Ennemond Gaultier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ennemond Gaultier
Data i miejsce urodzenia

ok. 1575
Villette-de-Vienne (?)

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 1651
Nèves

Instrumenty

lutnia

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, lutnista

Ennemond Gaultier, także Gautier[1][2], Gaulthier[2]; Vieux Gaultier, Gaultier Le Vieux, Gaultier de Lion, Sieur de Nèves[1] (ur. około 1575 prawdopodobnie w Villette-de-Vienne, zm. 11 grudnia 1651 w Nèves[1][2][3]) – francuski kompozytor i lutnista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był kuzynem Denisa Gaultiera[2][3]. W wieku 7 lat został paziem księżnej Montmorency w Langwedocji i pozostawał w jej służbie do około 1610 roku[1]. Od około 1600 do 1631 roku służył na dworze królowej Marii Medycejskiej[1][2][3]. Około 1628 roku występował na dworze Karola I w Londynie[1]. Uczył gry na lutni zarówno wirtuozów, jak i amatorów z rodzin arystokratycznych, jego uczniami byli m.in. królowa i kardynał Richelieu[1]. Po wygnaniu Marii Medycejskiej w 1631 roku opuścił Paryż[1][3] i wrócił w rodzinne strony, osiadając w Nèves[1]. W dniu śmierci zawarł związek małżeński z B. Cousin, z którą uprzednio 16 lat żył w konkubinacie[1].

Jego utwory były drukowane w licznych antologiach razem z dziełami Denisa Gaultiera, stąd autorstwo wielu z nich jest sporne[1][3]. Twórczość Gaultiera reprezentuje dojrzały okres rozwoju muzyki lutniowej w stylu brisé[1]. Cechuje ją zanik myślenia polifonicznego, między główną linią melodyczną a towarzyszącą jej linią basową rzadko tylko pojawiają się melodie kontrapunktujące, będące już raczej tylko figuracją akordu[1]. Znaczną rolę w utworach odgrywa ornamentyka[1]. Gaultier przejawiał predylekcję do niskich brzmień, dwie najwyżej brzmiące struny często w ogóle nie są używane[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 245. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1236. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 297. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]