Przejdź do zawartości

Stifftioideae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stifftioideae
Ilustracja
Stifftia chrysantha
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Stifftioideae

Nazwa systematyczna
Stifftioideae (D.Don) Panero[3]
Dinoseris salicifolia

Stifftioideaepodrodzina w obrębie astrowatych (Asteraceae). W ujęciu Panero i Funk z 2002[4] oraz późniejszych aktualizacjach tej klasyfikacji astrowatych[5][6], jest to jedna ze starszych podrodzin astrowatych. Jest siostrzana względem podrodziny Mutisioideae, wraz z którą tworzy klad oddzielony od pnia astrowatych na przełomie paleocenu i eocenu. Starszymi kladami tworzącymi grupę koronną astrowatych są tylko podrodziny Barnadesioideae i Famatinanthoideae[6].

W obrębie podrodziny Stifftioideae wyróżnia się jedno plemię Stifftieae z ok. 11 rodzajami[3] i ok. 50 gatunkami[2]. Najbardziej zróżnicowanym gatunkowo rodzajem jest Gongylolepis obejmujący 14 gatunków[2]. Rośliny te występują głównie w Ameryce Południowej, zwłaszcza w jej północnej części w rejonie Wenezueli i Gujany. Przedstawiciele podrodziny obecni są także w południowo-wschodniej Azji[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Hyaloseris cinerea
Pokrój
Niewielkie drzewa, krzewy i pnącza[7].
Liście
Zwykle skrętoległe (rzadko naprzeciwległe), ogonkowe. Blaszka cienka lub skórzasta, zawsze całobrzega, naga lub owłosiona[7].
Kwiaty
Zebrane w szczytowe (rzadko wyrastające w kątach liści) pojedyncze koszyczki lub tworzące okazałe kwiatostany złożone – wiechy wierzchotkowe, rzadko też tworzące ciasno upakowane wierzchotki. Kwiaty zwykle, choć nie zawsze, są niezróżnicowane w obrębie kwiatostanów. Okrywy są wąskowalcowate do półkulistych, z listkami w trzech rzędach, dachówkowato przylegające. Dno koszyczków jest bez plewinek. Kwiaty w koszyczkach są obupłciowe o koronach języczkowych, dwuwargowych lub promienistych, z łatkami czasem podwiniętymi, barwy białej, żółtej, różowej, fioletowej, pomarańczowej lub czerwonej. Pręcików jest 5. Szyjka słupka jest naga, rozwidlona, zwykle gładka i bez brodawek w obrębie znamienia[7].
Owoce
Walcowate niełupki[7]. Puch kielichowy w postaci licznych (ok. 100) włosowato cienkich ości wyrastających w 4–5 szeregach[8], słomiastego lub białego koloru, rzadko też jaskrawo żółtopomarańczowych lub różowych[7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna[2][6]
astrowate

Barnadesioideae




Famatinanthoideae





Stifftioideae



Mutisioideae






Wunderlichioideae



Gochnatioideae





Hecastocleidoideae




Pertyoideae




Tarchonanthoideae




Dicomoideae




Carduoideae




Gymnarrhenoideae




Vernonioideae




Cichorioideae




Corymbioideae



Asteroideae















Podział systematyczny podrodziny[3]

Plemię Stifftieae D.Don

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b c d e Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-24] (ang.).
  3. a b c Stifftioideae (D.Don) Panero. [w:] Compositae. The Global Database [on-line]. The International Compositae Alliance. [dostęp 2022-07-08].
  4. Panero J.L., Funk V.A. Toward a phylogenetic subfamilial classification for the Compositae (Asteraceae). „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 115 (4), s. 909–922, 2002. Biological Society of Washington. 
  5. B. Baldwin, J.M. Bonifacino, T. Eriksson, V. A. Funk, C.A. Mannheimer, B. Nordenstam, N. Roque, I. Ventosa: Compositeae classification. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2010-05-24]. (ang.).
  6. a b c Mandel, J.R., Dikow, R.B., Siniscalchi, C.M., Thapa, R., Watson, L.E.& Funk, V.A. A fully resolved backbone phylogeny reveals numerous dispersals and explosive diversifications throughout the history of Asteraceae. „Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A.”. 116, 28, s. 14083–14088, 2019. DOI: 10.1073/pnas.1903871116. 
  7. a b c d e Jose L. Panero, V.A. Funk. New infrafamilial taxa in Asteraceae. „Phytologia”. 89, 3, s. 356–360, 2007. 
  8. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 224, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.