Dzwonkówka mięsnoczerwona

Dzwonkówka mięsnoczerwona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	dzwonkówkowate
Rodzaj	dzwonkówka
Gatunek	dzwonkówka mięsnoczerwona
	Nazwa systematyczna
	Entoloma rufocarneum (Berk.) Noordel.; Persoonia 12(4): 462 (1985)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dzwonkówka mięsnoczerwona (Entoloma rufocarneum (Berk.) Noordel.) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1836 r. M.J. Berkeley nadając mu nazwę Agaricus rufocarneus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu M.E. Noordeloos w 1985 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Agaricus rufocarneus Berk. 1836
Entoloma andrianae (Bres.) Bon 1985
Entoloma andrianae (Bres.) Bon 1984
Latzinaea rufocarnea (Berk.) Kuntze 1891
Leptonia andrianae Bres. 1920
Leptonia rufocarnea (Berk.) P.D. Orton 1991
Nolanea rufocarnea (Berk.) Sacc. 1887
Rhodophyllus rufocarneus (Berk.) Romagn. 1974

Nazwę zwyczajową zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1-3 cm, początkowo dzwonkowato-wypukły, potem wypukły lub spłaszczony z mniej lub bardziej zagłębionym środkiem. Jest niehigrofaniczny; w stanie wilgotnym czerwono-brązowy, nieprzeźroczysty i nieprążkowany, w stanie suchym jaśniejszy i na brzegu bardziej czerwono-żółty. Powierzchnia początkowo filcowata lub granulkowato-łuseczkowata, potem bardziej włóknisty i na środku bardziej łuseczkowaty^[4].

Blaszki

W liczbie 15-30 z międzyblaszkami (l=3-5), przyrośnięte lub wykrojone, rzadko zbiegające ząbkiem, wąskobrzuchate, początkowo jasnobrązowe, potem różowo-brązowe. Ostrza równe lub nieco poszarpane, tej samej barwy^[4].

Trzon

Wysokość 4-7,5 cm, grubość 1-3 mm, cylindryczny, czasami nieznacznie rozszerzony u podstawy. Powierzchnia tej barwy co brzeg kapelusza, gładka, z podłużnymi włókienkami^[4].

Miąższ

Tej samej barwy co powierzchnia, bez wyraźnego zapachu i smaku^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki w widoku z boku wielokątne, o wymiarach 10-12,5 × 7-8 μm. Brak cystyd. Podstawki 4-zarodnikowe, ze sprzążkami. Strzępki skórki kapelusza cylindryczne, zakończone nabrzmiałymi elementami o rozmiarach 20-75 × 15-25 μm. Zawierają wewnątrzkomórkowy pigment. W strzępkach brak sprzążeki^[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Dzwonkówka mięsnoczerwona do 1992 r. znana była tylko z kilku miejsc w Europie^[4]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano tylko jedno stanowisko, i to dawno (Elbląg, 1917). Według W. Wojewody prawdopodobnie gatunek w Polsce wymarły^[3].

Saprotrof. Owocniki wyrastają wśród mchów i ziół w otwartym lesie, od nizin po piętro halne^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g M.E. Noordeloos. Entoloma s.l. Fungi Europaei 5. 1992, s. 566

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[noordeloos-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g M.E. Noordeloos. Entoloma s.l. Fungi Europaei 5. 1992, s. 566

[1]

[2]

[3]

[4]