Ewa Nasalska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Nasalska
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia edukacji, stosunki polsko-niemieckie, socjologia wiedzy
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

15 lutego 1983

Habilitacja

23 maja 2006

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Ewa Nasalska – polska socjolożka, specjalizująca się w zakresie socjologii edukacji.

W 1973 ukończyła filologię germańską na Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzowała się w 1983 pracą pt. Wartości i wzorce edukacyjno-zawodowe propagowane w prasie polskiej oraz obu państw niemieckich, natomiast habilitację uzyskała w 2006 pracą pt. Polsko-niemieckie dyskursy edukacyjne: lata 1949–1999. Pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku kierownika Zakładu Socjologii Oświaty i Wychowania.

Do jej zainteresowań naukowych należą: stosunki polsko-niemieckie w perspektywie socjologicznej, teorie socjalizacji we współczesnej socjologii niemieckiej oraz socjologia edukacji[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Społeczne uwarunkowania postrzegania utrudnień w realizacji celów życiowych, 1985
  • Systemowe uwarunkowania funkcjonowania zawodowego nauczycieli w Polsce, 1990
  • Polsko-niemieckie dyskursy edukacyjne: lata 1949–1999, 2004
  • Wartości, polityka, społeczeństwo (red.), 2009

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pracownicy Instytutu: Ewa Nasalska. Instytut Socjologii UW. [dostęp 2010-07-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]