Feliks Drozd
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
| |
Feliks Alfred Drozd (ur. 2 listopada 1882 w Woli Rzędzińskiej, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 listopada 1882 w Woli Rzędzińskiej jako syn Stanisława[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3], a następnie na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[4][5]. W latach 20. jako oficer nadetatowy 44 pułku piechoty służył w kadrze naukowej Korpusu Kadetów Nr 1[6][7][8]. Później przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako emerytowany podpułkownik był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto[9]. Był profesorem gimnazjalnym we Lwowie.
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-14 oznaczony numerem 975)[10]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[11][12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Feliks Drozd. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 400.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 345.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 166.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 3 maja 1926 r.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 254, 1508.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 235, 1371.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 990.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 19. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Kronika. „Orlęta”. Nr 4, s. 14, Grudzień 1928.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995, s. 101, 243.