Erik Truffaz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Eric Truffaz)
Erik Truffaz
Ilustracja
Erik Truffaz w Paryżu w roku 2007
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1960
Szwajcaria

Gatunki

jazz, pop, Acid jazz, Nu jazz, Post-bop

Zawód

trębacz, kompozytor, muzyk

Aktywność

od 1990

Wydawnictwo

Blue Note Records, EMI

Strona internetowa

Erik Truffaz (ur. 3 kwietnia 1960 w Szwajcarii) – francuski trębacz jazzowy[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku 6 lat zaczął uczyć się grać pod opieką swojego ojca, również muzyka, a od 8 roku życia występował publicznie. W 1973 grał już w zespole, na ogół na balach, jednak dość szybko przestał się interesować muzyką taneczną. W 1975 rozpoczął występy z René Estève. W 1980 spotkał Marca Erbettę i wspólnie założyli zespół Orange – grali połączenie funku i jazzu. Trzy lata później wstąpił do brazylijskiego zespołu Cruzeiro du sul; wraz z nim wystąpił między innymi w Montreux, a także nagrał 3 płyty. W tym czasie utrzymywał się głównie z udzielania lekcji gry na fortepianie.

W wieku trzydziestu lat postanowił założyć własny zespół. W jego skład weszli: Marcelo Giuliani – bas, Marc Erbetta, Pierre i Luc Vallet – fortepian, Maurice Magnoni – saksofon. W 1993 wygrali nagrodę specjalną jury na konkursie "la Défense de la ville de Paris". Koncertował między innymi z raperami (Nya i Pierre Audeta). W 1995 w Awinionie po koncercie podszedł do niego Habib Achour, którego 15 lat wcześniej uczył grać na fortepianie[potrzebny przypis]. Truffaz zaproponował mu współpracę. Dzięki Achourowi i pośrednictwu głównego producenta EMI ich płyta Out of dream została wydana przez Blue Note w 1997 (pierwsza w historii tej wytwórni płyta francuskiej grupy). Następnie wydali album The Dawn, a później Bending New Corners, którego promocję kończył koncert w Hali Olipmii w Paryżu w 2001. Następne albumy i przedsięwzięcia są dalszymi eksperymentami, zabawą konwencją (od jazzu po pop). Od 2002 Erik Truffaz Quartet występuje w nowym-starym składzie: Marc Erbetta, Marcello Guilliani, Patrick Muller. Kwartet ten gra muzykę stanowiącą kombinację jazzu, rocka, rapu, drum'n'bassu i popu.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • Nina Valéria (1994)
  • Out of a Dream (1997)
  • The Dawn (1998)
  • Bending New Corners (1999)
  • The Mask (2000)
  • Mantis (2001)
  • ReVisité (2001)
  • Magrouni (2002)
  • Tales of the Lighthouse (2002)
  • The Walk of the Giant Turtle (2003)
  • Saloua (2005)
  • Face-à-face (2CD Live & DVD) (2006)
  • Arkhangelsk (2007)
  • Benares (2008)
  • Mexico (2008)
  • Paris (2008)
  • In between (2010)
  • El tiempo de la Revolución (2012)
  • Being Human Being (with Murcof) (2014)
  • Doni Doni (2016)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]