Ethel Smith (organistka)

Ethel Smith
Imię i nazwisko	Ethel Goldsmith
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1902 ; Pittsburgh
Data i miejsce śmierci	10 maja 1996 ; Palm Beach
Instrumenty	organy Hammonda
Gatunki	pop, muzyka latynoamerykańska
Zawód	organistka
Aktywność	1925–1993
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ethel Smith, właśc. Ethel Goldsmith (ur. 22 listopada 1902^[1], zm. 10 maja 1996) – amerykańska organistka, która grała głównie w stylu popowym lub latynoskim na organach Hammonda.

Życiorys

Urodziła się jako Ethel Goldsmith, jej rodzicami byli Elizabeth Bober i Max Goldsmith. Już od najmłodszych lat występowała i dużo podróżowała. Studiowała muzykę i języki obce w Carnegie Institute of Technology.

Po ukończeniu studiów przyjął posadę gry na fortepianie w lokalnym teatrze; w Iron City Smith dołączyła do zespołu odgrywającego muzykę Franza Schuberta i wkrótce wyruszyła w 28-tygodniową trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, ostatecznie lądując w Kalifornii. Tam po raz pierwszy poproszono ją o grę na organach Hammonda w hollywoodzkim studiu – wydawało się, że praktycznie z dnia na dzień opanowała grę na tym instrumencie, a w 1940 roku została wybrana na występ jako główna gwiazda w nowojorskim hotelu St. Regis. Podczas pobytu w St. Regis Smith odebrała telefon od Hammond Studios: właściciele klubu „Copacabana” w Rio de Janeiro poszukiwali organistki, która byłaby główną gwiazdą 26-tygodniowych zaręczyn. W Brazylii przez około rok, zanurzając się w lokalnej kulturze i tradycjach muzycznych^[2]. Podczas pobytu w Ameryce Południowej zdobyła biegłość w muzyce latynoamerykańskiej i to właśnie z tym stylem muzyki jest obecnie najczęściej kojarzona.

Japoński atak na Pearl Harbor przyspieszył powrót Smith do Stanów Zjednoczonych. W St. Regis pewnego wieczoru podszedł do niej George Washington Hill, prezes American Tobacco Company, który niegdyś zobaczył jej występ Smith w „Copacabanie”, i zaprosił ją do radiowego przeboju Your Hit Parade. Smith zgodziła się, stając się jedną z najlepiej opłacanych artystek w programie. W 1944 roku nagrała swoją wersję argentyńskiego utworu „Tico-Tico no Fubá(inne języki)”, po czym jej nagranie trafiło na amerykańskie listy przebojów w listopadzie 1944, osiągając 14. miejsce 27 stycznia 1945 i sprzedając się w prawie dwóch milionach egzemplarzy na całym świecie^[2]. W tym samym roku Smith zadebiutowała również w filmie, grając w Ślicznotkach w kąpieli (1944)^[2]^[3]. Smith wystąpiła w kilku hollywoodzkich filmach, takich jak George White’s Scandals (1945) czy Kolorowe melodie (1948). W tych występach wyróżniała się kolorowymi, misternymi strojami, szczególnie kapeluszami.

Świetnie grała zarówno na gitarze, jak i na organach, choć to właśnie na tym drugim instrumencie zyskała światową sławę. W późniejszych latach swojej kariery czasami grała na żywo dla publiczności na gitarze, ale jej nagrania studyjne dotyczyły wyłącznie organów. Docelowo nagrała kilkadziesiąt albumów, głównie dla wytwórni Decca Records^[1]. „Down Yonder” był jej drugim ogólnokrajowym hitem, osiągając 16. miejsce na listach przebojów 27 października 1951 roku^[4]. Nagranie utworu „Monkey on a String” autorstwa Smith stało się motywem przewodnim serialu telewizyjnego dla dzieci Garfield Goose and Friends, emitowanego w latach 1952–1976 w Chicago^[5].

W 1969 roku Smith również krótko występowała w musicalowej wersji Toma Jonesa. Wraz z nadejściem nowej dekady wycofała się z tras koncertowych i osiedliła się w Palm Beach, gdzie kontynuowała występy na lokalnych imprezach charytatywnych i spotkaniach towarzyskich aż do przekroczenia osiemdziesięciu lat. Smith zmarła w wieku 93 lat 10 maja 1996 roku^[2].

Życie prywatne

W latach 30. XX wieku poślubiła człowieka o nazwisku Spiro, z którym rozwiodła przed 1940 rokiem. W latach 1945–1947 była żoną hollywoodzkiego aktora Ralpha Bellamy’ego i ich późniejszy, pełen goryczy rozwód trafił na pierwsze strony gazet. Smith nigdy nie miała dzieci^[1].

