Faustyn Szlęzak

Faustyn Szlęzak
Data i miejsce urodzenia	12 września 1915 ; Warszawa
Data śmierci	5 maja 2004
	Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 4 lutego 1947; do 4 sierpnia 1952
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
	Odznaczenia

Faustyn Mieczysław Szlęzak (ur. 12 września 1915 w Warszawie, zm. 5 maja 2004) – polski inżynier, wykładowca i działacz polityczny, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Życiorys

Był synem Faustyna i Eugenii. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. W Polsce międzywojennej był związany ze spółdzielczością, później pracował jako inżynier w Dyrekcji Okręgowej Kolei Polskich w Warszawie oraz Syndykacie Hutnictwa Żelaznego w Katowicach. W latach 1935–1936 działał we Frakcji Lewicowej Legionu Młodych. Od 1937 angażował się w działalność w Klubie oraz Stronnictwie Demokratycznym. W okresie II wojny światowej pracował jako robotnik w stolicy. Był aktywny w podziemnych strukturach SD. Po zakończeniu wojny rozpoczął wykłady w Katedrze Budowy Mostów Politechniki Warszawskiej. Pełnił wiele funkcji w SD – m.in. zasiadał w Centralnym Sądzie Partyjnym, kierował wydziałami Centralnego Komitetu partii, w latach 1946–1949 był sekretarzem Rady Naczelnej, od 1949 do 1950 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego i w latach 1957–1959 był przewodniczącym Stołecznego Komitetu SD.

Działał społecznie jako radny (w tym m.in. członek prezydium) Rady Narodowej m.st. Warszawy. W 1946 Stronnictwo Demokratyczne rekomendowało go do Sejmu Ustawodawczego, w którym zasiadał w latach 1947–1952 jako przedstawiciel okręgu Gdynia. Pracował w Komisjach: Komunikacyjnej, Odbudowy, Planu Gospodarczego (jako wiceprzewodniczący) oraz Morskiej i Handlu Zagranicznego (sekretarz).

Po odejściu z Sejmu wykładał w SGGW. Był autorem wielu publikacji naukowych, w tym podręczników akademickich. W grudniu 1959 został wykluczony z SD, w styczniu 1970 przywrócony w prawach członka (należał do Koła Terenowego Saska Kępa). Na emeryturze związany z Klubem Demokratycznym im. Mieczysława Michałowicza.

Zmarł w 2004. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim^[1] (kwatera 53-2-25)^[2].

Odznaczony Srebrnym (1946)^[3] i Złotym (1954)^[4] Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5].

Wybrane publikacje

Budownictwo stalowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1965
Konstrukcje żelbetowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1966
Badania doświadczalne dwuosiowego stanu napięcia i energetyczny warunek wytężenia materiału, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydział Melioracji Wodnych, Warszawa 1967.
Metodyka badań korozji elementów żelbetowych i stalowych w warunkach agresji środowiska w budynkach inwentarskich, Warszawa 1981
(wraz z Marią Wiśniewską), Wymiarowanie wybranych konstrukcji żelbetowych metodą stanów granicznych, Warszawa 1988

Przypisy

↑ "Gazeta Stołeczna", nr 108 z 10 maja 2004, s. 12 (nekrolog)
↑ Cmentarz Stare Powązki: JULIANNA SZANSER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .
↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475
↑ M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1232
↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411

Bibliografia

Faustyn Szlęzak, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 127
Maciej Kossow, Pół wieku w SD. Kurier z wizytą u prof. dr. hab. Faustyna Szlęzaka, "Kurier Polski", nr 189 z 3 października 1990, s. 3
Informacje w BIP IPN

Linki zewnętrzne

Strona sejmowa posła na Sejm Ustawodawczy

[1] "Gazeta Stołeczna", nr 108 z 10 maja 2004, s. 12 (nekrolog)

[2] Cmentarz Stare Powązki: JULIANNA SZANSER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

[3] M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475

[4] M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1232

[5] M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]