Famatinanthus decussatus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Famatinanthus decussatus
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Famatinanthoideae

Rodzaj

Famatinanthus

Gatunek

Famatinanthus decussatus

Nazwa systematyczna
Famatinanthus decussatus (Hieron.) Ariza & S.E.Freire
Syst. Bot. 39: 354 (2014)[3]
Synonimy
  • Aphyllocladus decussatus Hieron.[3]

Famatinanthus decussatusgatunek rośliny z rodziny astrowatych, reprezentujący monotypowy rodzaj Famatinanthus. Występuje w północno-zachodniej części Argentyny[3], gdzie jest endemitem pasma Sierra de Famatina. Przez ok. 125 lat znany był tylko z okazu typowego zebranego przez jego odkrywcę, zanim nie został ponownie odnaleziony w 2011 roku. Ponowne odnalezienie i dokładne zbadanie tego gatunku spowodowało jego przeklasyfikowanie z rodzaju Aphyllocladus (z podrodziny Mutisioideae), do którego pierwotnie został zaliczony, do odrębnego rodzaju zajmującego izolowaną pozycję systematyczną w obrębie rodziny[4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Krzewy osiągające zwykle do 1,8 m wysokości, z pędami rozłożystymi, owłosionymi (włoski T-kształtne)[5].
Liście
Zimozielone, naprzeciwległe, siedzące. Blaszka liściowa skórzasta, eliptyczna, całobrzega, do 9–13 mm długości i 2–4 mm szerokości, o wierzchołku zaostrzonym[5].
Kwiaty
Zebrane po 10–11 w siedzące i wyrastające pojedynczo na pędach koszyczki. Okrywa jest dzwonkowata, ma ok. 8 mm średnicy i 8–10 mm długości. Listki okrywy ułożone są w 3 szeregach. Mają kształt jajowaty, ich wierzchołki są zaostrzone, mają długość ok. 2 mm, przy czym wewnętrzne są nieco dłuższe od zewnętrznych. 5–6 kwiatów zewnętrznych w koszyczku ma korony dwuwargowe, kremowe, długości 16–17 mm. Kwiaty wewnętrzne w koszyczku, w liczbie 5–6, mają korony rurkowate długości ok. 15 mm, z 5 głęboko wciętymi łatkami. Znamię słupka jest płytko rozwidlone (ramiona mają 0,3 mm długości)[5].
Owoce
Niełupki o długości 5–6 mm i średnicy 1–2 mm, z puchem kielichowym w postaci włosków o długości 3–12 mm[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek i rodzaj izolowany w klasyfikacji rodziny astrowatych Asteraceae. Wyodrębniany jest w randze osobnej podrodziny Famatinanthoideae sytuowanej blisko bazalnej części gradu ewolucyjnego astrowatych – zajmuje pozycję siostrzaną względem wszystkich astrowatych z wyłączeniem podrodziny Barnadesioideae[6][2][7].

Pozycja systematyczna w kladogramie astrowatych[2][7]
astrowate

Barnadesioideae




Famatinanthoideae





Stifftioideae



Mutisioideae






Wunderlichioideae



Gochnatioideae





Hecastocleidoideae




Pertyoideae




Tarchonanthoideae




Dicomoideae




Carduoideae




Gymnarrhenoideae




Vernonioideae




Cichorioideae




Corymbioideae



Asteroideae















Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2023-02-26] (ang.).
  2. a b c Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-02-26] (ang.).
  3. a b c Famatinanthus decussatus (Hieron.) Ariza & S.E.Freire. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2023-02-26].
  4. Susana E. Freire i inni, Famatinanthus, a New Andean Genus Segregated from Aphyllocladus (Asteraceae), „Systematic Botany”, 39 (1), 2014, s. 349–360 [dostęp 2023-02-26].
  5. a b c d e Claudia Erbar, Unique Style Morphology in the Monotypic Famatinanthoideae-Famatinantheae,a Recently Established Subfamily and Tribe of Asteraceae, „Systematic Botany”, 41 (3), 2016, s. 796–806 [dostęp 2023-02-26].
  6. Panero, J. L., V. A. Funk. 2008. The value of sampling anomalous taxa in phylogenetic studies: major clades of the Asteraceae revealed. Mol. Phylogenet. Evol. 47: 757-782
  7. a b Mandel, J.R., Dikow, R.B., Siniscalchi, C.M., Thapa, R., Watson, L.E.& Funk, V.A.. A fully resolved backbone phylogeny reveals numerous dispersals and explosive diversifications throughout the history of Asteraceae. „Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A.”. 116, 28, s. 14083–14088, 2019. DOI: 10.1073/pnas.1903871116.