Faustyn Szlęzak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Faustyn Szlęzak
Data i miejsce urodzenia

12 września 1915
Warszawa

Data śmierci

5 maja 2004

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 4 lutego 1947
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Faustyna Szlęzaka na cmentarzu Powązkowskim

Faustyn Mieczysław Szlęzak (ur. 12 września 1915 w Warszawie, zm. 5 maja 2004) – polski inżynier, wykładowca i działacz polityczny, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Faustyna i Eugenii. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Warszawskiej. W Polsce międzywojennej był związany ze spółdzielczością, później pracował jako inżynier w Dyrekcji Okręgowej Kolei Polskich w Warszawie oraz Syndykacie Hutnictwa Żelaznego w Katowicach. W latach 1935–1936 działał we Frakcji Lewicowej Legionu Młodych. Od 1937 angażował się w działalność w Klubie oraz Stronnictwie Demokratycznym. W okresie II wojny światowej pracował jako robotnik w stolicy. Był aktywny w podziemnych strukturach SD. Po zakończeniu wojny rozpoczął wykłady w Katedrze Budowy Mostów Politechniki Warszawskiej. Pełnił wiele funkcji w SD – m.in. zasiadał w Centralnym Sądzie Partyjnym, kierował wydziałami Centralnego Komitetu partii, w latach 1946–1949 był sekretarzem Rady Naczelnej, od 1949 do 1950 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego i w latach 1957–1959 był przewodniczącym Stołecznego Komitetu SD.

Działał społecznie jako radny (w tym m.in. członek prezydium) Rady Narodowej m.st. Warszawy. W 1946 Stronnictwo Demokratyczne rekomendowało go do Sejmu Ustawodawczego, w którym zasiadał w latach 1947–1952 jako przedstawiciel okręgu Gdynia. Pracował w Komisjach: Komunikacyjnej, Odbudowy, Planu Gospodarczego (jako wiceprzewodniczący) oraz Morskiej i Handlu Zagranicznego (sekretarz).

Po odejściu z Sejmu wykładał w SGGW. Był autorem wielu publikacji naukowych, w tym podręczników akademickich. W grudniu 1959 został wykluczony z SD, w styczniu 1970 przywrócony w prawach członka (należał do Koła Terenowego Saska Kępa). Na emeryturze związany z Klubem Demokratycznym im. Mieczysława Michałowicza.

Zmarł w 2004. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim[1] (kwatera 53-2-25)[2].

Odznaczony Srebrnym (1946)[3] i Złotym (1954)[4] Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Budownictwo stalowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1965
  • Konstrukcje żelbetowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1966
  • Badania doświadczalne dwuosiowego stanu napięcia i energetyczny warunek wytężenia materiału, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydział Melioracji Wodnych, Warszawa 1967.
  • Metodyka badań korozji elementów żelbetowych i stalowych w warunkach agresji środowiska w budynkach inwentarskich, Warszawa 1981
  • (wraz z Marią Wiśniewską), Wymiarowanie wybranych konstrukcji żelbetowych metodą stanów granicznych, Warszawa 1988

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. "Gazeta Stołeczna", nr 108 z 10 maja 2004, s. 12 (nekrolog)
  2. Cmentarz Stare Powązki: JULIANNA SZANSER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  3. M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475
  4. M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1232
  5. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Faustyn Szlęzak, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 127
  • Maciej Kossow, Pół wieku w SD. Kurier z wizytą u prof. dr. hab. Faustyna Szlęzaka, "Kurier Polski", nr 189 z 3 października 1990, s. 3
  • Informacje w BIP IPN

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]