Wybrane prace

78 rpm

Teddy Bear’s Picnic / Fiddle-Faddle, Decca 60.298 American Series
Tico Tico, Decca 23353
Tico Tico / Lere Lero, Decca BM03571 American Series
White Christmas / Jingle Bells, Decca BM30601 American Series
Paran Pan Pin - Cachita / The Parrot, Decca BM03632 American Series
Quizas, Quizas, Quizas / Made for Each Other, Decca 60.139 American Series
Blame It on the Samba / The Green Cockatoo, Decca 60.249 American Series
Mambo Jambo, Decca 27119
Monkey on a String, Decca 27183
I'm Walking Behind You / April in Portugal, Brunswick 05147
Ethel's Birthday Party / The Wedding of the Painted Doll, Decca 60.605
(Fifi) Bring her Out Again / Sleigh Ride, Brunswick 04517

Płyty LP

Ethel Smith’s Hit Party, Decca DL 4803
Souvenir Album, Decca DL 5016
Christmas Music, Decca DL 5034
Ethel Smith’s Cha Cha Cha Album, Decca DL 8164
Christmas Music, Decca DL 8187 (expanded version of DL 5034 above)
Galloping Fingers, Decca DL 8456
Latin From Manhattan, Decca DL 8457
Miss Smith Goes to Paris, Decca DL 8640
Dance to the Latin Rhythms of Ethel Smith, Decca DL 8712
Waltz With Me, Decca DL 8735
Lady Fingers, Decca DL 8744
Bright and Breezy, Decca DL 8799
Ethel Smith Swings Sweetly, Decca DL 74095
The Many Moods of Ethel Smith, Decca DL 74145
Make Mine Hawaiian, Decca DL 74236
Lady of Spain, Decca DL 74325
Rhythm Antics!, Decca DL 74414
At the End of a Perfect Day, Decca DL 74467
Hollywood Favorites, Decca DL 74618
Ethel Smith’s Hit Party, Decca DL 74803
Seated One Day at the Organ, Decca DL 78902
Bouquet of the Blues, Decca DL 78955
Ethel Smith on Broadway, Decca DL 78993
Ethel Smith, Vocalion VL 3669
Organ Holiday, Vocalion VL 73778
Silent Night—Holy Night, Vocalion VL 73882
Parade, MCA Coral CB 20021

Filmografia

1944: Ślicznotki w kąpieli nauczycielka muzyki
1945: Twice Blessed jako organistka
1945: George White’s Scandals jako organistka swingowych przebojów
1946: Cuban Pete jako ona sama
1946: Easy to Wed jako ona sama
1948: Kolorowe melodie jako ona sama (Blame It on the Samba)
1967: C’mon, Let’s Live a Little jako An’ Leffel
1970: The Sidelong Glances of a Pigeon Kicker jako rozbrykana pani przy pinballu

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Matthew Brown. Ethel Smith: Weird Organ Lady or Mongo Organista?. „Cool and Strange Music!”, s. 16–19, 2000. The Theatre Organ. Cytat: Although she publicly gave her birthdate as November 22, 1910, she was actually born in 1902. An early marriage to a Mr. Spiro had ended in divorce before 1940..
↑ ^a ^b ^c ^d Jason Ankeny: Ethel Smith Biography. Allmusic. [dostęp 2024-08-18]. (ang.).
↑ Disks With Most Radio Plugs. „Billboard”. 57 (4), s. 16, 1945-01-27. Cincinnati: The Billboard Publishing Company. (ang.).
↑ Most Played Juke Box Records. „Billboard”. 63 (43), s. 16, 1951-10-27. Cincinnati: The Billboard Publishing Company. (ang.).
↑ Ted Okuda, Jack Mulqueen: The Golden Age of Chicago Children's Television. Chicago: Lake Claremont Press, 2004, s. 56–57. ISBN 978-1893121171. (ang.).

Linki zewnętrzne

Strona poświęcona Ethel Smith
Nagrania Ethel Smith w Discography of American Historical Recordings
Ethel Smith w bazie IMDb (ang.)

[:0-1] Matthew Brown. Ethel Smith: Weird Organ Lady or Mongo Organista?. „Cool and Strange Music!”, s. 16–19, 2000. The Theatre Organ. Cytat: Although she publicly gave her birthdate as November 22, 1910, she was actually born in 1902. An early marriage to a Mr. Spiro had ended in divorce before 1940..

[:1-2] Jason Ankeny: Ethel Smith Biography. Allmusic. [dostęp 2024-08-18]. (ang.).

[3] Disks With Most Radio Plugs. „Billboard”. 57 (4), s. 16, 1945-01-27. Cincinnati: The Billboard Publishing Company. (ang.).

[4] Most Played Juke Box Records. „Billboard”. 63 (43), s. 16, 1951-10-27. Cincinnati: The Billboard Publishing Company. (ang.).

[5] Ted Okuda, Jack Mulqueen: The Golden Age of Chicago Children's Television. Chicago: Lake Claremont Press, 2004, s. 56–57. ISBN 978-1893121171. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]