Fan Chung
 Fan Chung w 1987 | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 października 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
matematyczka |
Fan-Rong King Chung Graham (chiń. 金芳蓉; pinyin Jīn Fāngróng; ur. 9 października 1949 w Kaohsiung) – amerykańska matematyczka. Jej zainteresowania badawcze dotyczą teorii grafów spektralnych, geometrii dyskretnej, algorytmów i sieci komunikacyjnych[1].
Biogram[edytuj | edytuj kod]
Jej ojciec był inżynierem. Uczęszczała do szkoły średniej w Kaohsiung na Tajwanie[2].
Wstąpiła do Państwowego Uniwersytetu Tajwańskiego na studia licencjackie z matematyki[2]. To tam zainteresowała się kombinatoryką[2]. Tytuł licencjata zdobyła w 1970 r., po czym wyjechała do USA na studia podyplomowe na Uniwersytecie Pensylwanii[2]. Uzyskała tytuł magistra w 1972 r., a doktoranckie na tej samej uczelni pod kierunkiem Herberta Wilfa w 1974[2]. Jesienią 1989 roku Chung został profesorem wizytującym w Princeton, w 1991 roku została profesorem wizytującym na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Harvarda[2]. Od 1998 roku Chung jest profesorem Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego[2].
Po dziewiętnastu latach pracy w Bell Laboratories i Bellcore dołączyła do wydziału Uniwersytetu Pensylwanii jako pierwsza kobieca profesor-tenure matematyki na etacie. Zasiada w redakcjach kilkunastu czasopism międzynarodowych[2]. Od 2003 roku jest redaktorem naczelnym Internet Mathematics. Była zapraszana do wygłaszania wykładów na wielu konferencjach, w tym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w 1994 r. oraz wykładzie plenarnym na temat matematyki w PageRank na dorocznym spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego w 2008 r[2]. Prowadziła wykład Noether w 2009 roku[3].
Chung ma dwoje dzieci; pierwsze dziecko urodziło się podczas studiów podyplomowych z pierwszego małżeństwa w 1974[4][2]. W drugą ciążę zaszła podczas pracy w Bell's Laboratories w 1977, rozwiodła się w 1982 roku[2]. Była żoną matematyka Ronalda Grahama od 1983 r. do jego śmierci w 2020 r. Byli bliskimi przyjaciółmi matematyka Paula Erdősa i obaj publikowali z nim prace - w jej przypadku było ich 13[5], co dało im liczbę Erdosa równą 1[6][7].
Opublikowała ponad 200 prac naukowych i trzy książki: Erdős on Graphs: His Legacy of Unsolved Problems, Spectral Graph Theory oraz Complex Graphs and Networks[2].
W 2012 roku została członkinią Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego[8].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Allendoerfer Award of Mathematical Association of America (1990)
- Przemówienie na Międzynarodowy Kongres Matematyków (1994)
- Noether Lecturer, Association for Women in Mathematics (2009)[3]
- Członkini, Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk (1998)[9]
- Członkini, Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne (2013)[8]
- Członkini, Society for Industrial and Applied Mathematics (2015)[10]
- Akademik, Academia Sinica (2016)[11]
- Euler Medal of Institute of Combinatorics and its Applications (2017)[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Fan Chung [online], www.agnesscott.edu [dostęp 2021-03-12].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Fan Chung - Biography [online], Maths History [dostęp 2021-03-12] (ang.).
- ↑ a b Emmy Noether Lectures [online].
- ↑ A profile of Fan Chung [online], www.math.ucsd.edu [dostęp 2021-03-12].
- ↑ The Man Who Loved Only Numbers [online], archive.nytimes.com [dostęp 2021-03-12].
- ↑ Who’s Important? A tale from Wikipedia – Q.E.D. – Medium [online], archive.ph, 18 lutego 2019 [dostęp 2021-03-12].
- ↑ list of the 492 co-authors of Paul Erdos [online], archive.ph, 8 marca 2020 [dostęp 2021-03-12].
- ↑ a b Fellows of the American Mathematical Society [online], American Mathematical Society [dostęp 2021-03-12] (ang.).
- ↑ Members of the American Academy of Arts & Sciences: 1780–2011 [online] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-04].
- ↑ SIAM Fellows [online], web.archive.org, 30 marca 2016 [dostęp 2021-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-30].
- ↑ 院士簡歷 [online], academicians.sinica.edu.tw [dostęp 2021-03-12].
- ↑ The ICA Medals [online], www.the-ica.org [dostęp 2021-03-12] (ang.).