987
  • Stylisations II na róg i orkiestrę smyczkową, 1987
  • Elegia II na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 1987
  • Angst und Form – koncert na saksofon altowy, orkiestrę i sopran obligato, 1988
  • D’un silence... – koncert na klarnet (również klarnet basowy) i orkiestrę, 1989
  • Espressioni varianti – koncert na harfę, 2 flety, 2 perkusje i 2 orkiestry smyczkowe, 1990
  • Mélancolies d’automne na saksofon altowy i orkiestrę smyczkową, 1991
  • Canti na flet i smyczki, 1992
  • Capriccio na fortepian i smyczki, 1994
  • Printemps na skrzypce i smyczki, 1994
  • Adagio II na organy i smyczki, 1996
  • Capriccio na fortepian i smyczki, 1996
  • Concerto–Rhapsodie na puzon i orkiestrę, 1996
  • Fantaisie na wiolonczelę i smyczki, 1996
  • Visages – koncert na obój i orkiestrę kameralną, 1999
  • Voyage – koncert na 2 harfy i orkiestrę, 2000
  • Cinq pièces na flet, harfę i smyczki, 2001
  • Portraits – koncert na fortepian i orkiestrę, 2002
  • Prières – II koncert na wiolonczelę i orkiestrę, 2003

Kameralne

[edytuj | edytuj kod]
  • Per esempio – musica per sedici esecutori, 1972
  • Kwartet smyczkowy, 1973
  • Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1974
  • Giorno per dieci esecutori, 1975
  • Dialogi na skrzypce i fortepian, 1977
  • Retours na kwinet dęty, 1977/94
  • Utwór na 4 puzony, 1977
  • Quartetto per quattro violoncelli, 1978
  • Trois pensées na klarnet i zespół instrumentalny, 1979
  • Avant le départ na saksofon sopranowy i perkusję, 1981
  • Quatre émotions na 4 perkusje, 1981
  • Cinque intermezzi na 2 skrzypiec, 1982
  • Hésitations na trio stroikowe i perkusję, 1982
  • Historyjki na 3 fagoty, 1982
  • Polonez dramatyczny na wiolonczelę i fortepian, 1982
  • Sonata na kwartet smyczkowy, 1982
  • Des rêves abandonnés – muzyka na 4 klarnety, 1983
  • Quatre poésies na saksofon altowy i harfę, 1983
  • Nostalgies I na klarnet (również klarnet basowy) i 2 kwartety smyczkowe, 1983
  • Musique en trois mouvements na wiolonczelę i zespół instrumentalny, 1983
  • Demarches na klarnet i akordeon, 1984
  • Esquisse lyrique na fagot i fortepian, 1984
  • Introduction et allegro na fortepian i organy, 1984
  • Hymne na trąbkę i organy, 1984
  • III kwartet smyczkowy „Nuits...”, 1984
  • Stances – trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian, 1984
  • Récurrences na kwartet dęty, 1985
  • Abendmusik na obój i trio smyczkowe, 1985
  • Musique élégiaque na fagot i kwintet smyczkowy, 1986
  • Elegia „Alexandre Tansman in memoriam” na 2 wiolonczele, 1986
  • Form III na 2 klarnety basowe i 2 krotale, 1986
  • Retours na kwintet dęty, 1986
  • Form V na flet, wiolonczelę i fortepian, 1987
  • Maillons na klawesyn i kwartet smyczkowy, 1987
  • Regards eloignées na gitarę i akordeon, 1987
  • Soli, duetti e tutti dla 7 wykonawców, 1987
  • Maximen und Reflexionen na fortepian i kwintet smyczkowy, 1988
  • Scènes na zespół instrumentalny, 1988
  • Trois novelettes na kwintet saksofonowy, 1988
  • Métaphores na saksofon altowy i fortepian, 1989
  • Quartettino na trio stroikowe i akordeon, 1990
  • Quartettsatz na fortepian i trio smyczkowe, 1990
  • Sonata na saksofon altowy i fortepian, 1990
  • Thèmes variés na róg i fortepian, 1990
  • Valses... na zespół instrumentalny, 1991
  • Andante religioso na wiolonczelę i fale Martenota, 1992
  • Form X na gitarę i kwartet smyczkowy, 1992
  • Psaume na wiolonczelę i 2 fortepiany, 1992
  • Ragtime II pour huit violoncelles, 1992
  • Vestiges na zespół instrumentów dawnych, 1992
  • Arc-en-ciel na 8 wiolonczel, 1993
  • Dédicace I na kwartet smyczkowy, 1994
  • Dédicace II na flet, gitarę i altówkę, 1994
  • Duos na 2 skrzypiec, 1994
  • In una parte na mandolinę, gitarę i harfę, 1994
  • Form XI na 2 saksofony altowe, 1995
  • Ragtime III na wiolonczelę i puzon, 1995
  • Petite abeille na kwartet saksofonowy, 1996
  • La solitude de l’épouvantail na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1997
  • Dédicace IV na flet i harfę, 1997
  • Form XII na 3 flety, 1998
  • Petite valse bizarre na wiolonczelę i fortepian, 1999
  • Jeux aléatoires na wiolonczelę i fortepian, 1999
  • Misterioso na 2 wiolonczele, 2000
  • Tempo di tango na flet, gitarę i altówkę, 2000
  • Form XIII na 4 rogi, 2002
  • Ombres na 10 skrzypiec i fortepian, 2002

Solowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Tre istanti per arpa sola, 1971
  • Musica per organo solo, 1973
  • Suite pour Alina na fortepian, 1978
  • Sonata na wiolonczelę, 1981
  • Cinq impromptus na gitarę, 1982
  • Petites histories na fagot, 1982
  • Nocturnes na klawesyn, 1983
  • Melodia na organy, 1984
  • Récit na wiolonczelę, 1991
  • Solo II na wiolonczelę, 1985
  • Chants brisés pour cuivres, 1986
  • Solo III na akordeon, 1991
  • Form VIII na organy, 1991
  • Solo IV na saksofon altowy, 1992
  • Form IX na fortepian, 1992
  • Lacrimosa na organy, 1992
  • Thrène VIII na wiolonczelę, 1992
  • Nocturne II na perkusję, 1993
  • Plainte na wiolonczelę, 1998
  • Slide na klarnet solo, 1999
  • Quatre improvisations na harfę solo, 2001
  • Sternlicht-Sonate na fortepian, 2002
  • Etude de concert na fortepian, 2003

Chóralne a cappella

[edytuj | edytuj kod]
  • Abecadło na 4-głosowy chór mieszany a cappella, sł. W. Broniewski, 1977
  • Scrabble na chór mieszany a cappella, 1982
  • Invocatio na chór mieszany a cappella, sł. M. Luter, 1985
  • Magnificat III na solistów i chór, 1985
  • Agnus Dei – I wersja na chór mieszany a cappella, 1986
  • Agnus Dei – II wersja na chór żeński a cappella, 1988
  • Es gibt keinen Weg na chór, sł. P. Lachmann, 1991
  • Zeitstille na oktet męski, 1993; Spandauer Messe na 3 chóry żeńskie, 1994

