FMA Pulqui
 FMA Pulqui w muzeum | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowy dolnopłat o prostych skrzydłach |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
9 sierpnia 1947 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Derwent V |
| Ciąg | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,25 m |
| Długość |
9,69 m |
| Wysokość |
3,39 m |
| Powierzchnia nośna |
19,7 m² |
| Masa | |
| Własna |
2358 kg |
| Startowa |
3600 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
720 km/h |
| Prędkość przelotowa |
646 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
25 m/s |
| Pułap |
15 500 m |
| Zasięg |
900 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 działka 20 mm | |
FMA I.Ae. 27 Pulqui – prototypowy argentyński samolot myśliwski o napędzie odrzutowym z 1947 roku; pierwszy argentyński samolot odrzutowy. Określany też jako Pulqui I w odróżnieniu od kolejnej konstrukcji FMA Pulqui II. Zaprojektowany przez Émile′a Dewoitine, zbudowany w jednym egzemplarzu w wytwórni Fábrica Militar de Aviones.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej francuski wybitny konstruktor lotniczy Émile Dewoitine zmuszony był do ucieczki z kraju, stojąc pod zarzutami kolaboracji z Niemcami podczas wojny[1]. Znalazł schronienie w Argentynie, gdzie rozpoczął pracę w wytwórni lotniczej Fábrica Militar de Aviones (FMA). Stanął tam na czele zespołu konstruktorów, który zaprojektował pierwszy argentyński samolot myśliwski o napędzie odrzutowym, nazwany FMA IAe.27 Pulqui (strzała)[1]. Napęd stanowił brytyjski silnik Rolls-Royce Derwent V[2].
Prototyp został oblatany 9 sierpnia 1947 roku[2]. Argentyna w ten sposób dołączyła do zaledwie kilku krajów, w których jeszcze w latach 40. skonstruowano myśliwce odrzutowe, co było sporym osiągnięciem. Był on też pierwszym samolotem odrzutowym zbudowanym w Ameryce Łacińskiej[1]. Mimo to, samolot nie był uznany za udany i dysponował słabymi osiągami, wobec czego nie podjęto decyzji o jego produkcji[2].
Nazwę Pulqui II otrzymał kolejny, niezwiązany z nim myśliwiec odrzutowy ze skośnymi skrzydłami i mocniejszym silnikiem, zaprojektowany tym razem przez emigranta z Niemiec Kurta Tanka, który jednak również nie trafił do produkcji[1].
Prototyp Pulqui został zachowany w Muzeum Lotnictwa Argentyny w Morón[1].
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot stanowił wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej[2]. Skrzydła były proste, o obrysie trapezowym[3]. Z przodu kadłuba znajdował się chwyt powietrza do silnika z przegrodą we wlocie, o charakterystycznym dla tego samolotu kształcie[3]. Powietrze następnie opływało kanałami umieszczoną blisko nosa kadłuba kabinę pilota. Kabina osłonięta była kroplową kilkuczęściową przezroczystą owiewką[3]. Usterzenie było klasyczne, z tyłu kadłuba, o podobnym spiczastym kształcie jak w myśliwcu Dewoitine D.520. Pod usterzeniem znajdowała się długa wychodząca z kadłuba dysza silnika[3].
Napęd samolotu stanowił silnik Rolls-Royce Derwent V o ciągu 1633 kG (16 kN)[2].
Podwozie samolotu było trójpodporowe, chowane w locie[2]. Główne golenie podwozia chowały się do skrzydeł, w kierunku do kadłuba[3].
Przewidywane uzbrojenie stanowiły cztery działka lotnicze Oerlikon kalibru 20 mm[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Porównywalne samoloty z tego okresu:
- Jak-23 – radziecki lekki myśliwiec z analogicznym silnikiem
- de Havilland Vampire – brytyjski myśliwiec jednosilnikowy
- Supermarine Attacker – brytyjski pokładowy myśliwiec jednosilnikowy
- Lockheed F-80 Shooting Star – amerykański myśliwiec jednosilnikowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- IAe.27 Pulqui. Ugołok Nieba, 2012. (ros.).
- IAe.33 Pulqui II. Ugołok Nieba, 2012. (ros.).