Wokalno-instrumentalne

[edytuj | edytuj kod]
  • Antyerotyki na sopran i zespół kameralny, sł. M. Kalota-Szymańska, 1969
  • Białe charty czasu – Grażyna Bacewicz in memoriam na recytatora i 4 wiolonczele, sł. J.M. Rymkiewicz, 1969
  • Trzy treny Jana Kochanowskiego na tenor, 2 chóry i orkiestrę kameralną, 1969
  • Szkice o miłości na sopran i zespół instrumentalny, 1972
  • Garść liści wierzbowych na baryton i zespół instrumentalny, 1978
  • Salve Regina na chór dziecięcy i organy, 1981
  • Gloria na chór mieszany, 3 trąbki, 3 puzony i organy ad libitum, 1982
  • Magnificat I na chór dziecięcy i organy, 1983
  • Der du bist drei in Einigkeit na chór mieszany i kwintet smyczkowy, 1984
  • Le violon de Maria na aktorkę i 7 instrumentów, 1984
  • Missa Tempore Adventus na głosy solowe, chór, organy i perkusję, 1984
  • Défets, oratorium na 2 głosy solowe, 2 recytatorów, chór, taśmę i orkiestrę, 1987
  • Aus der Tiefe, kantata na bas, chór mieszany i zespół instrumentalny, 1987
  • Musik einer Sommernacht, oratorium na chór, carillon i orkiestrę, 1989
  • Sueños, oratorium na mezzosopran, chór i orkiestrę, 1990
  • Epilog, na chór żeński i organy, 1992
  • Évocations, na chór mieszany i zespół instrumentalny, 1992
  • Stèle, na chór mieszany i kwartet smyczkowy, 1992
  • Ugui na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1993
  • Dédicace III na sopran i gitarę, 1995
  • Gédéon, oratorium na 2 recytatorów, chór dziecięcy, chór mieszany, zespół instrumentów ludowych i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1996
  • De l’amour na tenor i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1997
  • Dzień – Noc, kantata do tekstów futurystów polskich na alt i orkiestrę, 1997
  • Sonnet pour Astrée na baryton i fortepian, 1999
  • Le cirque de Giuseppe na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 1997
  • De la vie... na baryton i zespół instrumentalny, sł. A. Mickiewicz, przeł. J.-L. Bauer, 1998
  • Tango, na chór i orkiestrę, 2000
  • Le petit singe bleu, na recytatora i orkiestrę, sł. J.-L. Bauer, 2000
  • Weihnachtskantate na sopran, chór żeński, organy i smyczki, 2000
  • Meditation und Psalm na chór i orkiestrę, 2001
  • Stabat Mater na mezzosopran, chór i 8 wiolonczel, 2002
  • Intermède na 2 orkiestry dęte, 2003
  • Passage na chór, orkiestrę i orkiestrę dętą, sł. J.-L. Bauer, 2003
  • Wiersze Kawafisa (2013)

Sceniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Prokris, balet, 1971
  • Les fragments de la montagne, opera, 1988
  • Karla, opera, libretto J.-L. Bauer, 1996
  • Les ailes de Jean-Pierre, opera w jednym akcie, libretto J.-L. Bauer, 1997
  • Le Monstre, opera kameralna, libretto J.-L. Bauer, 1998
  • muzyka teatralna, filmowa, radiowa i telewizyjna
  • muzyka rozrywkowa
  • aranżacje
  • opracowania muzyki poważnej i ludowej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Winners 1949-1998. Prix Italia. [dostęp 2012-09-08]. (ang.). Uwaga: wewnątrz pliku podany jest błędny tytuł (Past editions - winners 1949 - 2011).
  2. Finał XII Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012”. Polskie Radio SA, 2012-05-21. [dostęp 2012-05-30].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Iwona Lindstedt, Moss Piotr (biogram), w: Encyklopedia Muzyczna PWM, część biograficzna, tom VI, red. E. Dziębowska, PWM, Kraków 2000, s. 383
  • Moss Piotr (biogram), w: M. Stowpiec, A. Gronau, J. Kazem-Bek, Nowe pokolenie kompozytorów polskich, Pomorze, Bydgoszcz 1988, s. 80-86
  • Moss Piotr (biogram), w: M. Hanuszewska, B. Schaeffer, Almanach polskich kompozytorów współczesnych, PWM, Kraków 1982, s. 153-155
  • Piotr Moss, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
  • Piotr Moss. polmic.pl. [dostęp 2011-06-21]. (pol.).